Ινδός ταξιτζής

Εχθές το απόγευμα νόμιζα ότι με γέλαγαν τα μάτια μου!
Όχι, όχι, όχι, δεν με γέλασαν!
Πέτυχα ..Ινδό ..ταξιτζή! Σε κλασσικό "κίτρινο μπροστά μαύρο πίσω" ταξί!


Ευτυχώς δεν τον έχω δει μόνο εγώ! Τον έχει δει και κάποιος άλλος, ο M.L., και μάλιστα πριν πολύ πολύ καιρό! (Δεκ. 2009)

Αναδημοσιεύω το κομμάτι του:
Η Αθήνα εξσυγχρονίζεται, πλησιάζουμε προς τη Δύση... και πιο συγκεκριμένα προς το Λονδίνο... Χθες το βράδυ τα ματάκια μου συνέλαβαν Ινδό ταξιτζή (με τουρμπάνι και παραδοσιακό ένδυμα παρακαλώ) ο οποίος μάλιστα είχε κατέβει από το ταξί που οδηγούσε και βοηθούσε κυρία-επιβάτη τοποθετώντας τη βαλίτσα της στο χώρο αποσκευών του ταξί...

Οι Άγγλοι που δέχτηκαν μαζικά Ινδούς, ύστερα από τα χρόνια που τους είχαν "επικράτειά" τους, δεν ήταν χαζοί. Πρόκειται για εργατικούς ειρηνιστές θεοσεβούμενους, οι οποίοι αποκλείεται ποτέ να αποτελέσουν κάποιου είδους απειλή.

Γιατί δεν μιλάει κανείς στην Ελλάδα

Αυτός ήταν ο τίτλος ανάρτησης στο παρόν πριν σχεδόν τρία χρόνια! - λινκ
Μιλάμε για σίχαμα!
Εξού και το tag "αλλοδαπή αλήθεια".

Προγραμματισμένα

Αυτή τη φορά δεν είχαμε εσπευσμένη εισαγωγή του Σταμ στο ΝΝΑ, ήταν προγραμματισμένη.
Ας πούμε ότι ήταν και "επιθυμητή" στα πλαίσια της "θεραπείας".
Εν τάχει: μη-μικροκυτταρικός καρκίνος αριστερού πνεύμονα, συν κάτι λεμφαδένες, που "υποσταδιοποιήθηκαν" ύστερα από τέσσερις standard κύκλους και κάτι χάπια "νέας τεχνολογίας" 2003+, σήμερα πνευμονεκτομή. Και έχει ο Θεός... Και όταν φτάνουμε στο σημείο να επικαλούμαστε τις ουράνιες δυνάμεις...
Όλα αυτά σε ένα χιλιοταλαιπωρημένο οργανισμό που έχει φάει τις καταχρήσεις με το κουτάλι τις προηγούμενες δεκαετίες...

Υπομονή, kalo kouragio που λέει κι ο 'Ολι Ρεν.

Η γενιά των 30/40thing εκτός από την ανεπανάληπτη οικονομική συγκυρία - που βέβαια ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ σε καμία περίπτωση με το πόλεμο ή τη φτώχεια που γνώρισαν άλλες γενιές - οφείλει να αντιμετωπίσει με περίσσια ψυχραιμία, καθώς είναι η σειρά της, την αέναη διαδικασία αλληλοβοήθειας προς τη τρίτη ηλικία, όπως τη δέχτηκε κι αυτή στα προηγούμενα χρόνια της νεότητάς της. Μακάρι μόνο να αντέξει έστω και μέρος της σημερινής εγχώριας "δημόσιας υγείας" (και να βελτιωθεί, δεν αντιλέγω) για να λειτουργήσει η όλη διαδικασία αξιοπρεπώς.

Καλά να είμαστε
.

Πλέον

Παλαιότερα είχα γράψει για το δώρο, τις τελευταίες μέρες με τρώει να γράψω για τους φίλους.

Δεν θέλω να γράψω γενικά για τους φίλους και τη φιλία, "ένα άλλο πόνημα", προτιμώ να γράψω για τη παρέα των πανεπιστημιακών χρόνων.
Όλοι μάς είμασταν στη μαμά Σαλονίκη, και αν και από διάφορα μέρη της χώρας, οι περισσότεροι καταλήξαμε για δουλειά στην Αθήνα. Μιλάμε για παρέα 15 γεμάτων ετών, ένα στόρυ παπα-καλιάτικο "Εγνατία 156" (του_st_).

Εεε λοιπόν ύστερα από τόσα και τόσα που περάσαμε, τα 30thing κατάφεραν να μας αποξενώσουν... Μαζί προφανώς και η ύφεση... Σίγουρα και η ζωή στο τρίτο στάδιο.. του παιδιού ντε... Ενδεχόμενα και άλλα, όπως τα ατελείωτα ωράρια, η ανάγκη ατομικού ατομικισμού συγχρόνως με τις πάσης φύσεως κοινωνικές αποθαρρύνσεις συλλογικότητας και συλλογικών δράσεων, ο καθείς μόνος του ή με την οικογένειά του.

Στο τρίτο στάδιο έχω καταφέρει να ανακαλύψω τα πάρκα. Είναι απίστευτο πως ένα μέρος παροχής υπηρεσιών χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς, ουσιαστικά χωρίς κόστος για αυτόν που δέχεται τις υπηρεσίες του, μπορεί να προσφέρει στιγμές που θεωρείς ότι είχαν χαθεί από μέσα σου. Έχω καταγοητευθεί με την επαφή με εικόνες και καταστάσεις που νόμιζα ότι αγνοούσα.

Συνειρμικά, προφανώς η δική μου λύση στο πρόβλημα "πλέον τρώμε ένα φαϊ χριστούγεννα πάσχα καλοκαίρι" (άντε και στους γάμους: η ώρα η καλή Αναστασία, θα είμαστε εκεί!) είναι να κάνουμε την επανάσταση στα πάρκα. Σημασία πάντως έχει να βλεπόμαστε περισσότερο (Savol το skype δεν μετράει).


Καλά να είμαστε
.

Ελληνικό Ράιχ

Ενεχυροδανειστήρια

Πρίν λίγο.
Αυτοκίνητο με κατεβασμένα παράθυρα σταματάει μπροστά μου.

η συνοδηγός: Ξέρετε κάποιο ενεχυροδανειστήριο εδώ κοντά;
geokalp: Όχι... δεν ξέρω... ...
ο οδηγός πετάγεται: Κάποιο κοσμηματοπωλείο εδώ κοντά;
geokalp: ... στον παραπάνω δρομο... ...
Το ζευγάρι ήταν σχετικά νεαρό, περί τα 30-35 και η συνοδηγός ήταν έντονα βαμμένη...
Πρόλαβα να δω ότι είχαν ρίξει τα πίσω καθίσματα στο αυτοκίνητό τους και ο χώρος ήταν καλλυμένος με κάτι σα παπλώματα... Προφανώς, είναι εκεί που θα κοιμούνται το βράδυ...

Για να έχετε μια ιδέα τι παίζεται εγχωρίως, ας κάνετε ένα γούγλισηερτς. Θα εκπλαγείτε.
Για να έχετε όμως μια σφαιρική εικόνα καλύτερα να ψάξετε τι συμβαίνει στις ΗΠΑ: όταν πριν μέρες πέτυχα μια εκπομπή στη τηλεόραση έλεγαν ότι το ετήσιο επιτόκιο ενος ενεχυροδανειστηρίου φτάνει ετησίως το 400%... 400%... Είπαν μάλιστα ότι κάποιες πολιτείες έχουν θεσπίσει όριο το 36-40% ετησίως...
Πρόκειται για καταστάσεις subprime subprime...
(subprime: αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας από τη τράπεζα υπό του μετρίου/κανονικού - εδώ πολύ καλοί ορισμοί του suprime)

Πρόχειρα βρήκα σε ένα site ..συμβουλών πριν φτάσει κάποιος σε κάποιο ενεχυροδανειστήριο των ΗΠΑ ότι το τυπικό ετήσιο επιτόκιο που έχουν είναι 240%...

πολιτική, όχι οικονομία

Μπορώ να γράψω κάπως περισσότερα αλλα κάνω υπομονή να έχω τη μεγάλη εικόνα πρώτα.
Απαραίτητη διευκρίνηση: του κυρ Ηλία του έκατσε πολύ άσχημα η υπόθεση της Κύπρου, δεν πρόκειται να το ξεπεράσει ποτέ.