Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Δημοψηφίσματα

Παρ΄όλο που με έχει πιάσει το Δόγμα του Σοκ από το Μνημόσυνονιο ΙΙ (καλά σαράντα εύχομαι!), θέλω να γράψω δύο λόγια σχετικά με τα επερχόμενα δημοψηφίσματα.

Θα διαβάσατε για τα πρόσφατα δημοψηφίσματα στην Ιταλία, τέσσερα (4) μάλιστα την ίδια ημέρα. Έαν ψάξουμε θα βρούμε πολλά παραδείγματα, ειδικά για θέματα εθνικής σημασίας όπως είναι πχ η ένταξη σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, πχ την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τη συμμετοχή στο κοινό νόμισμα. Αυτά είναι θέματα που οι βόρειες χώρες δεν αφήνουν τους πολιτικούς να αποφασίζουν μόνοι τους ακόμα και με ειδική πλειοψηφία 180 βουλευτών όπως το δικό μας κουρελόχαρτο (Σύνταγμα) επιτάσσει.

Referendum

Καθώς η τεχνολογία έχει προοδεύσει (sic), είναι ευκολότερο να διεξάγονται άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες. Από το BBC μαθαίνουμε ότι ταυτόχρονα με τις τελευταίες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ διεξήχθησαν δεκάδες/εκατοντάδες περιφερειακά ή τοπικά (δήμος) δημοψηφίσματα.
Τα επόμενα παραδείγματα είναι από την (αμφιλεγόμενη πάντως) Καλιφόρνια:
"Μόνο ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας είναι έγκυρος ή αναγνωρισμένος στην Καλιφόρνια"
"Να απαγορευθεί ο περιορισμός των εκτρεφόμενων ζώων με τρόπο που δεν τους επιτρέπει να γυρίσουν γύρω ελεύθερα, να ξαπλώνουν, σηκωθούν, και πλήρως επεκτείνουν τα άκρα τους"
άμβλωση ανηλίκων να επιτρέπεται μόνο μετά τη παρέλευση 48 ωρών από την κοινοποίηση του συμβάντος στους κηδεμόνες τους"
Στο Κολοράντο ζητούν:
"να οριστεί η "προσωπικότητα" ώστε να αρχίζει από τη στιγμή της γονιμοποίησης, και όχι όταν ένα ωάριο εμφυτεύεται στη μήτρα"

Στο ίδιο ρεπορτάζ το BBC γράφει και το παράδοξο: τα δημοψηφίσματα είναι ένας έξυπνος τρόπος να ανασχέσουν τη μεγάλη αποχή των ψηφοφόρων από τις εκλογές.


Ο Guardian έγραψε πρόσφατα ότι τα δημοψηφίσματα δεν είναι κάτι νέο (για το ΗΒ), υπάρχουν εδώ και 40 χρόνια αλλά σπάνια ζητούνται.

Πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι μιλούσαν ελληνικά και έλαβαν μέρος σε δημοψήφισμα πρόσφατα ήταν οι Κύπριοι το 2004 για το σχέδιο του Κόφι Ανάν, όταν "με την καρδιά τους ήθελαν να πουν ναι, με τη λογική τους είπαν όχι" και απάντησαν με 75% όχι στην ενοποίηση της Κύπρου αντίθετα από τους Τουρκοκύπριους που ψήφισαν με 65% ΝΑΙ στην ένωση όλης της Κύπρου.


Η Wiki γράφει πολλά και διάφορα σχετικά με τα δημοψηφίσματα ανά τον κόσμο.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΣΤΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΕΛΛΑΣ!
Τι να γράψουν; για το δημοψήφισμα του 1974; Όταν κλήθηκε το σώμα να διαλέψει μεταξύ Προέδρου ή Βασιλιά; Δείτε Wiki και γι' αυτό.


Από τη μικρή αυτή αναδρομή βλέπουμε ότι ενώ στις ΗΠΑ αποφασίζουν εάν θέλουν κότες και μοσχάρια περιορισμένα στις μονάδες εκτροφής, εγχωρίως σταματήσαμε στον εξοστρακισμό του τέως. ΤΟΣΟ ΠΙΣΩ ΕΙΜΑΣΤΕ (και) στις δημοκρατικές διαδικασίες.
(δεν εξετάζω το γιατί, μόνο παρατήρηση κάνω έχοντας μια άποψη που κλίνει στο ότι η πολιτική ελίτ θεωρεί τα εγχώρια πρόβατα πιο ανώριμα πολιτικά και από πρόβατα, ώστε να μην αφήνει "δύσκολες" αποφάσεις σε ..άσχετους - άλλωστε, τι άλλο χρειάζονται οι κοινοβουλευτικοί;)
Τυχόν προσπάθειες τοπικής επιλογής μεταξύ κατασκευής νέου σχολείου ή αποχετευτικού συστήματος, μέσω ενός ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος στο δημαρχείο (πιθανότατα μια ιδέα από τον ακατοίκητο Άρη), προφανώς θα προσέκρουαν σε ..ανιδιοτελή συμφέροντα: ποιος δίνει τα περισσότερα.


Ως λαός είμαστε τρομερά εκπαιδευμένοι, ενημερωνόμαστε συνεχώς, διαβάζουμε ασύστολα και προσπαθούμε να λειτουργούμε το μυαλό μας συνεχώς. Είμαστε οι καλύτεροι.
Γι΄αυτό και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί/αντιπρόσωποί μας, όταν πλησιάζουν οι ώρες των εκλογών, εκφράζουν τις ευχαριστίες τους για "τα τόσα πολλά που πετύχαμε όόόόόλοι μαζί".

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Ούτε




Eάν έκανα την ερώτηση "Τι νομίζετε ότι επαγγέλεται ο εικονιζόμενος;" αποκλείεται να το πετύχαινε περισσότερο από το 1% του ενημερωμένου εγχώριου πληθυσμού.
σημ.: όσοι διαβάζετε pølse είστε εκτός συναγωνισμού ;)

Εάν σας έλεγα ότι κατάγεται από τη Σουηδία ίσως να είχατε περισσότερες πιθανότητες να το βρείτε.

Ο εικονιζόμενος είναι ο Anders Erik Borg, γεννηθείς το 1968, οικονομολόγος, Σουηδός Υπουργός Οικονομικών από τον Οκτώβριο 2006, με το μαλλάκι του και με το σκουλαρίκι του.

Με αυτά τα μαλλιά και αυτό το σκουλαρίκι είτε υπουργεύει στη χώρα του είτε συναντά και συνομιλεί με τους ομολόγους του, πχ τον Γερμανό Σόϊμπλε ή τον Έλληνα Παπακωνσταντίνου Βενιζέλο (σημ.: από 17/6/11).

Εμείς δεν μπορούμε να βρούμε σοβαρούς πολιτικούς ούτε και χωρίς μαλλάκια ή σκουλαρίκι!

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

πρωτοφανή πράγματα


συμβαίνουν αυτές τις ώρες στην Αθήνα...
το ανωτέρω οδόφραγμα, προϊόν Γένοβας 2001 - πάνε 10 χρόνια... - είναι το λιγότερο...
οι σκηνές των αυτοκινητοπομπών των κρατικών αξιωματούχων ανάμεσα από αστυνομικούς και διαδηλωτές είναι από άλλες εποχές...
πραγματικά ανατριχιαστικά όλα αυτά... 

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Μήνυμα

Το μήνυμα ενός εθισμένου στους Αγανακτισμένους, όπως μου μεταφέρθηκε (είχα σκοπό να γράψω πολλά, καλύτερα να μεταφέρω μόνο αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, τα υπόλοιπα μπορείτε να τα διαβάσετε από άλλους)

πάμε ..πλατεία
Καλοκαίρι είναι, τα βράδια του Ιουνίου στην Αθήνα είναι μοναδικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιος να κλείνεται σπίτι του. Ας πάει να μιλήσει, να πιει μια μπύρα, να περπατήσει, να πάρει το ποδήλατό του, να ξεσκάσει χωρίς να χρεωθεί περισσότερο από το να καθόταν σπίτι του.
Ας κλείσει και τον υπολογιστή του ή ας τον κατεβάσει εκεί. Καλύτερα όμως να συζητήσει και να γνωρίσει εκτός φέιςμπουκ άλλους ανθρώπους

μουσικη/τέχνη
Η ελπίδα που φέρει η κίνηση των Αγανακτισμένων μπορεί να μετεξελιχθεί. Ας αφήσουμε όμως τα δύσκολα (πολιτική) και ας πάμε στα εύκολα, που λέγεται μουσική και τέχνη. Γιατί δε μπορούν όσοι ασχολούνται με τη μουσική να γίνουν μέρος αυτής της κίνησης; Για πάραδειγμα μου έφεραν κάποιους ράπερς που εμφανίστηκαν [δείτε παρακάτω βίντεο] και έγινε χαμός... Αυτοί θα μπορούσαν να γίνουν μέρος των όσων συμβαίνουν στη πλατεία



Καθώς η επανάσταση μπορεί να περιμένει τον Μπάνκς Μπάνυ για να ξεκινήσει, τα δύο παραπάνω έχουν μεγαλύτερη αξία.

υ.γ. υπάρχει περίπτωση η συγκέντρωση της Κυριακής να έχει διπλάσιο κόσμο από τη προηγούμενη, μιλάμε μπορεί και 1/4 του εκατομμυρίου άνθρωποι να μαζευτούν στο Σύνταγμα.

update ως προς υστερογραφο
καθώς έχω εικόνα από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα των μπαλκονάτων στα τέλη της δεκαετίας του '80-αρχές '90, οι υπολογισμοί μου έβγαλαν ότι είχαμε τουλάχιστον 500,000 κόσμου στο μέγιστο αλλά ενδεχόμενα να ήταν ακόμα περισσότεροι καθώς ο κόσμος ερχόταν και έφευγε.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011