Συνομιλία και τέλος

Έχθές μιλούσα με ένα ξάδερφο που ζει και εργάζεται στη Ν.Υόρκη από τότε που γεννήθηκε.
Πλέον δουλεύει οικονομικός διευθυντής σε μια εταιρεία.
Τον ρώτησα και για τα προβλήματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Αμερική.

"Η κατάσταση είναι πολύ περίεργη... Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα... Η τράπεζά που συνεργαζόμαστε χρόνια δεν έχει τη δυνατότητα να μας δανείσει... Δεν κυκλοφορούν λεφτά... Κάθε μήνα μας δανείζει όλο και λιγότερα... Όλο και λιγότερα... Δεν μπορώ να πληρώσω το προσωπικό όλο το μισθό τους... Δίνω κάθε μήνα όλο και λιγότερα... Τις τελευταίες εβδομάδες η τράπεζα μας είπε να πάμε να γαμηθούμε... Είπαμε να ψάξουμε για άλλη τράπεζα αλλά δε μπορούμε να βρούμε άλλη να μας δανείσει οπότε ακόμα έχουμε αυτούς..."
"Θυμάσαι τα δίδυμα (την 11/9); Τότε είχε συμβεί το ίδιο για δύο εβδομάδες... Δεν υπήρχαν λεφτά καθόλου... Αλλά σιγά-σιγά η ρευστότητα επανήλθε... Από λίγο... Οπότε κάποια στιγμή όλα έγιναν φυσιολογικά..."
"Τώρα αυτό κρατάει μήνες... Και κάθε μήνα όλο και λιγότερα μας δίνουν..."
...
"Οι δουλειές δεν πάνε καλά... Ο τάδε μπάρμπας (μισθωτός) δεν δουλεύει καθόλου... Ο άλλος μπάρμπας (ξυλουργός) δεν έχει τόση δουλειά όπως παλαιότερα..."
"Υπάρχει ακρίβεια... Οι τιμές στο σούπερ μάρκετ είναι στα ύψη..."
...
(θέλει να αγοράσει σπίτι στη Ν.Υόρκη)
"Κοίτα οι τιμές εδώ δεν έχουν πέσει... Μια μονοκατοικία που θέλω, μη φανταστείς, ούτε 200 τ.μ. είναι στο $1εκ.... $1εκ. είναι πολλά λεφτά... Η γυναίκα με πιέζει και θέλει σπίτι... Βρήκε ένα με δύο υπνοδωμάτια και ο τύπος ζητάει $600,000... Της λέω εάν πέσει στα $500,000 θα στο πάρω... Το σπίτι δε αξίζει πάνω από $300,000...."
"Οι τιμές δεν έχουν πέσει καθώς λόγω φθηνού δολλαρίου ψωνίζουν σπίτια Κινέζοι και άλλοι Ασιάτες... Θυμάμαι που είχε ξαναγίνει με τους Γιαπωνέζους πριν κάμποσα χρόνια... Ένα σπίτι στη Ν.Υόρκη είναι πάντοτε ένα σπίτι στη Ν.Υόρκη..."

Δεν είναι η συνομιλία που με επηρέασε για τα παρακάτω, είναι κυρίως ο πεσιμιστής οικονομολόγος Nouriel Roubini.

Είμαστε πολύ κοντά (η Αμερική) σε μια ολοκληρωτική χρηματο-οικονομική και εταιρική κατάρρευση. Στο σημείο αυτό ο μόνος οργανισμός που μπορεί και θέλει να δανείσει είναι η FED.
Η FED αυτή τη στιγμή είναι ο μόνος οργανισμός παγκοσμίως που δανείζει σε δολλάρια είτε τις αμερικάνικες τράπεζες είτε τις μη-αμερικάνικες... Δεν υπάρχει κανείς άλλος...

Η κατάσταση που με είχε συνεπάρει πλέον αρχίζει να γίνεται ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ...
Δεν αφορά μόνο εταιρείες που είναι στα πρόθυρα πτώχευσης, μιλάμε για ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ σε εταιρείες που είναι κερδοφόρες...
Τίποτα δε μπορεί να λειτουργήσει στην εποχή μας χωρίς δανεισμό, τώρα αυτός δεν υπάρχει... Είμαστε σε καταστάσεις που μόνο παλαιότεροι θυμούνται, χωρίς πρόσβαση σε τράπεζα... Ούτε οι ιδιώτες ούτε οι επιχειρήσεις...

Κατά μία έννοια πολύς κόσμος πρέπει να πανυγηρίζει... ΜΑΛΑΚΙΕΣ που μαθαίνουν ακόμα και σήμερα στα πανεπιστήμια ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ... Αλλά ακόμα και ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ που γράφονται ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ καταστρατηγούνται...
Αλλά δεν είναι έτσι...
Αυτή τη στιγμή δίνω 50% πιθανότητες σε 1 χρόνο ο κόσμος μας να είναι τελείως διαφορετικός...
Και τέτοιες καταστάσεις μας στέλνουν σε πόλεμο...
(που δυστυχώς είχα προβλέψει πριν περίπου ένα χρόνο... και μου το θύμησε μια χαρά το THEOULINI πριν ενάμισο μήνα...)
ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ...