What a day με μια ιδιαίτερη προφορά θα το έλεγαν.
Πρωινή επίσκεψη σε ΚΤΕΟ, ιδιωτικό ή δημόσιο έχει μικρή διαφορά. Μακάρι να το κοίταγαν το αμάξι... Να σου έλεγαν τι έχει βρε αδερφέ...
Η περίφημη nostalgia του φίλου Στ παραμόνευε, ο άντρας της κολλητής της Έφης έπεσε πάνω μου όταν δε με έβρισκε στο τηλέφωνο. Βοήθεια ήθελε για να βγει στη σύνταξη.
Η δουλειά δε μπορούσε να να λείπει από την ημέρα, ας πούμε ένα γεμάτο τρίωρο. Με καφέδες τσιγάρα κλπ
Τέσσερις και τριάντα ο κουρέας μου είναι στη θέση παίζοντας στο φου μπου, οι πελάτες είναι αισθητά μειωνένοι για Παρασκευή απόγευμα κι ας έπαιζε το βράδυ μπάσκετ ο Μπαρτζώκας και μπάλα ο Καραγκούνης, το τι θα χάλαγε την ηρεμία δεν μπορούσε να προκαθοριστεί. Παιδικός φίλος επιλύει σε 5 λεπτά έναν απίστευτο τσακωμό του πατέρα του με μια παρέα 22 χρόνων, ο πατέρας αδυνατούσε να δώσει λύση για 3 τέταρτα, εννοείται πως έφταιγε, ήταν δικηγόρος και έπρεπε να πληρώσει έστω χρηματικά. Είχε χτυπήσει και έναν υπάλληλο βενζινάδικου, μάλλον επειδή τα έχασε λόγω δειλίας και του σκόρτσαρε το αυτοκίνητο. Αλλά ο πιτσιρικάς από τα νεύρα του περπάτησε πάνω στο καπώ της μερτσέντας του κωλόγερου, σα σκηνή βγαλμένη από ταινία
Η ταινία έχει πολλές ελπίδες να είναι γυρισμένη στην Ελλάδα: ένας νέος γνωρίζοντας ότι έχει δίκιο δε διστάζει να φτάσει στα άκρα (χειροδικία) έχοντας απέναντι έναν 65 χρονο (ηλικία συνταξιοδότησης) που εμφανίζεται στα τηλεπαράθυρα "Εάν είχα μπροστά μου έναν από αυτούς θα του έσπαγα τα μούτρα" μου έλεγε αργότερα ο φίλος του θύματος
Μέσα σε όλα έπεσα εγώ επάνω στο καθηγητή της Φυσικής του Λυκείου και το πρώτο πράγμα που τού είπα ήταν ότι είχε το καλύτερο σύστημα βαθμολόγησης εάν δεν άλλαζες θρανίο. Του είπα πόσο καλή γνώμη έχουμε γι΄ αυτόν και με ευχαρίστησε χαμογελώντας.
Τα σκηνικά της ημέρας αφηγήθηκαν και σχολιάστηκαν διεξοδικά σε παρακείμενο καφέ, το Χρυσό, πριν ξεκινήσουν οι ετοιμασίες για Καρύτσινγκ όπου μπόμπα δεν ήταν τα παγάκια, το ΜάιΤάι ήταν... και Μαρτίνι να ζητάγατε μπαμ θα γινόταν, δεν μου έχει ξανατύχει τέτοια απάτη μαγαζί, ας είναι καλά η καλή παρέα
Απίστευτο κοινό της κουβέντας με τους φίλους ήταν η αλλαγή "έδρας", είτε σπιτιού είτε επιχειρηματική, και με διάθεση αλλαγής
Γερμανοποιούμαστε αργά αλλά σταθερά, χωρίς ορατό τέλος, η κρίση έχει τελειώσει οριστικά
Δε σας είπα για το Κώστα, έγραψα ένα πριν μέρες αλλά δεν είμαι σίγουρος, εάν έχετε δει τον Άνθρωπο Ελέφαντα θα πάρετε μια ιδέα, κατά μία άλλη έκδοχή "έχασε από το Μάικ Τάισον στο ..τελευταίο γύρο, ασήκωτο τον έκανε". Ας είναι καλά ο γιατρός που σκέφτηκε το "ιγμόριο" ας είναι καλά η χρόνια χρήση "λεξοτανίλ" από συνταξιούχους εκπαιδευτικούς.
Δεν κατάφερα να τον δώ εκείνη τη μέρα, έγινε την επόμενη, νομίζω χάρηκε που βρεθήκαμε και περπατήσαμε
Πρωινή επίσκεψη σε ΚΤΕΟ, ιδιωτικό ή δημόσιο έχει μικρή διαφορά. Μακάρι να το κοίταγαν το αμάξι... Να σου έλεγαν τι έχει βρε αδερφέ...
Η περίφημη nostalgia του φίλου Στ παραμόνευε, ο άντρας της κολλητής της Έφης έπεσε πάνω μου όταν δε με έβρισκε στο τηλέφωνο. Βοήθεια ήθελε για να βγει στη σύνταξη.
Η δουλειά δε μπορούσε να να λείπει από την ημέρα, ας πούμε ένα γεμάτο τρίωρο. Με καφέδες τσιγάρα κλπ
Τέσσερις και τριάντα ο κουρέας μου είναι στη θέση παίζοντας στο φου μπου, οι πελάτες είναι αισθητά μειωνένοι για Παρασκευή απόγευμα κι ας έπαιζε το βράδυ μπάσκετ ο Μπαρτζώκας και μπάλα ο Καραγκούνης, το τι θα χάλαγε την ηρεμία δεν μπορούσε να προκαθοριστεί. Παιδικός φίλος επιλύει σε 5 λεπτά έναν απίστευτο τσακωμό του πατέρα του με μια παρέα 22 χρόνων, ο πατέρας αδυνατούσε να δώσει λύση για 3 τέταρτα, εννοείται πως έφταιγε, ήταν δικηγόρος και έπρεπε να πληρώσει έστω χρηματικά. Είχε χτυπήσει και έναν υπάλληλο βενζινάδικου, μάλλον επειδή τα έχασε λόγω δειλίας και του σκόρτσαρε το αυτοκίνητο. Αλλά ο πιτσιρικάς από τα νεύρα του περπάτησε πάνω στο καπώ της μερτσέντας του κωλόγερου, σα σκηνή βγαλμένη από ταινία
Η ταινία έχει πολλές ελπίδες να είναι γυρισμένη στην Ελλάδα: ένας νέος γνωρίζοντας ότι έχει δίκιο δε διστάζει να φτάσει στα άκρα (χειροδικία) έχοντας απέναντι έναν 65 χρονο (ηλικία συνταξιοδότησης) που εμφανίζεται στα τηλεπαράθυρα "Εάν είχα μπροστά μου έναν από αυτούς θα του έσπαγα τα μούτρα" μου έλεγε αργότερα ο φίλος του θύματος
Μέσα σε όλα έπεσα εγώ επάνω στο καθηγητή της Φυσικής του Λυκείου και το πρώτο πράγμα που τού είπα ήταν ότι είχε το καλύτερο σύστημα βαθμολόγησης εάν δεν άλλαζες θρανίο. Του είπα πόσο καλή γνώμη έχουμε γι΄ αυτόν και με ευχαρίστησε χαμογελώντας.
Τα σκηνικά της ημέρας αφηγήθηκαν και σχολιάστηκαν διεξοδικά σε παρακείμενο καφέ, το Χρυσό, πριν ξεκινήσουν οι ετοιμασίες για Καρύτσινγκ όπου μπόμπα δεν ήταν τα παγάκια, το ΜάιΤάι ήταν... και Μαρτίνι να ζητάγατε μπαμ θα γινόταν, δεν μου έχει ξανατύχει τέτοια απάτη μαγαζί, ας είναι καλά η καλή παρέα
Απίστευτο κοινό της κουβέντας με τους φίλους ήταν η αλλαγή "έδρας", είτε σπιτιού είτε επιχειρηματική, και με διάθεση αλλαγής
Γερμανοποιούμαστε αργά αλλά σταθερά, χωρίς ορατό τέλος, η κρίση έχει τελειώσει οριστικά
Δε σας είπα για το Κώστα, έγραψα ένα πριν μέρες αλλά δεν είμαι σίγουρος, εάν έχετε δει τον Άνθρωπο Ελέφαντα θα πάρετε μια ιδέα, κατά μία άλλη έκδοχή "έχασε από το Μάικ Τάισον στο ..τελευταίο γύρο, ασήκωτο τον έκανε". Ας είναι καλά ο γιατρός που σκέφτηκε το "ιγμόριο" ας είναι καλά η χρόνια χρήση "λεξοτανίλ" από συνταξιούχους εκπαιδευτικούς.
Δεν κατάφερα να τον δώ εκείνη τη μέρα, έγινε την επόμενη, νομίζω χάρηκε που βρεθήκαμε και περπατήσαμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου