Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Από το 2009 μέχρι πριν ένα χρόνο


Το τραγούδι το άκουσα πρώτη φορά σήμερα, είδα μάλιστα ότι ανέβηκε τον Ιούλιο του 2009. Έπεσα όμως πάνω σε ένα άλλο πιο ταιριαστό - για το τραγούδι - βίντεο.



Νομίζω ότι περιγράφει πολύ καλά από το peak της συνολικής εγχώριας ψυχολογίας του 2009 (βλέπε Κοκκίνου) μέχρι πέρυσι τον Οκτώβριο, ενώ η τελευταία εικόνα άφησε υποσχέσεις για το μέλλον... οι οποίες εκπληρώθηκαν επιτυχώς...



Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Απελευθέρωση από τη στρουθοκάμηλο



Μερικές εικόνες από το μέλλον.
Η Ελλάδα θα συνεχίσει στο ρυθμό των τελευταίων 2-3 ετών. Καμμία επανάσταση, καμμία εξέργεση, μικρές αλλαγές του πολιτικού σκηνικού. Η αναμονή θα τρέφεται από την ελπίδα για νέα από το εξωτερικό, όπως η κατάρρευση της Ισπανίας, της Ιταλίας ή τις καταστροφικές συνδυασμένες συνέπειες.

12-Οκτ-1944


Τις προάλλες ήμουν σε τραπέζι. Ένα από τα θέματα που μονοπώλησε τη συζήτηση των παρευρισκομένων ήταν η χειμωνιάτικη θέρμανση. Τι δεν άκουσα... Να τρυπήσει το τοίχο να περάσει το μπουρί της σόμπας, να αλλάξει την εγκατάσταση του καλοριφέρ ώστε να χρησιμοποιείται η σόμπα αντί για πετρέλαιο, για στόφα που να μαγειρεύει κιόλας, για ηλεκτρικές κουβέρτες που άνοιξε το μαγαζί στις 8 και στις 8.05 τις πήραν δυο γυναίκες όλες, για ηλεκτρικά καλοριφέρ, για οτιδήποτε που να μην έχει σχέση με ρεύμα, για τις προμήθειες ξύλων, για θερμαντή θερμοσίφωνα με γκάζι.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ!
"Μα πήγατε κατευθείαν στις ξυλόσομπες... Γιατί δε δοκιμάζετε πρώτα τις σκελέες που φόραγαν οι παππούδες; Να βάζετε και το καπελάκι του ύπνου για τη καράφλα! Υπάρχουν και οι φλοκάτες για βλέπετε τηλεόραση! Αν δεν σας αρέσουν αγοράστε κουβερτούλα για τα πόδια!"
Κανείς δε βρήκε κρύο και κακόγουστο το αστείο μου!
Κάπου εκεί σκούντησα το διπλανό μου.
"ΑΡΝΟΥΜΑΙ να συζητήσω πως θα αποφύγουμε να καταναλώσουμε πετρέλαιο και ηλεκτρικό ρεύμα... ΑΡΝΟΥΜΑΙ να συζητήσω αυτό και να μην συζητήσω πως το βιοτικό μας επίπεδο πέφτει στη δεκαετία του '50 και τη τεράστια κοινωνική οπισθοδρόμηση... ΑΡΝΟΥΜΑΙ να κρυφτώ πίσω από το δάκτυλό μου"
Όχι, αυτοί ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΌΤΙ ΕΓΩ, εκείνοι είχαν στο μυαλό τους εικόνες από ένα μέλλον που θα μοιάζει με το 2003 ή το 2008, εγώ δεν τρέφω τέτοιες ψευδαισθήσεις.
Συνέχισα.
"Οι ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ σε φτάνουν μέχρι ένα σημείο, μπορείς να στείλεις το παιδί σου στο εξωτερικό και να ζήσεις με αυτό, μπορείς να φυτέψεις 20 τ.μ. λαχανόκήπου, να μετακομίσεις την οικογένεια στη μάνα σου, να γηροκομήσεις τη θεία σου για να παίρνεις τη σύνταξη και το ενοίκιο, ΔΕΝ ΣΕ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΤΕΡΜΑ."

Μόνο με κάτι που να μοιάζει με συνολικό σχέδιο δράσης μπορείς να πορευθείς, δηλαδή με κάτι συλλογικό. Αυτά σε άλλο ποστ, στην αναμονή για την Απελευθέρωση.