ολλανδικά

Αλλαγή. Ίσως τη χρειάζομαι απλά ψυχολογικά, "για ν' αλλάξω", όπως είναι η επίσκεψη στο κομμωτήριο.
Όμως δεν είναι μόνο η οικογενειακά "περιραίουσα ατμόσφαιρα", είναι και όλη η εγχώρια.
Κι έρχονται θύμησες από κουβέντες παλαιότερων που είτε κατάφεραν να έρθουν κοντά στην "πολιτικά σχεδιάζομενη" αποκέντρωση είτε άλλων που απλά εξιστορούσαν ευρωπαϊκά παραδείγματα.
Ένα τέτοιο είναι ολλάνδικό.
Οι εκεί σκέφτηκαν ότι η ζωή σε μια μεγαλούπολη, πχ το Αμστερντάμ, είναι ανεκτή μόνο εάν δουλεύεις εκεί. Χωρίς να ζεις κιόλας. Συννενοήθηκαν μεταξύ τους και έφτιαξαν ομάδες, "κοινότητες" ίσως τις ονοματήσουν, ώστε να μετακομίσουν πιο ..έξω. Η ποιότητα ζωής τους θα υποβαθμιζόταν μόνο εάν δεν είχαν άμεση πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, υγεία και σχολεία. Αν είχαν αυτά, το μόνο που χρειάζονταν ήταν μερικούς φίλους να μένουν κοντά.
Το έκαναν. Πλεονέκτημά τους βέβαια το οριζόντιο της χώρας, με ποδήλατο κάνεις το γύρω της.
Σε συζητήσεις παλαιότερων ετών, "όταν σχεδιάζαμε αμέριμνοι τη ζωή μας", έδωσα στους δημοφιλείς, μεταξύ μας, τόπους εγκατάστασης την εξής ιεράρχηση:
1. Κρήτη
2. Χαλκιδική
3. Πήλιο

Μια σχετικά πρόσφατη αξιολόγηση του Forbes έφερε την Κεφαλονιά εντός της 10άδας με τα "καλύτερα μέρη της Ευρώπης για να ζει κανείς", αλλά δεν ξέρω εάν συνδυάζει την άμεση πρόσβαση που ζητούσαν οι Ολλανδοί.