Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Φολκλόρ

Κάθεσαι να φας ψάρια δίπλα στο κύμα. Ακούς τη θάλασσα να κυματίζει και η βραδινή ψύχρα είναι λυτρωτική από το ολοκαύτωμα της ημέρας.
Παραγγέλνεις ούζο, μπύρα ή οτιδήποτε άλλο χρειάζεσαι για να ξεδιψάσεις.
Σύντομα φτάνουν και οι πρώτοι μεζέδες: χταπόδι (κατ.) - καλαμάρι (κατ.) - ψιλά ψαράκια.
Είσαι ο βασιλιάς της ζούγκλας!!!
Της Αθήνας βασικά, λόγω συγκέντρωσης πληθυσμού, αλλά ίσως και της Ελλάδας. Νοιωθεις λίγο από Κοκό πριν το '67 εγχωρίως.
Έχεις παραγγείλει μάλιστα και "πελαγίσιες" (ιχθ.).
Όλα είναι τέλεια. Η παρέα είναι σε κέφια και το αλκοόλ βοηθάει περισσότερο τα γέλια να ακουστούν και στα διπλανά τραπέζια.

Κι εκεί που έχεις εγκλωβίσει το χρόνο, ξαφνικά, εμφανίζονται οι απρόσκλητοι μουσικοί...
Προσπαθείς να καταλάβεις τι ψυθιρίζουν, τι τραγουδούν. Σχεδόν μάταιο, οι ήχοι από τα "όργανα" δεν αφήνουν πολύ χώρο. Ακούς κάτι σχεδόν ρυθμικό.

Οι επιλογές είναι τρεις (συνήθως):
α. βάζεις το χέρι στη τσέπη και δίνεις και καμιά παραγγελιά. Φωνάζεις το γκαρσόν(ι) να φέρει καθαρά ποτήρια Yioula να κεράσεις. Χορεύεις. Χορεύει η παρέα. Λεπτά αυθόρμητου γλεντιού που παρασύρουν κι άλλο το μυαλό σου.
β. βάζεις το χέρι στη τσέπη, βγάζεις ότι νομίζεις και τους "ευχαριστείς". Οι διπλανοί σου μπορεί να τους έχουν περισσότερο ανάγκη (βλέπε επιλογή α.)
γ. δεν βάζεις το χέρι στη τσέπη. Περιμένεις να φύγουν.
Αμ δε! Εκεί! Να γυρίσουν όλο το τραπέζι, να περάσουν δίπλα από όλους, μπας και κάποιος "φιλοτιμηθεί" να τους "διώξει" (σ.σ. βάζοντας το χέρι στη τσέπη). Παρακαλάς, οι διπλανοί σου να μην τους έχουν περισσότερο ανάγκη από 'σένα. Κοιτάς και τα κινητά που υπάρχουν στο τραπέζι, μην κάνουν φτερά...

Και βέβαια κάποιος φταίει: εκείνοι, εγώ ή ο μαγαζάτορας;
Κανείς δεν τους κάλεσε, κανείς δε μπαίνει στο κόπο να τους διώξει...
.

13 σχόλια:

Maria Mikro Analogo είπε...

Τι αμαρτία κι αυτή ρε παιδί μου. Να έρχεται ο καθένας με τα νταούλια πάνω από το κεφάλι σου παίζοντάς σου ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Εντάξει, κι αυτοί ανάγκη θα έχουν αλλά τι τους φταίμε εμείς.
Καλημέρα και φιλιά!

geokalp είπε...

πολλά φιλιά Μαρία!

fvasileiou είπε...

Βλέπω ότι έβαλες στην ανάρτηση την ετικέτα "φαντασιώσεις". Μα αυτή είναι η καθημερινή μας εφιαλτική πραγματικότητα στην Αθήνα. Δεν μπορείς να φας το φαγάκι σου ή να πιεις τον καφέ σου συζητώντας με τους φίλους σου, χωρίς να σε διακόψουν πολλές φορές πωλητές και μουσικοί. Κι οι μουσικοί είναι οι χειρότεροι λόγω της φασαρίας.

Αλήθεια, έχεις δει ποτέ κανέναν να επιλέγει (α);
Μη μου πεις ότι το έχεις κάνει εσύ...

Σοφία είπε...

Και πού να σου τύχουν σε γάμο και να μην φεύγουν αν δεν τους πληρώσεις! Εκεί να δεις γέλια!!

Dr_MAD είπε...

Εχω κάνει το (α) μια φορά! Την πρώτη φορά που ήρθα Ελλάδα, για να πω την αλήθεια. Τώρα κάνω συστηματικά το (β) χαχαχα

Dr_MAD είπε...

Α, ναι. Και ετοιμάσου για καζαν ντιπί Χατζή εντός ΣουΚου ;-)

Θα ενημερώσω και ιδιαιτέρως χεχε

geokalp είπε...

fvas

εγώ όχι!
άλλοι της παρέας, 1-2 φορές
εγώ ούτε το χέρι στη τσέπη! και το μάτι στα κινητά!

geokalp είπε...

σοφία

σε γάμο;
απρόσκλητοι φαντάζομαι...
δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι
;)

geokalp είπε...

mad

το είχες κανονίσει τις προηγούμενες μέρες;
γιατί κάτι είχε πάρει τ'αυτί μου!

για να μην σου πω ότι μου το έχουν υποσχεθεί ήδη - να το έχω τη Δευτέρα το βράδυ!!

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

ελα ρε δώσε στο μαστορα κανα ευρουλάκι!!!

gk είπε...

Όταν έπινες ουζάκια μετά από κάτι εξεταστικές στην αγορά του Μοδιάνο και ερχόταν οι γύφτοι με τα Νταούλια δεν θυμάμαι να σε ενοχλούσαν τόσο πολύ...(το αντίθετο μάλλον)

geokalp είπε...

_st_

θα φύγει γρήγορα;

geokalp είπε...

gk

τότε ήταν που έκαιγα κάτι πεντοχίλιαρα;
:)