Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

Εμπειρίες

Κάποιες φορές υπάρχουν σημάδια, που προοικονομούν τα μελλούμενα.
Σημασία έχει να τα πιστέψεις, γιατι ότι τα βλέπεις τα βλέπεις, όσο κι αν δεν θέλεις να τα πιστεύεις. Και δεν τα πιστεύεις γιατί δεν θέλεις να σκέφτεσαι τα χειρότερα. Όμως, αυτά είναι μέσα στη ζωή, συμβαίνουν.

Θα θυμάστε που στεναχωρήθηκα πριν μερικές μέρες όταν έγραψα για το πρόβλημα του blogspot???. Είχαν χαθεί μερικά από τα post μου, ένα από αυτά που χάθηκαν ήταν το Είναι γεγονός, μια official ανακοίνωση για τον ερχομό ενός νέου μέλους στην οικογένεια...

Αυτό το σημάδι, το είχα δει. Δεν πίστεψα όμως...
Και συνέβη!
Όπως τόσο αναπάντεχα κι απροσδόκητα ήρθε, έτσι κι έφυγε πίσω...
Δεν ήταν δική μας επιλογή ούτε ο ερχομός ούτε η φυγή του...
Απλά έφυγε...

Θα θυμόμαστε για πολύ καιρό ότι στον 2ο υπέρηχο μας κουνούσε το χέρι πολύ γρήγορα κι έντονα, κι έλεγα ότι θα γινόνταν μαέστρος...
Απλά μας χαιρέτησε τότε... Χάρηκε που μας γνώρισε αλλά δεν μπορούσε...

Το είδαμε κι εμείς προχθές Τρίτη στο μαιευτήριο ότι δεν μπόρεσε...
Ευτυχώς, όλα τα υπόλοιπα έγιναν πολύ γρήγορα και σε 24 ώρες - εχθές το απόγευμα - είμασταν σπίτι...

Στεναχώρια, κούραση, ερωτήματα, πεσμένη ψυχολογία κι άλλα πολλά...
Συμβαίνουν! Σε μας, σε άλλους, γύρω μας! Εμπειρίες!

Είμαστε όμως σιδερένιοι, και έτοιμοι να το αφήσουμε πίσω μας. Όχι ότι θα το ξεχάσουμε, αλλά θα το ξεπεράσουμε. Γνωρίζουμε ότι ο χρόνος είναι πάντοτε το καλύτερο γιατρικό. Άλλωστε η φυγή του δεν μας στέρησε από κάτι άλλο εκτός από αυτό...
Και σίγουρα μας ένωσε περισσότερο και μας έκανε πιο δυνατούς!

Δεν θέλουμε να μιλάμε γι' αυτό, μόνο και μόνο επειδή ούτε κάποιο λάθος κάναμε ούτε δική μας επιλογή ήταν ο ερχομός και η φυγή του, ήταν κάποιου άλλου... Ξέρουμε ότι η μαμά Φύση μόνη της απόφάσισε!

8 σχόλια:

Τdi είπε...

Τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου, φίλε μου..

(Δεν ξέρω αν θα ακουστεί βλακώδες αυτό που θα πω, αλλά φύτεψα ένα πλατανάκι σήμερα το απόγευμα γιατί με άγγιξε ιδιαίτερα αυτό που είπες και απλά ήθελα να στο πω. Συγνώμη πάλι αν ακούστηκα αφελής..)

Jordan είπε...

Γιωργο σε αυτες τις περιπτωσεις τα συναισθηματα ειναι πολλα και τα λογια λιγα. Για αυτο δεν μπορω να σου πω και πολλα.Θα συμφωνησω απολυτα σ αυτο που ειπες οτι αυτο που συνεβη θα σας δυναμωσει και θα σας φερει πιο κοντα τον εναν στον αλλον και επισης οντως ηταν αποφαση της φυσης. Καλυτερα οι σκεψεις σας να ειναι λιτες σε σχεση μ αυτο γιατι δεν εχει νοημα να πεσετε σε καταθλιψη.Ειμαι σιγουρος οτι ολοι οι φιλοι σας και οσοι σας αγαπανε συμπασχουν με σας και θα σταθουν στο πλευρο σας οποτε νιωσετε την αναγκη τους. Δυστυχως ετσι ειναι η φυση σκληρη και δεν κανει διακρισεις.Στο μελλον ομως θα σας χαρισει την ευτυχια που σας στερησε.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Γιώργο ο Ιορδάνης μίλησε σωστά και για όλους μας, πιστεύω.
Σας σκεφτόμαστε.
Φιλιά

mpoumpoula είπε...

πουνινάκια μου σας αγαπώ τόόόόόόόόόόόόόόόσο πολύ....

η ζωή είναι μπροστά μας...κρατηθείτε σφιχτά και προχωράμε!

μουτσ

gk είπε...

"[ΠΟΙΑ ΘΕΛΗΣΗ ΘΕΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ...]

Ποια θέληση θεού μας κυβερνάει,
ποια μοίρα τραγική κρατάει το νήμα
των άδειων ημερών που τώρα ζούμε
σαν από μια κακή, παλιά συνήθεια;

Πριν φτάσουμε στη μέση αυτού του δρόμου,
εχάσαμεν τη χρυσή πανοπλία,
και μόνο το μεγάλο ερώτημά μας
ολοένα πιο σφιχτά μας περιβάλλει.

Χωρίς πίστη κι αγάπη, χωρίς έρμα,
εγίναμε το λάφυρο του ανέμου
που αναστρέφει το πέλαγος. Θα βρούμε
τουλάχιστον το βυθό της αβύσσου;

Οι άνθρωποι φεύγουν, ή, όταν πλησιάζουν,
στέκουν για λίγο πάνω μας, ακούνε
στην έρημη βοή, μάταιη και κούφια
σα να χτυπούν το πόδι σε μια στέρνα.

Κοιτάζουνε με φόβο, με απορία,
έπειτα φεύγουν πάλι στους αγώνες,
και μόνο το συναίσθημα κρατούνε
του μακρινού, αόριστου κινδύνου.

Είναι κάτι φρικτές ανταποδόσεις.
Είναι στον ουρανό μια σιδερένια
μια μεγάλη πηγμή, που δε συντρίβει
μα τιμωρεί, κι αδιάκοπα πιέζει."

Καρυωτάκης.

Κάθε πλήγμα όμως πρέπει να μας κάνει πιο δυνατούς και πιο πεισματάρηδες. Keep walking...
Είμαστε μαζί σας.

boutsoukas είπε...

Καλημέρα κι από μένα και τον Sam. Μη ξεχνάτε ποτέ ότι η αγάπη σας είναι το καλύτερο αντίδοτο σε ό,τι κι αν συμβεί. Γι΄ αυτό χαμογελάστε ο ένας στον άλλο και η ζωή θα σας επιστρέψει τα χαμόγελα πολύ σύντομα. Είμαι βέβαιη!
Σας αγαπάμε ΠΑΡΑ πολύ και είμαστε μαζί σας με τη σκέψη και την προσευχή μας πάντοτε. Κι αν νιώσετε την ανάγκη να έρθουμε κοντά σας, just call and we 'll be there.

Maria Mikro Analogo είπε...

Αχ βρε geokalp... στεναχωρήθηκα πολύ και δεν έχω λόγια να σου πω. Μόνο να κρατηθείτε γερά ο ένας από τον άλλο! Έχουν δίκιο τα παιδιά πιο πάνω... Τα φιλιά μου και τις καλημέρες μου.

daf είπε...

Α ρε καλπ.. στεναχωρέθηκα πάρα πολύ και δε τολμώ καν να φανταστώ πως μπορεί να είστε. Σας στέλνω την αγάπη μου και να ξέρετε ότι σας σκέφτομαι συνέχεια και τους δυό σας..