Ποτέ μην αναγάγεις το προσωπικό σου γούστο σε αντικειμενικό γεγονός

Μην ακούω ανοησίες. Η Τέχνη δεν είναι αστακομακαρονάδα. Ουδεμία σχέση ο Θόδωρος Αγγελόπουλος με τον Λευτέρη Λαζάρου. Και καμία σχέση ο «Θίασος» με την κουζίνα, τα πιάτα και την γαστρονομία. Τουτέστιν το προσωπικό μας γούστο είναι το μικρό, το δικό μας κρατούμενο. Το αντικειμενικό είναι το πρώτο, το μεγάλο και το αξεπέραστο κρατούμενο.

Αδιάφορο αν εσένα, εμένα και πολλών άλλων δεν αρέσουν οι αργοί ρυθμοί και τα μεγάλα πλάνα. Ανεξάρτητα αν καταλαβαίνουμε η δεν καταλαβαίνουμε. Εγώ ας πούμε ήμουν στουρνάρι στα Μαθηματικά και την Χημεία. Να τα πετάξω στα σκουπίδια; Βλακείες. Και που σαι, Εσένα το λέω που βαριέσαι στις ταινίες του Θόδωρου και που με ευκολία τις πετάς στον κάλαθο των αχρήστων. Σάμπως βρε ηλίθιε έχεις καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στην χώρα; Σάμπως έχεις καταλάβει τα αίτια αυτής της χρεοκοπίας και της ελληνικής «κακοδαιμονίας»;

Τίποτα. Και επειδή λοιπόν καταβροχθίζεις τις εύπεπτες αμερικανιές , πα να πει ότι αυτές είναι ανώτερες από τον «Θίασο» και την «Αναπαράσταση» ; Που πάει να πει ότι σε τόση εκτίμηση έχεις τον κινηματογράφο που τον ταυτίζεις με το ποπ κορν! Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες αφρικανικές. Το γεγονός είναι ένα. Διαπιστωμένο με κριτήρια εντελώς ψυχρά και αδιάψευστα.

Η Μελίνα ως μοναδική ελληνίδα star. Ο Μίκης Θεοδωράκης ως μεγιστοτεράστιος μουσικοσυνθέτης. Και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος αναγνωρισμένος, ακόμα και από τον Μάρτιν Σκορσέζε, ως κορυφαίος ευρωπαίος ποιητής των εικόνων. Αυτά τα τρία και μοναδικά δικά μας «εξαγώγιμα» ονόματα διασκέδασης και κουλτούρας. Αρέσει δεν αρέσει αυτή η αλήθεια. Εμείς εν Ελλάδι με το νιαου νιαου η γατούλα και την εθνική μας σταρ Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ομως σε όλα τα πέρατα της Οικουμένης «Μελάινα, Μελάινα».

Που πάει να πει. Οτι ο Θόδωρος ο μόνος έλλην με Χρυσό Φοίνικα Καννών. Ο Μόνος με Felix καλύτερης ευρωπαικής ταινίας. Ο μόνος που οι ταινίες του αναλύθηκαν από πλήθος βιβλίων και μελετητών. Και ο μόνος που μια από τις ταινίες του, ο «Θίασος», κατέληξε σε λίστα Γιαπωνέζων Κριτικών μέσα στις καλύτερες εκατό από συστάσεως 7ης Τέχνης.

Αυτό που θέλω να πω είναι αυτονόητο και εντελώς λογικό. Ποτέ μην αναγάγεις το προσωπικό σου γούστο σε αντικειμενικό γεγονός. Και ποτέ μην ακολουθείς ένα και μοναδικό «χορό». Η Τέχνη, όπως οι διαφορετικές προσωπικότητες των ανθρώπων, μοιράζεται σε εκατομμύρια αντίδωρα. Ο καθείς με την προσωπική του έκφραση. Ο καθείς με την Αισθητική του. Αυτό συνιστά τον πολυδιάστατο αναγνώστη, ακροατή, θεατή και πολίτη. Αυτή ήταν η διακριτή κολοσσιαία διαφορά του Θόδωρου από εκατοντάδες καλούς τεχνίτες του συρμού. Η προσωπική του οπτική. Αυτή και η μαγκιά του. Ακλόνητος, συνεπέστατος, στον δικό του κόσμο αφοσιωμένος. Αυτό το μεγάλο δίδαγμα για όλους εμάς. Να ανακαλύψουμε την προσωπικότητά μας σημαίνει να δραπετεύσουμε από την ομοιομορφία, την μετριότητα και τον ασήμαντο μικρόκοσμό μας!

Δανίκας: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=440183&h1=true

Η ταχύτητα τύπου fast food που κυριαρχεί σήμερα δεν χρειάζεται ειδικές εξηγήσεις. Όλα είναι φτιαγμένα για γρήγορη κατανάλωση χωρίς σκέψη. Από τις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους, μέχρι το διάβασμα και την παρακολούθηση χαζοαμερικανικών ταινιών. Από την γρήγορη υπερπληροφόρηση μέχρι τον μηδενισμό της αργής μάθησης. Δουλεύουμε συνέχεια ή είμαστε απασχολημένοι με κάτι, και γι' αυτό διαρκώς βιαζόμαστε, επειδή δεν προλαβαίνουμε. Αυτός που αναζητάει την βραδύτητα θα πρέπει πρώτα να έχει αλλάξει τύπο ζωής. Κατ' αρχήν να ξεκινήσει να ζει την δική του.

Τι μπορεί να μας σώσει; Η βραδύτητα σίγουρα ναι! Η βραδύτητα στην σκέψη μας και στον συλλογισμό μας, η βραδύτητα στις επιλογές που κάνουμε, η βραδύτητα στην κατανόηση του άλλου και του ίδιου μας του εαυτού, η βραδύτητα στη ματιά γύρω μας.

Με λίγα λόγια πρέπει να βγάλουμε τον σκασμό, κυριολεκτικά και μεταφορικά,  μέσα μας και έξω μας,  και να απομακρυνθούμε για λίγο από τη φασαρία του σύγχρονου δυτικού σκουπιδοπολιτισμού για να μπορέσουμε έτσι να ακούσουμε ίσως και άλλες φωνές που αλλιώς δεν θα ξέραμε ποτέ ότι καν υπάρχουν. Κυρίως τις φωνές από μέσα μας που πνίγονται από την ταχύτητα της καθημερινότητας.

gr: Ο Αγγελόπουλος και η βραδύτητα




2:18

Ξέρεις κάτι;
Η Ελλάδα πεθαίνει..
Πεθαίνουμε σα λαός
Κάναμε το κύκλο μας
Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ... ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα
Και πεθαίνει τώρα

Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα να πεθάνει γρήγορα
Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο

ΜΩΡΗ ΦΥΣΗ
ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ
ΠΑΡΕ ΕΝΑ ΜΠΙΣΚΟΤΟ