Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

Δάνειο...

από το φίλο _st_ μέρα που είναι.



Το συγκεκριμένο απόσπασμα από τη συναυλία είναι ότι αυθεντικότερο για 'κείνη τη μέρα, καθώς έγινε ακριβώς 30 χρόνια πριν, όταν το νόημα αυτής της ημέρας ήταν ακόμα μέσα στα στήθη των ανθρώπων της τότε εποχής...
Πολύ δύσκολο να επαναληφθούν αυτά τα συναισθήματα σήμερα...

3 σχόλια:

mpoumpoula είπε...

σε τι σκέψεις με έβαλες να ξερες...αυτό μόνο το τραγούδι θα πρεπει να ακούμε αυτές τις μέρες...για να νιώσουμε λίγο παραπάνω το συναίσθημα εκείνης της εποχής, χτυπάει φλέβα...αλλά δεν θα πουλήσει και έτσι κερδίζουν οι αναρχοήρωες που θέλουν να τραβήξουν τα φώτα της δημόσιότητας πάνω τους...και τα καταφέρνουν πολλά χρόνια τώρα. Αν κλείναμε όμως τα φώτα της κάμερας και βάζαμε δυνατά να ακούμε "μη λησμονάτε τη χώρα μου μη..."ίσως όλοι πέρνανε το μήνυμα που τους άξιζε
την καλημέρα μου

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Μεγάλο τραγούδι ...

Maria Mikro Analogo είπε...

εκπληκτικό! :-) Καλησπέρες