Η περιήγηση στη blogόσφαιρα μου πρόσφερε το μόνο τρόπο – πρώτης - αντίδρασης εφικτό για όλους μας:
Η πρωτοβουλία νομίζω ότι ανήκει στο http://anadasosi.blogspot.com/
Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι η ΣΙΩΠΗΡΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ!Η διαδήλωση να είναι ΒΟΥΒΗ! Κανείς να μην φωνάξει ούτε ένα σύνθημα! Μια πολύ συνηθισμένη μορφή διαμαρτυρίας στην Ευρώπη.
Με αυτόν τον τρόπο οι «υπεύθυνοι» δεν θα καταφέρουν να στοχοποιήσουν την κινητοποίηση, ούτε να την «εντάξουν» σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο ή να θεωρήσουν ότι υποκινείται από κάπου. Και είναι σίγουρο πως εάν φοβούνται κάτι είναι την ΣΙΩΠΗΡΗ ΟΡΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ.
Πως μπορείς ασκήσεις έλεγχο σε κάτι που δεν εκφράζεται και δεν έχει συγκεκριμένα αιτήματα να ικανοποιήσεις;
ΣΥΜΦΩΝΩ, ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ.
2 σχόλια:
Ήμουν κι εγώ εκεί..
Το πρωί της Τετάρτης ξύπνησα με μια ιδιαίτερη διάθεση. Ντύθηκα στα μαύρα και πήγα στη δουλειά. Εκεί με ρωτήσαν αν πενθώ και απάντησα, "Ναι! Πενθώ το καθαρό μου περιβάλλον!".. Δεν με άφησαν να φύγω στην ώρα μου -η κακή συνήθεια του να κάνεις υπερωρία, που κατάντησε να είναι το "ωράριό μου"! Τα τηλεφωνήματα από φίλους που ήταν εκεί είχαν "ανάψει"... Κάποιοι ανέφεραν και πλακάτ από εξοκοινοβουλευτικά κόμματα.. Τι είμαστε τελικά οι Έλληνες?.. Στις 8.15 ήμουν εκεί, μέσα στο πλήθος, το μαύρο, το γκρί.. Μια συνάθροιση ανθρώπων, κυρίως νέων ανθρώπων, που μιλούσαν σε πηγαδάκια.. Πλατεία Συντάγματος και μετά από μια ώρα στην έξοδο του ΜΕΤΡΟ έξω από τον Εθνικό Κήπο αντικρύζω το ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ: Βουνό από πλαστικά μπουκάλια, χαρτιά και κουτιά αλουμινίου, όλα πεταμένα έξω από τους ελάχιστους κάδους της πρωτεύουσας... Για 5 λεπτά κάθησα για να παρακολουθήσω την αντίδραση του κόσμου, που έπερνε τον δρόμο της επιστροφής και άφηνε πίσω του κάποιο σκουπίδι, που φυσικά τον βάραινε και δεν θα μπορούσε να το πάρει μαζί του, μέχρι να συναντήσει έναν άδειο κάδο ή στην καλύτερη, να το πετάξει στην ανακυκλώση της γειτονιάς του. Μα τι λέω; Που νομίζω ότι ζω; Κι όμως, όσο κι αν φώναξα, όσο κι αν σχολίαζα κάθε φορά που έβλεπα να πετάνε, καμία αντίδραση. Μόνο με έδειχναν και σχολίαζαν, "μαζέψτε την τρελή"! Και ξαφνικά είδα ένα φως! Μια φίλη -πιο τρελή από μένα- έβγαζε φωτογραφίες τους σωρούς των σκουπιδιών. "Αν είχαμε και μια σακκουλίτσα να τα μαζέψουμε, καλά θα ήταν", της είπα και έτρεξε να φέρει σακκούλες από τις καθαρίστριες του ΜΕΤΡΟ. Βγήκε φωνάζοντας, "εμείς θα τα μαζέψουμε, όποιος ακόμη θέλει να έχει νόημα η παρουσία του εδώ και θέλει να βοηθήσει, έχουμε κι άλλες σακκούλες". Και έγινε το θαύμα: έσπευσε ο κόσμος να ζητάει σακκούλες και τα σκουπίδια μαζεύτηκαν μέσα σε 5 λεπτά!!! Τι σημαίνει αυτό για μένα; Ότι είμαστε ψωροπερήφανοι. Για λάθος λόγους αυτοαποκαλούμαστε καλύτερος λαός από τους "άλλους".. Αυτό που διαπίστωσα, όμως, είναι ότι χρειαζόμαστε υποκίνηση, γιατί ακόμη και σήμερα η προστασία του περιβάλλοντος που ζούμε δεν είναι για όλους μας, δυστηχώς, το αυτονόητο..
Ελπίζω όμως ότι μπορούμε ακόμη να σώσουμε κάτι.. Παιδιά, υποκινήστε! Κάτι θα καταφέρουμε!
Για σου ρε Deppa!!!
Νομίζω ότι σε η θέση σου έπρεπε να ήταν σε κάποια διεθνή οργάνωση που να προστετεύει κάτι, π.χ Γιατροί χωρίς Σύνορα...
Δημοσίευση σχολίου