Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Τοίχος

Η φετινή "στρογυλλή" επέτειος της "πτώσης του τείχους" του Βερολίνου μου έφερε στο νου δύο στιγμυότυπα.

Χριστούγεννα 1989 στο Πήλιο. Οικογενειακά.
Ένας μπάρμπας που ήταν μαζί μας είχε το χούι να αγοράζει εφημερίδες αλλά λόγω έλλειψης χρόνου δεν προλάβαινε να τις διαβάσει. Τις είχε πάρει μαζί του και στις μέρες που είμασταν εκεί προσπαθούσε να τις ξεφυλλίσει. Όποια διάβαζει πήγαινε αυτόματα στο τζάκι.
Ανήμερα των Χριστουγέννων παρακολουθούσαμε στη τηβιόλα τα γεγονότα της Ρουμανίας, τα οποία οδήγησαν στην (απάνθρωπη) εκτέλεσή του Νικολάε και της Έλενας. Ίσως και να τους άξιζε βέβαια λόγω της ιδιόρυθμης πολιτικής τους, η η χειρότερη δικτατορία ((ίσως μαζί με την Αλβανία) εντός του παραπετάσματος της κόκκινης επικράτειας όπως χωρίστηκε στη Γιάλτα από τους ισχυρούς του κόσμου το 1945.
Κάποια στιγμή ο μπάρμπας έφτασε στις εφημερίδες που είχαν εκδοθεί αρχές Δεκέμβρη...
"ΚΟΙΤΑΞΤΕ!!!! ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ!!! έβγαλε φωνή - σε χιουμοριστικό τόνο - όταν πέτυχε μια διαφήμιση ταξιδιωτικιού γραφείου για ...χριστουγεννιατικές διακοπές στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου...
Γελάσαμε όλοι μαζί δυνατά προσπαθώντας να ξορκίσουμε τις θλιβερές εικόνες του λαού της Ρουμανίας...


Σχεδόν δέκα χρόνια μετά έκανα παρέα με μια Γερμανίδα. Όταν αρχίσαμε να μιλάμε για τα τι και που της προσωπικής μας ζωής μου ανέφερε ότι γεννήθηκε στην Ανατολική Γερμανία πριν μετακομίσει μερικά χρόνια ύστερα από τη πτώση του τείχους στην πρώην Δυτική.
Το γεγονός αυτό με παρακίνησε να αρχίσω να τη ρωτάω μερικά πράγματα σχετικά με τη ζωή στο απολυταρχικό καθεστώς.
Ένα πράγμα, από τα πολλά που μου είπε, μου έμεινε.
Καθώς το σπίτι της ήταν σε κοντινή απόσταση από το τείχος, η οικογένειά της είχε τη δυνατότητα να παρακολουθεί "πειρατικά" ειδησεις και άλλα τηλεοπτικά προγράμματα που προέρχονταν από την Δυτική Γερμανία.
Η Στάζι βέβαια ήταν παντού. Την είχαν "ανακρίνει" πολλές φορές μικρή κοπελίτσα, συνήθως όταν γύριζε από το σχολείο, προσπαθώντας να εξακριβώσουν εάν οι γονείς της ήταν "νομοταγείς πολίτες" και θυμόταν χαρακτηριστικά ότι της ζητούσαν να τους τραγουδήσει τη μουσική των τίτλων του δελτίου ειδήσεων της "νομιμης κατάστασης".
Δασκαλεμένη καθώς ήταν είτε επέλεγε να λέει ότι ήταν μικρή και κοιμόταν την ώρα που έπαιζαν οι ειδήσεις ή, όταν την πίεζαν καθώς ήταν πιο μεγάλη, απλά ΔΕΝ έκανε λάθος στο ρυθμό... Εννοείται πως έβλεπε "ελεύθερες ειδήσεις".
Μου μίλησε και για διάφορα άλλα, όπως ήταν η πίεση του καθεστώτος για τη παραγωγή "ηρώων", ώστε να προωθηθεί το "μεγαλείο" της Ανατολικής Γερμανίας, με κυριότερο μέσο τη παραγωγή (ντοπαρισμένων) αθλητών.




Doreen πολλά φιλιά όπου κι αν είσαι!

4 σχόλια:

fvasileiou είπε...

Μου θύμισες τις ιστορίες τρόμου για τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα του Χότζα -το χωριό του πατερα μου είναι πολύ κοντά στα σύνορα και μικρός, τα καλοκαίρια, όλο για αυτά άκουγα.

Θυμήθηκα και τις "Ζωές των άλλων". Που μας δείχνει, ανάμεσα στα άλλα, και το πνευματικό κενό των καθεστώτων και των ίδιων των καθεστωτικών.

Unknown είπε...

ό,τι έγινε και με μένα, που στη δικτατορία ήμουνα πέμπτη δημοτικού, κι είχε βοηθήσει ο πατέρας μου υποτίθεται ένα κουμουνίσταρο.
ένας υποτιθέμενος 'πατέρας καλοκάγαθος' με παρακολουθούσε, με ρωτούσε γιατί δεν έπαιρνα το λεωφορείο μπροστά από το σχολείο μου αλλά πήγαινα παρακάτω (έμενα τρεις γέφυρες και πήγαινα στο αρσάκειο, τότε στην πλατεία βάθη, κλπ κλπ...

οι ζωές των άλλων. από τα ωραιότερα έργα που έτυχε να δώ...

geokalp είπε...

καλημέρα σας!

fvas
χαίρομαι για τις θύμησες που έβγαλα
δεν την έχω δει αυτή τη ταινία

-
είμαι σίγουρος ότι και εγχωρίως υπήρξαν τέτοια παραδείγματα όμως η στάζι, και συνολικά η Αν.Γερμ., μάλλον ήταν ότι κοντύτερα στο μπίγκ μπράδερ έχει εφαρμοστεί

Heliotypon είπε...

Όντως, ο σοσιαλισμός, μια άκρως ανθρωπιστική και λογική ιδέα, έπεσε σε ανίκανα χέρια, σε χέρια οπορτουνιστών και φιλόδοξων. 'Ισως δεν ήταν ακόμη ο κόσμος ώριμος για σοσιαλισμό. Για να τον εφαρμόσεις πρέπει να έχεις εξαιρετικά υψηλό (ηθικό) επίπεδο κι αυτό μόνο ελάχιστοι στον κόσμο διαθέτουν. Οι ιστορίες μου θύμισαν μιά μικρή δική μου εμπειρία από τον Πολωνία: Συνέλαβαν φίλη μιάς κοπέλας που με ...καμάκωσε (ναι, πρώτη φορά μου έκανε καμάκι ένα τέτοιο κουκλί και όχι πουτάνα) και την ανέκριναν όλη νύχτα για να μάθουν για μένα...