Αντί-δράση και προς-κρούση

1.
Η μορφή βίας των νέων, όπως αυτή εκδηλώνεται από το Σάββατο το βράδυ, κάνουν την (εγχώρια) εξουσία να χαίρεται.
Κάθε σημείο καταστροφής, είτε μαγαζί μικρομεσαίου είτε γλάστρα νοικοκυράς, σε συνδυασμό με τις εικόνες/ειδήσεις που αναπαράγει η τηβιόλα, βοηθάει τους περισσότερους μέσους ανθρώπους να εξωτερικεύσουν ακόμα περισσότερο τον αρχέγονο φόβο τους, όταν αιώνες είχαν περάσει μέχρι αυτός ο φόβος να κλείστει αρκετά βαθιά μέσα μας. Και ποιος θα αρνηθεί ότι αυτοί οι νέο/ξανά-φοβισμένοι δεν θα υποστήριζαν με όλη τους τη καρδιά αυτούς τους οργισμένους νέους;

Η εξουσία ανήκει σε αυτούς που την κατέχουν, ενώ θ' ανήκει και σε αυτούς που θα την αποκτήσουν.
Αυτοί είναι ένα μικρό μόνο μέρος όλων των κατοίκων αυτής της χώρας, αυτής της ηπείρου, αυτού του πλανήτη, μια απειροελάχιστη μειοψηφία απόλυτα ελεύθερη να διαπράττει ότι θεωρεί ότι της αρμόζει, συνήθως εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας. Η διαφορά τους είναι εμφανής: κάποιοι γεννήθηκαν βασιλιάδες, κάποιοι βοσκοί...
Όποιος γεννήθηκε βοσκός είναι γιατί φτιάχτηκε να είναι βοσκός, και ο άλλος που γεννήθηκε με λογαριασμό τράπεζας δισεκατομμυρίων θα συνεχίσει επ' άπειρον να διαθέτει λογαριασμό τράπεζας με ένα επιπλέον μηδενικό κάθε χρόνο...
Κι όποιος ΔΕΝ το καταλαβαίνει μάλλον χρειάζεται επειγόντως να ανησυχεί.

Η μόνη λύση που βλέπω εγώ είναι όλοι αυτοί, μόνοι τους, να βοηθήσουν τους πολλούς. Δυστυχώς, η λύση επιβολής νέων νόμων, αν και απίθανη, αν και ο μόνος σωστός τρόπος αυθεντικής οργάνωσης μιας κοινωνίας (η Δημοκρατία), είναι πολύ δύσκολη, όπως είμαστε.

2. Θυμήθηκα ξανά μια ωραία ιστορία με λύκους και πρόβατα.

3.
Τι δουλειά είχε 2:30 τη νύχτα ο ανήλικος στα Εξάρχεια; Δεν είχε γονείς;
Το 25χρονο τσογλάνι, ο μπάτσος, θέλει κρέμασμα!
Εμένα ποιος θα μου πληρώσει το μαγαζί; Τα δάνεια, οι κάρτες τρέχουν...
Όποιος έχει παιδί καταλαβαίνει περισσότερα!
Το κέντρο της Αθήνας, όπως πέρασα πριν λίγες ώρες, ήταν άδειο. Που ήταν όλοι αυτοί που το μποτιλιάρουν καθημερινά;
Το κράτος θα μας βοηθήσει...

4.
Ποια είναι η λογική των πιτσιρικάδων, που καίνε ότι βρουν μπροστά τους; Γιατί δεν καίνε μόνο τα πανάκριβα αυτοκίνητα; Φταίνε τα καταστήματα και τα αυτοκίνητα;
Φταίνε!
Φταίνε γιατί ΔΕΝ αντιδρούν. Κι αφού ΔΕΝ αντιδρούν θα τους χτυπήσουμε για να έρθουν μαζί μας, έξω από τα σπίτια τους, μακρυά από τους καναπέδες.
Μαζί μας.

5.
Τις προηγούμενες εβδομάδες και τους προηγούμενους μήνες παρατηρώ μια περίεργη κλιμάκωση βανδαλισμών: γκαζάκια, μολότωφ, πυρκαϊες, κάθε λογής βανδαλισμοί σχεδόν κάθε βράδυ, σε κάθε γωνιά της Αθήνας.
Θυμάμαι ότι το ίδια έγιναν και πριν 20 χρόνια: και Καλτεζάς και κάθε βράδυ μολότωφ...
Τότε μάλιστα υπήρχε και η 17Ν, ευτυχώς σήμερα δεν υπάρχει ούτε έχει αντικατασταθεί, από ότι φαίνεται.
Όμως, τέτοιες συνθήκες ευνοούν τη σύσταση τέτοιων εγκληματικών οργανώσεων καθώς στα "πεδία μάχης" κάποιοι βρίσκουν "μαχητές", μακάρι να διαψευστώ.

6. Η βία δεν έχει γονείς, η βία δεν ανήκει σε κανέναν, κανείς δεν έχει το προνόμιο να την επικαλείται. Όμως όλος αυτός ο κόσμος πάνω σ'αυτήν έχει δομηθεί...

7.
1821: Ανεξαρτησία και για άλλους "ανεξαρτησία".
1897: Χαμένος πόλεμος από τους Τούρκους, ποιους άλλους, αλλά και off-the-record "επτωχεύσαμεν" του Χαρίλαου Τρικούπη.
192οs: Μεγαλοϊδεατισμός και καταστροφή.
1936: Δεξά
1967: Χούντα
1974: Μεταπολίτευση
1981: Αλλαγή
1989: Κάθαρση
1996: Εκσυγχρονισμός και 2004: Μεταρρυθμίσεις
Νομίζω ότι χρειαζόμαστε κάτι νέο, όλα τα παλαιά, ειδικά αυτής της χώρας έχουν σαπίσει. Και δε νομίζω ότι μια προσπάθεια απλής σταθεροποίησης είναι η δέουσα λύση.
Δυστυχώς, η χρονιά-ορόσημο είναι το 2004: η κορφή!
Από τότε κατήφορος...
Και καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να παραμένεις στη κορυφή αλλά από το να μην γίνεται καμία προσπάθεια, να είσαι παραδομένος, απέχουμε...

Είναι νομίζω μια εγχώρια λαϊκή απαίτηση για κάποια αλλαγή, έστω και ψεύτικη, έστω και τύπου Ομπάμα, μια ελπίδα...

8.
Εάν αφιερώνω χρόνο σε ένα μέσο αυτό είναι το ραδιόφωνο. Συνήθως η βελόνα είναι κολλημένη στο BestRadio.
Σήμερα άκουσα όσα ροκ κομμάτια δεν είχα ακούσει τους τελευταίους μήνες!
Δύο θυμάμαι:
Midnight Oil - Beds are Burning
manic street preachers--if you tolerate this
Το 2ο είναι ένα τραγούδι που έπαιξε πάλι με τις φωτιές.
Μάλιστα όταν ο Ψαρ έπαιξε και διάφορα εγχώρια, όπως του Άσημου, ήταν στιγμές συλλογισμού.

9.
Διαβάστε κάτι περίεργα προφητικό από τις 22/11/08:
Στην μνήμη του Carlo Guliani
το οποίο έγινε update και περιλαμβάνει και τα τελευταία εγχώρια.

10.
(ανέκδοτο του Βενσαν Κασελ από τη ταινία La Haine)
Ενας ραββίνος πέφτει από τον 126ο όροφο ενος ουρανοξύστη.
Οσο πέφτει προσπαθεί να ηρεμήσει λέγοντας
"Μέχρι εδώ όλα παν καλα,
μέχρι εδω ολα παν καλά..."
Έτσι - λέει ο ήρωας - είναι και η (...) κοινωνία που,
ενώ πέφτει,
σκέφτεται απο μέσα της:
"Jusque ici tout va bien...,
Jusque ici tout va bien...".

Το κακό όμως δεν είναι η πτώση
είναι η προσκρουση