Οτι η χώρα ζει μέρες αγωνιώδεις το γνωρίζουν όλοι.
Αυτό που ίσως δεν αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι είναι ότι ταυτόχρονα αντιμετωπίζουμε κατάσταση πρωτοφανούς εθνικής κρίσης.
Και εξηγούμεθα: Ζούμε σε ένα αποτυχημένο, πτωχευμένο κράτος και συγκροτούμε ένα παραπαίον έθνος, χωρίς προσανατολισμό και στόχο, με την ταυτότητα διχασμένη και την πίστη κλονισμένη.
Και η συνείδησή μας επίσης είναι συγχυσμένη.
Αλλοι νιώθουν Ευρωπαίοι, έτοιμοι να κάνουν τα πάντα προκειμένου να διατηρήσουν την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα. Αλλοι πάλι επιλέγουν, Ευρωπαίοι ως προς τα αγαθά και ανεξάρτητοι Ελληνες ως προς τις υποχρεώσεις. Κάποιοι τρίτοι δηλώνουν ασυμβίβαστοι ελληναράδες που διεκδικούν αυτονομία με όποιο τίμημα. Και ορισμένοι είναι απόλυτα συγχυσμένοι, δεν ξέρουν τη λύση, ούτε μπορούν να τη βρουν.
Έτσι εξηγείται κι ο τρέχων πολιτικός κατακερματισμός.
Η χώρα δεν μπορεί να βρει δρόμο χωρίς επαναπροσδιορισμό, χωρίς την απόκτηση εθνικού στόχου, χωρίς νέο εθνικό αφήγημα για την Ελλάδα των επόμενων δεκαετιών, ικανό να κινητοποιήσει κυρίως τις νεότερες γενιές, οι οποίες θα παλέψουν και θα έχουν τον χρόνο να απολαύσουν τους καρπούς της στόχευσης και της προσπάθειας.
Οσο αυτό δεν ορίζεται με αξιοπιστία, όσο δεν γράφεται το νέο εθνικό αφήγημα, ούτε προσδοκίες μπορούν να οικοδομηθούν, ούτε ελπίδες να επικρατήσουν.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=458816&h1=true
____________________________________________
Ας συνεχίσω τις πολιτικές σκέψεις για το νέο αφήγημα, με αφορμή το ΔΟΨ!
Από το Μνημόσυνονιο (υποτέλεια και υποκοή), φτάσαμε στο να αναπνέουμε με μάσκα οξυγόνου, που μόλις την αφαίρεσαν (από Σεπτέμβριο 2011 έως Νοέμβριο 2011) η χώρα ήταν σα ψάρι μέσα στο νερό
Αναγκαστήκαμε να σκύψουμε ακόμα περισσότερο εισερχόμενοι στο Νέο Πρόγραμμα στις αρχές 2012
με δύο λόγια, η τακτική που δεχτήκαμε ήταν "ξεφούσκωμα" και "κόντεμα", ΕΝ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ
ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΜΕ;
ΟΧΙ!
αντίθετα, όλα έγιναν χειρότερα, Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ
Οι εκλογές του Μαϊου έδειξαν ότι οι αντοχές είναι περιορισμένες, το μυαλό του καταθλιπτικού έχει θολώσει τόσο πολύ που αντιδρά χωρίς να στηρίζεται σε οτιδήποτε στηριζόταν επί 40-70 χρόνια - ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΑΝ, δεν υπάρχουν πλέον σταθερές καθώς ο επί 4 χρόνια καλοπληρωτής ενοικιαστής σου ξέμεινε από σταθερό εισόδημα
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟ-ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
αυτό δεν έχει γίνει, ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ
η χώρα μπορεί να ζήτησε βοήθεια (ΔΝΤ) αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είχε αναγνωρίσει Η ΙΔΙΑ ότι χρειαζόταν βοήθεια ειδικού
(μας έφεραν ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ έχει να επιδείξει η παγκόσμια δολλαριακή αύρα - εκτός από βόμβες σε Σερβία ή Ιράκ - και από τα 5-10 αναμφισβήτητα ΘΕΤΙΚΑ που είχε το πρόγραμμα δεν κατορθώσαμε να εισάγουμε ούτε ένα!!!)
Συνεπώς, έχουμε το θέμα να αναγνωρίσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά στο κόσμο που ζούμε, και ότι πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια να αλλάξει, ΟΛΟΙ, περισσότερο όσοι εξουσιάζουν άλλους
Μόλις κατακτήσουμε αυτό το σημαντικό πράγμα που λέγεται "αναγνώριση" του που βρισκόμαστε, τι λάθη έχουμε κάνει, πόσο χάλια φερόμαστε στο διπλανό μας και στο γείτονά μας (κάτι τρομερά δύσκολο: οι σημερινοί 60ρηδες δεν έγιναν ατομιστές και "ΤΗΣ ΠΑΡΤΗΣ" σε μια νύχτα, τους πήρε 20-40 χρόνια) θα είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε "βοήθεια"
ΤΙ ΜΟΡΦΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ
η βοήθεια που νομίζω ότι χρειαζόμαστε, κυρίως από τους (πρώην) αλληλέγγυους εταίρους μας, θα πρέπει είναι διαφορετικής συνταγής από ΜΟΝΟ "ξεφούσκωμα" και "κόντεμα"
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΠΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΥΠΟΤΙΜΑΣ
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, φτάνεις στο σημείο της πραγματικής βοήθειας, εφόσον έχεις μειώσει το επίπεδο του, εφόσον τον φέρνεις προ των ευθυνών του, ΚΑΙ ΑΦΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ,
τότε είμαστε στο ζητούμενο σημείο
από εκείνο το σημείο η ευθύνη βαρύνει ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ και όχι αυτόν που τη ζητάει
προκειμένου να υπάρξει βελτίωση (=αντιμετώπιση του προβλήματος), αυτό δεν μπορεί να γίνει με όρους "αυτο-διορθώσου" αντίθετα θα πρέπει να υπάρξει δάνειο από τη θεωρία των κινήτρων:
θα έχεις βοήθεια με στόχους αντιμετώπισης του προβλήματος και όχι καθαρά αριθμητικούς
η βοήθεια θα αποσκοπεί στο να συνδυάσει την αναδιοργάνωση ταυτόχρονα με την ανόρθωση
είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα σου εφόσον βρίσκεσαι σε μια ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ με βλέψεις για σταδιακή, έστω οριακή, καλυτέρευση των συνθηκών σου
ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΑΝ ΑΥΤΟΙ ΣΕ "ΒΟΗΘΟΎΝ" ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΛΕΝΕ ΤΙ ΧΑΛΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΙΝΕΙ;
αυτοί πρέπει να βοηθήσουν προσπαθώντας να σε βελτιώσουν δείχνοντας ποια ακριβώς πρέπει να βελτιώσεις και βέβαια στη συνέχεια η ευθύνη ΞΑΝΑ-ΑΛΛΑΖΕΙ πλευρά, έρχεται σε αυτόν που δέχεται τη βοήθεια
1. αυτός μπορεί να τα παρατήσει σε 6 μήνες, να πει "δε μπορώ"
2. επιμένει να κάνει μικρά βήματα προόδου, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ και βέβαια τους στόχους που αντικειμενικά υπάρχουν σε μια αργή αλλά σταθερή διαδικασία ανόρθωσης
εάν η ύφεση συνεχιστεί στο σημερινό βαθμό για 3-4 τρίμηνα ακόμα όλοι θα λένε "δε μπορώ"... και το δημοψήφισμα για το ευρώ θα είναι στο ΟΧΙ σε μερικούς μήνες από σήμερα εάν συνεχιστεί η ίδια πολιτική
και ούτε η βοήθεια θα αρκεί ούτε θα σημειωθούν εσωτερικά βήματα προόδου, τα οποία είναι απαραίτητα (εάν αρχίσουμε να απαριθμούμε τα πόσα στραβά έχει ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ δε φτάνουν σεντόνια να γραφούν)
το εκλογικό σώμα έκανε ένα πρώτο βήμα στις εκλογές του Μαϊου: έδωσε τη σκυτάλη σε νεότερους
χρειάζεται τώρα να συμφωνήσει σε αυτά που απαιτούνται για να γίνει καλύτερη η χώρα
ΤΟ ΜΟΝΟ ΒΕΒΑΙΟ, εν μέσω της κατάρρευσης όλων των σταθερών που υπήρχαν, είναι ότι σε αυτή τη χώρα θα ζήσουν όσοι είναι σήμερα μέχρι 40-45 χρονών, οι άλλοι να μείνουν στην άκρη, να κατέβουν μόνοι τους κι αν χρειαστούμε μερικούς από αυτούς θα τους αναζητήσουμε μόνοι μας, τους ευχαριστούμε για την ακόρεστη προσφορά τους στο τόπο
δεν ξέρω εάν το καταλάβατε, ο Μπένυ μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση ανοικτά, ο Ολάντ δε ψηφίζει το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας ως έχει, η Λαγκάρντ ζήτησε περισσότερο χρόνο για την Ελλάδα, στο G8 Ομπάμα-Ολάντ συνασπίστηκαν εναντίον της Μέρκελ, ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ είναι ήδη ευνοϊκότερες για εμάς, μια καλή αρχή για να ασχοληθούμε με τα δικά μας προβλήματα
Greece is not a failing subsidiary
