Χάνυ, πάω τουαλέτα!...

Kαθώς η αγαπημένη μου εφημερίδα ενδέχεται να μην κρεμαστεί ξανά στα περίπτερα, ας συνεχίσω το αφιέρωμα στα γραπτά του κυρ Ηλία. Θυμάμαι πάρα πολλά από τα όσα έχει γράψει τα τελευταία 22 χρόνια που τον διαβάζω, όπως και όλη τη φυλλάδα.

Αυτή τη φορά θα αναπαράγω και μερικές ατάκες του, έτσι για να βρίσκονται και να διαβάζονται πιο εύκολα. Εννοείται πως το ολοκληρωμένο κείμενο είναι καλύτερο.

Εκείνοι που ΔΕΝ είναι μαθημένοι και θα αργήσουν να κατέβουν στους δρόμους (και μόλις δουν τα τανκς θα μεταβληθούν σε πφφφφςςςςς!...) είναι οι λεγόμενοι "ΑΣΤΟΙ", μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι. Αυτούς ξεκωλοφαρδαπατώνει τώρα η κατάσταση, σε αυτούς φτιάχνει παρά φύσιν έδρα!

ΠΑΝΕ ΑΥΤΑ, Ρούλη, Ράκη και Ρέλο! Τελειώσανε για πάντα. Έχουμε μπη στη φάση όπου ο Ούλτρα Μπάρμπας ξύπνησε ένα λαμπρό πρωϊ και έσκουξε! "Ρεσύυυυ! Και ΟΛΑ αν τους τα πάρω, τι θα θα μου κάνουν;"
"Μα, τζουτζούκο μου, εσύ δεν έλεγες πως τους θέλεις για καταναλωτές;"
"Πάνε αυτά! Τώρα τους θελω για κοπριά!"
"Κι αυτοί τι θα γίνουν;"
"Χέστηκα!..."
"Δε θα σε ανταγωνιστούν;"
"Με τι με φελλούς;"
"Δε θα σου επιτεθούν;"
"Με χωματόπετρες;
Χάνυ, πάω τουαλέτα!...
Το ακούω!..."

δεν παίζει "το φταις κι εσύ"

ωραίος ο κυρ Ηλίας, απαντά ορθά

Να συνεννοηθώ και να μονοιάσω με τους ομοίους μου;
Τι μας λες ρε μπάρμπα....
Είναι ΚΑΛΥΤΕΡΑ να φοβάμαι μόνος μου!

Πόσα διδάσκει το σχολείο

αυτά τα πρακτικά είναι που λείπουν...

Ούτσος

Γεια σου ρε Ούτσε! Χρόνια Πολλά!
Με φτιάξανε με αυτά που ακούω και σκέφτομαι τι θα έκανες εάν ήσουν εδώ.
Σου άρεσε και η δημοσιότητα, φαντάζομαι τα καλύτερα.
Το σίγουρο θα ήταν πως το μυαλό σου θα ήταν καθαρό να κρίνεις το σωστό για τους γύρω σου.
Φιλιά!

καλοκαιρι 2011

διαλέχτε!

Boys Don't Cry

Άλυτο

Μπορεί να πήραμε τη δόση μας, όμως έχει μείνει άλυτο το σημαντικότερο:
Η Ευρώπη θα δράσει λογικά ή παράλογα;

Κοιτώντας την ιστορία, βλέπουμε ότι μετά τον Β'ΠΠ η Ευρώπη, υπό τη σκέπη των αμερικάνων μπαμπάδων, ξεκίνησε μια λογική διεργασία ενοποίησης, η οποία καθυστέρησε ιδιαίτερα κατά τη περίοδο 1970-1985. Ο λόγος της καθυστέρησης ήταν παρόμοιος με τη σημερινή κρίση: δύο (2) πετρελαϊκές κρίσης σε μια ταραγμένη δεκαετία. Η διαδικασία επιταχύνθηκε από το 1987, το 1992 και βέβαια το 1999. Ενοοείται πως κόλλησε από το 2003 και έχουν γίνει μικρά βήματα από τότε.

Εάν θέλουμε να δούμε απόλυτο παραλογισμό, τότε η περίπτωση του Α'ΠΠ το 1914 είναι η κατάλληλη.

Η επιλογή δείχνει άλυτη σήμερα, ίσως να είναι ο λόγος που οι ΗΠΑ του Ομπάμα στέλνουν τον Γκάϊτνερ να παρευρεθεί στο Ecofin της Παρασκευής.

Χρόνια

η πρώτη χρονιά

 η δεύτερη χρονιά

η τρίτη χρονιά

δεν πρόκαμε

ο χρόνος που είχαμε ήταν έτσι κι αλλιώς περιορισμένος

ολλανδικά

Αλλαγή. Ίσως τη χρειάζομαι απλά ψυχολογικά, "για ν' αλλάξω", όπως είναι η επίσκεψη στο κομμωτήριο.
Όμως δεν είναι μόνο η οικογενειακά "περιραίουσα ατμόσφαιρα", είναι και όλη η εγχώρια.
Κι έρχονται θύμησες από κουβέντες παλαιότερων που είτε κατάφεραν να έρθουν κοντά στην "πολιτικά σχεδιάζομενη" αποκέντρωση είτε άλλων που απλά εξιστορούσαν ευρωπαϊκά παραδείγματα.
Ένα τέτοιο είναι ολλάνδικό.
Οι εκεί σκέφτηκαν ότι η ζωή σε μια μεγαλούπολη, πχ το Αμστερντάμ, είναι ανεκτή μόνο εάν δουλεύεις εκεί. Χωρίς να ζεις κιόλας. Συννενοήθηκαν μεταξύ τους και έφτιαξαν ομάδες, "κοινότητες" ίσως τις ονοματήσουν, ώστε να μετακομίσουν πιο ..έξω. Η ποιότητα ζωής τους θα υποβαθμιζόταν μόνο εάν δεν είχαν άμεση πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, υγεία και σχολεία. Αν είχαν αυτά, το μόνο που χρειάζονταν ήταν μερικούς φίλους να μένουν κοντά.
Το έκαναν. Πλεονέκτημά τους βέβαια το οριζόντιο της χώρας, με ποδήλατο κάνεις το γύρω της.
Σε συζητήσεις παλαιότερων ετών, "όταν σχεδιάζαμε αμέριμνοι τη ζωή μας", έδωσα στους δημοφιλείς, μεταξύ μας, τόπους εγκατάστασης την εξής ιεράρχηση:
1. Κρήτη
2. Χαλκιδική
3. Πήλιο

Μια σχετικά πρόσφατη αξιολόγηση του Forbes έφερε την Κεφαλονιά εντός της 10άδας με τα "καλύτερα μέρη της Ευρώπης για να ζει κανείς", αλλά δεν ξέρω εάν συνδυάζει την άμεση πρόσβαση που ζητούσαν οι Ολλανδοί.

Επόμενο στάδιο

Mε έπιασα να τραγουδάω από το πρωϊ μια δική μου μίξη ενός τραγουδιού "Τέλος Εποχής" [από την ομώνυμη ταινία του 1994] και του Advice for the Young at Heart των Tears for Fears.

Είναι βέβαιο ότι εισέρχομαι σε μια νέα εποχή, ύστερα και από το ξεκλήρισμα των προ-προγόνων μου, με το χαμό της γιαγιάς μου, σήμερα.
Μπορώ να γράψω κάμποσα για τη γιαγιά μου καθώς με μεγάλωσε (όχι μόνο εμένα) αλλά θα αρκεστώ μόνο σε ένα: ήταν η σύζυγος του στη φωτογραφία πάνω αριστερά στο βλόγι μου, του παππού μου! Αυτό από μόνο του ήταν ηρωϊκό! ΔΕ μπορείτε να φανταστείτε...Μικρό κοριτσάκι με πλεξούδες ήταν... και έπεσε στα χέρια ενός ανθρώπου που είναι για ..βιβλίο.

Όλα έχουν ένα τέλος, το δικό της ξεκίνησε όταν έχασε "το παιδί της", τον πατέρα μου, κι ας μην ήταν δικό της. Θεωρούσε ότι δεν είχε καμία θέση στο κόσμο μας ύστερα από αυτό. Δεν ήταν εγωϊστικό, όπως μου εξήγησαν άλλοι πιο γραμματιζούμενοι, θρηνούσε το ταίρι της κόρη της, που την άφησε μόνη στο δύσκολο τούτο κόσμο.

Το σκέφτηκε λίγο και αποφάσισε περί το Φλεβάρη ότι δεν υπήρχε λόγος να μείνει μαζί μας. Της έφταναν όσα είχε δει, όσα είχε ζήσει. Τότε ήταν που για πρώτη φορά ξεκίνησε να κλέβει στην αγωγή της. Αλλά στη μια βδομάδα τη τσάκωσαν να κρύβει τα χάπια στη χαρτοπετσέτα.

Μετά, έκανε ένα κουράγιο και περίμενε να πάει στο νησί, όπως κάθε καλοκαίρι και μου έλεγε κάθε φορά που με έβλεπε "με έχουν αφήσει χωρίς λεφτά, πως θα φύγω;"...Αλλά όταν της είπαν ότι δεν πρόκειται να το κουνήσει όλο το καλοκαίρι από το διαμέρισμα έπεσε. Και παραδόθηκε. Θυμήθηκε ξανά ότι δεν ήθελε να μείνει μαζί μας, δεν τη κρατούσε τίποτε πια, ούτε τα εγγόνια ούτε τα δισέγγονα. Τι να τα κάνει αφού δεν θα τα είχε στο νησί...

Ήσυχη, ήρεμη, κρατώντας το χεράκι όλο το βράδυ, μας άφησε.

Βρώμικο διαμάντι

Όπως μας πληροφορούν τα ΜΜΕ, ο Βενιζέλος ξεκίνησε σειρά επαφών με τους εφοπλιστές.
Δήλωσε επίσης στο Reuters ότι "Σε ό, τι έχει να κάνει με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, ο υπουργός, σε συνέντευξή του στο Reuters, υποστήριξε πως ο ρόλος της ελληνικής ναυτιλίας θα είναι «αποφασιστικός»" - από τη σελίδα του Βενιζέλου via PoliticsGR διαβάζουμε ότι "Η συμμετοχή της ελληνικης εφοπλιστικής κοινότητας στην προσπάθεια των ιδιωτικοποιήσεων μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική. Θα συναντηθώ με εκπροσώπους τους την επόμενη εβδομάδα και θα συζητήσουμε για τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους".

Αυτό που μετέφερε στους εφοπλιστές πρέπει να ήταν κάπως έτσι: τα φιλέτα γνωρίζετε καλά ποια είναι, είτε να κατέβετε αυτόνομα να τα πάρετε, είτε φτιάχτε κοινοπραξίες με ξένους ώστε να καταφέρουμε να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερα σε ελληνικά χέρια.

Έχει κάποιος ψευδαισθήσεις ότι το κεφάλαιο, είτε ελληνικό εφοπλιστικό είτε διεθνές γαλλικό ή γερμανικό έχει διαφορά;

Κι όμως έχει! Οι ξένοι λόγω νοοτροπίας, κουλτούρας και εκτίμησης στο "ωραίο το μεγάλο και το αληθινό" είμαι βέβαιος ότι θα φερθούν στο φυσικό πλούτο της χώρας πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε εγχώριο!
Είμαι βέβαιος ότι θα σεβαστούν περισσότερο από ότι εμείς τα αρχαία που βρίσκονται οπουδήποτε κι αν σκάψει κάποιος, θα σεβαστούν περισσότερα τα δάση και το φυσικό περιβάλλον που (παρά τις πυρκαγιές 30 ετών) διαθέτουμε, θα σεβαστούν τις καρέτα-καρέτα και οτιδήποτε άλλο ζει στο οικόπεδο της Ελλάδας.

Στη τελική, μήπως είχαμε εθνική κυριαρχία πριν; Οι 100 οικογένειες έπαιρναν με αξιοκρατικό τρόπο τις δημόσιες προμήθειες/συμβάσεις/παραχωρήσεις/αποκρατικοποιήσεις;

Το οικόπεδο και ο φυσικός πλούτος που λέγεται "Ελλάδα" είναι ένα διαμάντι, το οποίο όμως βρώμισε. Κάποιοι ήξεραν εδώ και δεκαετίες την αξία του αλλά αποδείχτηκε ότι κοιτούσαν μόνο να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερο από την αξία και τη λάμψη του για τον εαυτό τους.

Τώρα, για δεύτερη φορά τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχουν υπολογίσιμοι - αν όχι ανώτεροι - ξένοι ανταγωνιστές, οι οποίοι και αναγνώρισαν τι κρύβει το βρώμικο διαμάντι (και το θέλουν) και ενδεχόμενα να το προσέξουν περισσότερο από ότι εμείς οι εγχώριοι.
Καλύτερα να είναι δική τους αυτή η ευκαιρία.