θα ανοίξουν οι δουλειές των δικηγόρων

Νέα Εποχή Νο.1234567

Αλλάζω ομάδα!
Στην Ελλάδα κυριαρχούν κλισέ του στύλ "κόμμα μπορεί να αλλάξω, ομάδα ποτέ", κατά το αγαπημένο "η μπάλα περνάει, ο παίκτης ποτέ" λατινοαμερικάνικο πρότυπο - επίκαιρο λόγω του τρέχοντος Μουντιάλ.
Παρένθεση, για το μουντιάλ: Γερμανία για κούπα; Ολλάνδία; Αγγλία; αυτές είναι τα πρώτα μου φαβορί... να δούμε.. Έχει σημασία η διασταύρωση των ομάδων μέχρι το τελικό, κάτι που ολοκληρώνεται μόνο με τη λήξη όλων των παιχνιδιών της 3ης μέρας. Κλείνει η παρένθεση.
Αλλά ας επιστρέψω στη πρώτη μου φράση "Αλλάζω ομάδα!".
Μια Νέα Εποχή για μένα, όπως όταν άλλαξα από ΜανΓιουνάϊτεντ σε Τσέλσυ το 1999.
Η Νέα Εποχή λέει ΠΑΟΚ και Ηρακλής-Μπάρτσα από διεθνείς ομάδες. Άντε και Λίβερπουλ λόγω "πέτρινων χρόνων" 30 χρόνια.

Ο Κόκκαλης πούλησε σε Μαρινάκη.
Μαρινάκης:
εφοπλιστής, γιος του Μιλτιάδη βουλευτή ΝΔ 1990 φίλου Μητσοτάκη, κουμπάρος της Ντόρας, θα μπορούσε να είναι και βαφτιστήρι του δράκουλα των Χανίων,
δουλείες με τον κρητικό Κομινάκη - μελλοντικός Διευθυντής της ΠΑΕ - παλαιότερα της WIND (έχει κάνει 2-3 φορές αναδιάρθρωση χρέους η εταιρεία αυτή) και άλλων πολυεθνικών εν Ελλάδι όπως η Βόνταφον - κάπου θα γνωρίζεται με τον Σωκράτη
δουλειές και με τον Καραχάλιο της ΝΔ -μελλοντικός Κυβερνητικός Εκπρόσωπος του Ολυμπιακού (οι Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Μάκης Βορίδης, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης συμμαθητές με τον Καραχάλιο στο κολλέγιο),
τοποθετεί τον παλαιότερα υποψήφιο με τη ΝΔ Τάσσο Μητρόπουλο για Γενικό Αρχηγό (Σάββα) του ποδοσφαιρικού τμήματος - αντέχει τα μπουκάλια ο Τάσσος!,
κρατάει τον απίθανο διεκπεραιωτή οικονομικών συμφωνιών Γεώργιο Λούβαρη που "γεφύρωσε το... χάσμα",
πηγαίνει σε final4 μπάσκετ με τον αδερφικό φίλο εφοπλιστή Πατέρα πετυχημένο πρώην πρόεδρο του ΠΑΟ ποδόσφαιρο με τον οποίο έχει μεγαλώσει μαζί και είναι και Πειραιώτες - Εθνικός ο Πατέρας - και συχνά συμμετέχουν μαζί με τα παιδιά τους και σε αγώνες ιστιοπλοΐας, ο μεν πρώτος με τον κόκκινο «Λέοντα» ο δε δεύτερος με τον μπλε «Αετό».

Από την άλλη, η αντίπαλη ομάδα, ύστερα από ανταλλαγή επιστολων - που μοιάζουν με εξώδικα - καθώς δεν μιλάνε, παραμένει υπό τον έλεγχο της οικογένειας Βαρδινογιάννη, η οποία κατάγεται επίσης από το Κρήτη.
Και Eίναι γνωστή η δύναμη της δεξιάς στην Κρήτη και που οφείλεται αυτή η δύναμη. Στις οικογένειες Βαρδινογιάννη, Μητσοτάκη και Κεφαλογιάννη (σχόλιο Swell) - άλλωστε μαζί ο δράκουλας των Χανίων και ο Παύλος των Βαρδινογιαννέων ως βουλευτές εντάχθηκαν στην ΝΔ το 1978, επί πρωθυπουργίας "εθνάρχη".

Συνεπώς, όπως συνάγουν άλλα μέσα για παρόμοια περίπτωση (αγορά από κοινού με τον Πατέρα 7.3% των μετοχών των Εκδόσεων Λυμπέρη), έχουμε τα δύο μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά μαγαζιά να ανήκουν "πνευματικά" στον ίδιον άνθρωπο: τον δράκουλα των Χανίων, ο οποίος μπορεί να αποφάσισε ότι είναι πιο εύκολο να αγοράσει έτοιμη ομάδα παρά να φτιάξει αμέσως κόμμα για τη κόρη του, που άλλωστε, μια ομάδα μπορεί να βοηθήσει και το κόμμα.

Με τέτοια πράγματα στο ελληνικο ποδόσφαιρο εγώ δεν μπορώ να μείνω με σταυρωμένα χέρια. Και το μόνο που μπορώ να κάνω πραγματικά είναι να διαφοροποιήσω την κατανάλωση αθλητικού θεάματος που λαμβάνω, από τον Ολυμπιακό σε άλλη ομάδα. Ευτυχώς στην εποχή της παγκοσμιοποίησης υπάρχουν επιλογές, με πρώτη τη Μπάρτσα καθώς, για να μην ξεχνιόμαστε φίλε pølsemannen, οι Καταλανοί κυριάρχησαν επί του ελλαδικού χώρου (Θεσσαλία, Στερεά) από το 1311 μέχρι το 1388.
ΕλΜπάρτσα, λοιπόν!
Άντε και hasta-la-victoria-siempre-Ηρακλή, παρέα με τον καλύτερο έλληνα διαιτητή (μαραθωνοδρόμο) Τάσσο Κάκο!

όλα τα λεφτά ΙΙ

Επώδυνες μεταρρυθμίσεις στα ασφαλιστικά των «27»

Η Επιτροπή αναμένεται να υποστηρίξει στη «Πράσινη Βίβλο» της ότι η αντιστοιχία πρέπει να είναι 2/3 του ενεργού βίου ενός ευρωπαίου στην εργασία και το 1/3 στη σύνταξη. Με δεδομένο ότι μέχρι το 2060 το προσδόκιμο ζωής υπολογίζεται ότι θα αυξηθεί κατά 7 χρόνια είναι φανερό ότι αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στον καθορισμό των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Με άλλα λόγια η Κομισιόν βρίσκεται κοντά στην άποψη των 40 ετών πλήρους εργασίας και την έξοδο στη σύνταξη στα 70. Για τον κ.Άντορ οι εναλλακτικές επιλογές δεν είναι πολλές, είτε θα πρέπει να αυξηθούν τα χρόνια εργασίας είτε να μειωθούν οι συντάξεις και να αυξηθούν μαζί οι εισφορές προκειμένου να επιβιώσουν τα συνταξιοδοτικά ταμεία.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=33531149
Πράσινη Βίβλος για τα εργασιακά

Όλα τα λεφτά το ασφαλιστικό/δημογραφικό/συνταξιοδοτικό/εργασιακό στη παρούσα φάση: ΟΛΕΣ οι χώρες παίρνουν "μέτρα ενάντια στη κρίση" που αφορούν όλους όσους εργάζονται, προς το χειρότερο. Η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση καθώς δεν έκανε μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού στη δεκαετία των μηδενικών, μόνο η Πετραλιά α-τόλμησε και θα μας πληρώνουν καλά όσοι ξεκινήσουν να εργάζονται με ένσημα από το 2013 (αλληλεγγύη των γενεών υπέρ των γηραιότερων - τοποθέτηση της επιλυσης του προβλήματος στο μέλλον, μόνο γύψο για τώρα).

Αλλά αυτό που έχει αξία είναι τα μαθηματικά:
1. "2/3 του ενεργού βίου στη εργασία"
2. Ενεργός βίος, πχ εγχώριου ανδρός: 80 έτη (εξειδικευση για τους πάνω από 65 στην Ελλάδα)
3. Συνεπώς: 2/3 Χ 80 έτη = 53 έτη στρογγυλά

"53..; και πως βγαίνει;... δεν βγαίνει..."
Ας πάμε όμως να διαβάσουμε τα νομοσχέδια και τα χθεσινά Π.Δ. για το ασφαλιστικού του Λοβέρδου, εκεί - όπως έχουμε διαβάσει από τις εφημερίδες:
1. Όλοι θα βγαίνουν στη σύνταξη στα 65
2. "Αρθρο 8 Σύμβαση μαθητείας

Mεταξύ εργοδοτών και ατόμων που έχουν συμπληρώσει το 15ο έτος μέχρι και το 18ο έτος της ηλικίας τους, δύνανται να καταρτίζονται ειδικές συμβάσεις μαθητείας, μέχρι ενός (1) έτους, με σκοπό την απόκτηση δεξιοτήτων. Οι εν λόγω μαθητευόμενοι λαμβάνουν το εβδομήντα (70) τοις εκατό του κατώτατου ημερομισθίου ή μισθού της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ( Ε.Γ.Σ.Σ.Ε) και ασφαλίζονται στον κλάδο ασφάλισης ασθενείας σε είδος και 1% κατά του κινδύνου ατυχήματος. Όσοι δεν έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους, καθώς και όσοι φοιτούν σε γυμνάσια, λύκεια κάθε τύπου ή τεχνικές επαγγελματικές σχολές δημόσιες ή ιδιωτικές αναγνωρισμένες από το κράτος, δεν μπορεί να μαθητεύουν περισσότερο από έξι (6) ώρες την ημέρα και τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα. Για τους έχοντες συμπληρώσει το 16ο έτος η μαθητεία δεν μπορεί να υπερβαίνει τις οκτώ (8) ώρες την ημέρα και τις σαράντα (40) την εβδομάδα. Απαγορεύεται η μαθητεία να πραγματοποιείται από την 22α ώρα μ.μ. έως και την 6η π.μ. Τα άτομα αυτά, με εξαίρεση τις διατάξεις για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, δεν υπόκεινται στις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας."

3. 65 όριο συνταξιοδότησης - 15 ηλικία εισόδου στην αγορά εργασίας = 40 έτη εργασίας + 15 χρόνια σύνταξη (80 χρόνια μ.ο. ζωής - 65 ηλικία συνταξιοδότησης) = 65 έτη ενεργού βίου ή 61.5% εργασία εντός ενεργού βίου 40 έτη εργασίας / 65 έτη ενεργού βίου), που είναι λιγότερο από 2/3 του ενεργού βίου που θέλει η "Πράσινη Βίβλος" για τα εργασιακά!

Για να έχουμε 67% του ενεργού βίου στην εργασία πρέπει να έχουμε επιπλέον αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, πέρα από τα 65 έτη, ακριβώς 3.55 έτη (67%Χ65 όριο συνταξ. = 43.55-40 σημερινά έτη εργασίας που θα ισχύουν) επιπλέον εργασίας, με σταθερό το μέσο όρο ζωής.

Όμως ο μέσος όρος ζωής αυξάνει ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ ο μέσος όρος ζωής μετά τα 65 έτη στην Ελλάδα είναι:
α. Για τις γυναίκες, η προσδοκώμενη ζωή χωρίς προβλήματα υγείας, κατά την ηλικία των 65 ετών, κυμαίνεται, το χρονικό διάστημα 2005 έως 2006, μεταξύ 9,9 και 10,2 ετών, ενώ η προσδοκώμενη ζωή, κατά την ίδια ηλικία, κυμαίνεται μεταξύ 19,2 και 19,4 ετών.
β. Για τους άνδρες, η προσδοκώμενη ζωή χωρίς προβλήματα υγείας, κατά την ηλικία των 65 ετών, κυμαίνεται, το χρονικό διάστημα 2005 έως 2006, μεταξύ 9,5 και 10,1 ετών, ενώ η προσδοκώμενη ζωή κατά την ίδια ηλικία κυμαίνεται μεταξύ 17,1 και 17,5 ετών.

δηλαδή,
α. γυναίκες, 65 + 10 με προβλήματα υγείας ή 65 + 19 χωρίς προβλήματα υγείας = 75 ή 84
β. άνδρες, 65 + 10 με προβλήματα υγείας ή 65 + 17 χωρίς προβλήματα υγείας = 75 ή 82

που σημαίνει ότι έχουμε απευθείας +4 χρόνια για γυναίκες και +2 χρόνια για άνδρες, να τους πληρώνουμε συντάξεις χωρίς να δουλεύουν, διαταράσσοντας τα δημόσια οικονομικά λόγω των επιπλέον ετών παροχών συντάξεων και γενικότερα δαπανών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τους ηλικιωμένους που ..ζουν μετά τα 80!! [όσοι συνταξιούχοι ..αποδημήσουν εις Κύριον νωρίτερα από τα 80 είναι ξεκάθαρο κέρδος για το νέο ασφαλιστικό αλλά δύσκολο να υπολογιστεί το όφελος εκ των προτέρων... μόνο μετά..!]

Και η λύση αντιμετωπίζεται μερικώς από το Μνημόνιο (νομοσχέδιο ασφαλιστικού σελ.11) , θεσμοθετώντας την αυτόματη αναπροσαρμογή (προσοχή, μην μπερδεύεστε με την παλαιά ΑΤΑ, εκείνη ήταν του τιμάριθμου..) των ορίων συνταξιοδότησης:
Εισάγεται από το 2020 μηχανισμός αυτόματης αναπροσαρμογής του γενικού ορίου ηλικίας με βάση το προσδόκιμο ζωής και κατά το 1/3 της μεταβολής αυτού ανά 10ετία - λινκ.

Μιλαμε ότι το Μνημόνιο είναι απάνθρωπο για τα Δημόσια Οικονομικά καθώς δεν καταφέρνει να ελαχιστοποιήσει τις παροχές συντάξεων για τον ολοένα και γηραιότερο εγχώριο πληθυσμό. Τα γράφει και ο Friedman: "We have collected from today's young to pay today's old and counted on tomorrow's young to keep doing so. That was a fine scheme as long as the number of young people was rising faster than old people. When that ratio comes to an end, such a system also has to end."

όλο το παιχνίδι

ΟΑΕΔ και προσλήψεις στο Δημόσιο για όσους ιδιωτικούς υπαλλήλουν απολυθούν λίγα χρόνια πριν τη σύνταξη. Το μέτρο θεωρείται κοινωνικό - αυτής της μορφής κοινωνική πολιτική είναι σε θέση να εφαρμόσουν! Παρομοίως, άνοιγμα των στρατιωτικών νοσοκομείων στους πολίτες, εάν μάλιστα έδιναν και λεφτά - γιατί ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΛΕΦΤΑ, μόνο για μισθούς - οι μέτοχοι πληρώνουν, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι.

Τα λεφτά των ταμείων είναι λεφτά όσων εισφέρουν προς τα ταμεία αυτά - το σωστό λοιπόν είναι να διαχειρίζονται οι ίδιοι τα δικά τους λεφτά καθότι τώρα υπάρχει αυτή η δυνατότητα και δεν χρειάζεται να αποφασίζουν ομόφωνα διορισμένοι από τη κυβέρνηση - μιλάμε για ανεξαρτησία πραγματική και όχι στα χαρτιά.

Το Νο.1: μικρότερες δαπάνες για συντάξεις έχει πάρει το δρόμο του και οι αντιδράσεις είναι λίγες, χλιαρές τόσο όσο το τρέχων μουντιάλ, παρά το ότι δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Πρόκειται για πολύ σκληρές ρυθμίσεις ειδικά για τους νεο-εισερχόμενους (2013 και μετά), ανάλογες και βασικά χειρότερες από αντίστοιχες ρυθμίσεις 1983 και 1993 - η δεκαετία των μηδενικών ήταν μια χαρούμενη δεκαετία για πολλούς που έκαναν χρήση πολύ ευνοϊκών ρυθμίσεων που παύουν να ισχύουν μέχρι την επόμενη περίοδο χαλάρωσης (de-regulation) που φαίνεται ότι αργεί: 2020-2025-2030 διαλιέχτε!

Το Νο.2 δείχνει να είναι η γενικότερη "ελάφρυνση" των εργασιακών σχέσεων, όπου πρωταγωνιστούν οι συνδικαλιστές, οι οποίοι "προτείνουν" τη διασφάλιση των 13 & 14 μισθών του ιδιωτικού τομέα βάζοντάς τους εντός της συλλογικής σύμβασης, και πιθανότατα εντός των 12 καταλαβαίνω εγώ. Και άσε τις διαβεβαιώσεις απ' έξω: έκλαιγαν οι επιχειρηματίες που έμαθαν ότι δεν περικόπτονται οι 13 & 14 από τον ιδιωτικό τομέα - μιλάμε για 15% μείωση εργατικού κόστους με μια "απλή" νομοθετική ρύθμιση... Μήπως θα κετέβαζαν και τις τιμές;

Το συμμάζεμμα του δημοσίου τομέα θα συντελεστεί σε ένα περιορισμένο βαθμό, η γνώση της ιστορίας και η απλή λογική το λέει: δεν τα έχουμε καταφέρει από το 1821 λίγα χρόνια πριν το 2021... Φαίνεται ότι η μείωση του μισθολογικού κόστους μέσω της μείωσης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων δεν θα είναι τόσο ριζική όσο μαθαίνουμε, η μείωση του κόστους θα μοιραστεί αναλογικά αντί να μεταφραστεί σε αυξημένη ανεργία - πλην περιπτώσεων ομήρων συμβασιούχων τουλάχιστον, άντε και λίγο ακόμα. Θα γίνουν και άλλα πολλά στο δημόσιο τομέα (αποκρατικοποίησεις, συγχωνεύσεις, ορθολογικότερος καταμερισμός, προμήθειες και άλλα που τώρα ξεχνάω) αλλά δε νομίζω ότι θα φτάσουμε γρήγορα σε θεαματικά αποτελέσματα. Γιατί; στη μεθεπόμενη παράγραφο.

Όπως έγραφε παλαιότερα ο gr, έχουμε ξεκινήσει ένα καθοδικό τρενάκι που κάνει μια πολύ μεγάλη βουτιά - ενδεχόμενα 20% του βιοτικού επιπέδου που κάποιους απλά τους στέλνει στο τάφο, μεταφορικά και κυριολεκτικά - θα την αντέξουμε; Θα την αντέξουμε όσο την αντέχουν γάλλοι, γερμανοί και λοιποί ανεπτυγμένοι, όπως και οι άνεργοι αμερικάνοι. Αλλά πρέπει να κάνουμε τα κουμάντα μας σε μια χώρα με αρκετά σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα που απαιτεί εισοδήματα σε ανθρώπους που δεν δουλεύουν (κοινωνική πολιτική). Λογικά, επενδυτικά σε έναν ορίζοντα 10-15-20 ετών τα χρηματιστήρια θα έχουν αφομοιώσει με το παραπάνω τις - όποιες - πληθωριστικές πιέσεις.

Τέλος, η σημαντικότερη εγχώρια επιτυχία θα ήταν η αναδιαμόρφωση του πολιτικού συστήματος, έτσι ώστε να σκεφτούν όλοι πως θα μπορούν να λειτουργούν τα κόμματα (ας αφήσουμε έξω τη μοιρασιά μετά, προς τα πρόσωπα που βάζουν υπογραφές - γίνεται χωρίς υπογραφές;) χωρίς να χρειάζονται 2 φορές επιπλέον την κρατική επιχορηγηση - εκεί είναι όλο το παιχνίδι, εκεί φαίνονται όλες οι μεγάλες προμήθειες με υπέρβαση 5-15% από τη φορολογία του εγχώριου πολίτη, και όλοι, ειδικά όσοι γράφουν στις εφημερίδες, ξέρουν αλλά γράφουν μόνο την εικόνα που θέλουν ή έχουν εντολές να περάσουν προς τα έξω, προς εμάς, εξυπηρετώντας ένα συνταγματικό σύστημα όπου η εκλεγμένη κυβέρνηση (εκτελεστική) ορίζει τους νόμους και τη πλεοψηφία στη βουλή (νομοθετική), την εκλογή των δικαστών (δικαστική) και η 4η (τη ποια;) εξουσία συνδιαλλέγεται μεταξύ των οικονομικών παραγόντων, που μοιράζουν το 5-15%. Η ιταλική περίπτωση είναι ενδεικτική, με σημαία τον πάω-με-17χρονα-Σίλβιο αλλά δυστυχώς για εμάς η ιταλική ανταγωνιστικότητα διαβρώθηκε σε μικρότερο βαθμό ενώ και τα έργα που έγιναν είναι σε χρήση.

unhappy

Δεν ξέρω τι προσδοκίες υπάρχουν, μου αρέσει το ποδόσφαιρο και βλέπω μουντιάλ. Περίπου ένα μήνα θα κρατήσει και κάπου την τρίτη εβδομάδα είσαι μπροστά στη τηλεόραση αλλά δεν έχει ματς..! Είναι το τέλος της δεύτερης φάσης και υπάρχουν δύο μέρες κενές... ο εθισμός έχει επικρατήσει.
Σήμερα, τώρα, Ν.Κορέα-Ελλάδα, χιουντάϊ vs bmw!
Παρακολουθώ το πρώτο ημίχρονο κάπως φολκλορικά: Παπαρουπού στα μικρόφωνα, Χελάκης μερικά δευτερόλεπτα νωρίτερα - χρειάζεσαι τη φαντασία σου και θέλει προσδοκίες! το ρολόϊ να είναι ένα ολόκληρο λεπτό πίσω σε ποδοσφαιρικό ημίχρονο 45 λεπτών! η προϊστορία προς στιγμή επαληθεύται..
"ακόμα να βρεις που παίζουν το δεξί μπάκ και το τέρμα", η φωνή που ακούγεται πίσω μου!
Προσέξτε το Μεξικό και την Ουρουγουάη που έπαιξαν εχθές, ήταν πολύ καλές ομάδες.
Γενικά προτιμώ ομάδες που είναι τεχνικές και γενικότερα παραγωγικές - είναι μια άψογη μορφή θεάματος, καθόλου βάρβαρη θα έλεγα.
Από κάπου ακούγεται συρτάκι remix καλοκαιρινό μεσημέρι.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όσο διάβαζα μερικά στατιστικά:
ο Σαμαράς 29χλμ/ώρα top speed, ο νοτιοκορεάτης 27
μηδέν shots on goal για εμάς.. ούτε ένα σουτ στο στόχο..!
Μοιραία ένα αντίστοιχο 4 σουτ προς την εστία σε σύνολο 6 να προσεγγίζει τη πραγματικότητα ενός 2-0 υπέρ των χιουντάϊ όταν εμείς κλείσαμε τις αλλαγές...

Μικρές ειδήσεις

Πολλά είναι τα θέματα που δεν καταλήγουν σε αναμετάδοση από τα τηλεοπτικά κανάλια, ας παρουσιάσω ένα μικρό εδώ.

Οι περισσότεροι θα έχετε διαβάσει εδώ και μήνες αναλύσεις για το τι θα γίνει στη χώρα εμπλουτισμένες με φωτογραφίες πλοίων με μετανάστες προς την Αμερική ή τραίνων προς Γερμανία.

Πριν μια εβδομάδα μου είπε κάποιος γνωστός ότι στο παζάρι του Σχιστού Αλβανοί πουλούν ότι έχουν και ειδικά τα αυτοκίνητά τους καθώς μαζεύουν ότι μπορούν για να γυρίσουν πίσω.
Τη Τρίτη ένας φίλος με δουλειά στο κέντρο μου έλεγε ότι αρκετοί Αλβανοί αδειάζουν διαμερίσματα και με τη πραμάτεια τους πάνε πίσω.
Όταν την επόμενη μέρα το είπα σε μια γνωστή από την Αλβανία μου έλεγε ότι τα αλβανικά τηλεοπτικά κανάλια δείχνουν το τελευταίο καιρό στιγμιότυπα από τα σύνορα, όπου Αλβανοί λένε ότι δεν υπάρχει δουλειά στην Ελλάδα και ότι επιστρέφουν.
Εχθές πέτυχα ένα γνωστό, ο οποίος μου έλεγε ότι έκλεισε εισιτήριο για Λος Άντζελες να πάει να κάτσει ένα μήνα να δει πως δουλεύει ένα ελληνικό εστιατόριο καθώς του έγινε πρόταση να πάει να δουλέψει το 50% από αυτό.

Θυμήθηκα ακόμα ότι πριν ένα χρόνο η ίδια Αλβανή μου έλεγε ότι κάποιοι συγγενείς γνωστών τους που είχαν πάει Ισπανία και Ιταλία ήρθαν στην Ελλάδα για ..καλύτερα.

O κύριος που κρατάει το πανώ πρέπει να είναι αναντάμ παπαντάμ "god blessed"

βαρύ

Ο τίτλος του ποστ θα έπρεπε να ήταν "Δεν υπάρχει άραγε ένας Ντι Πιέτρο στην Ελλάδα;" αλλά τον έχουν ήδη χρησιμοποιήσει άλλοι και άλλοι. Παλαιότερες προσπάθειες εγχωρίως σταμάτησαν αμέσως.

Ο Ντι Πιέτρο ήταν ο δικαστής/κατήγορος της ομάδας "Καθαρά Χέρια" στην Ιταλία στη δεκαετία του '90 - wiki λινκ, η οποία προσπάθησε να "καθαρίσει" το διεφθαρμένο ιταλικό πολιτικό σύστημα.
Δύο λόγια για το διεφθαρμένο ιταλικό πολιτικό σύστημα:
Κάθε εκλεγμένη ομάδα (κυβέρνηση, νομαρχία, δήμος, κλπ) θεωρούσε την εκλογική της περιφέρεια "φέουδο".
"Φέουδο" με την εξής έννοια: στο Δήμο Μόντενας πρέπει να φτιαχτεί ένας δρόμος, κόστος 70, τρεις εργολάβοι. Οι εκλεγμένοι πολιτικοί καθόριζαν την αξία σε 120 και έδιναν τη δουλειά στο φίλο τους εργολάβο. Η διαφορά των 50 πήγαινε σε μίζες των εκλεγμένων, τις οποίες μοιράζονταν ανάλογα με τις θέσεις που είχαν και τις υπογραφές που έβαζαν, καθώς και στο (δεύτερο/μαύρο) ταμείο του κόμματος. Εννοείται πως οι φορολογούμενοι πλήρωναν...

Το κοινό σημείο με την Ελλάδα είναι ότι εμείς βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή πριν την έλευση του Τσιτσιολινισμού και του Μπερλουσκονισμού και βέβαια πριν την (τυχόν) έλευση εγχώριου Ντι Πιέτρο. Βέβαια εμείς φτιάξαμε γρήγορα "εθνική πορνοστάρ", τη Τζούλια.
Η εμφάνιση της Τσιτσιολίνας κατέδειξε την απαξίωση στα μάτια του ιταλού φηφοφόρου του ιταλικού πολιτικού συστήματος ενώ η επί εικοσαετία καθιέρωση του Μπερλουσκόνι στην πολιτική σκήνη δείχνει πόσο θυμωμένοι παραμένουν οι Ιταλοί με τα όσα έμαθαν από την επιχείρηση "Καθαρά Χέρια" του Ντι Πιέτρο για όσους ψήφιζαν από το Β'ΠΠ μέχρι το 1989.
Μιλάμε για το Μπερλουσκόνι που πηδάει 17χρονα και προσκαλεί τον Τσέχο πρόεδρο στη βίλα του να κάνουν μπάνιο γυμνοί ανάμεσα σε πληρωμένα μοντέλα, ούτε αυτά κάνουν τους Ιταλούς να ξεθυμάνουν - παρά το γεγονός ότι και ο ίδιος ο Σίλβιο ήταν μέρος της ιταλικής πολιτικοοικονομικής μαφίας (λινκ για το πως λειτουργούσε το σύστημα στο τέλος).

Η διαφορά με την Ελλάδα είναι ότι εκεί οι δρόμοι έγιναν όπως προβλεπόταν στο χρονοδιάγραμμα ενώ φτιάχθηκαν καλά και δεν χάλασαν με τη πρώτη νεροποντή.
Ας πούμε οτι το αεροδρόμιο των Σπάτων ξεκίνησε να σχεδιάζεται στα '70ς και αποπερατώθηκε πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004. Τουλάχιστον εκεί πετάνε τα αεροπλάνα γιατί κάτι δρόμοι στη Πελοπόνησσο έπεσαν με μερικές έντονες βροχοπτώσεις.

Πριν μερικές μέρες είχαμε την "παρέλαση" Μαντέλη από την επιτροπή για τη Μίζενς. Ο ίδιος αφού παραδέχτηκε τη χορηγεία 200+250k πέταξε και τη σπόντα ότι "συνολικά οι μίζες για τη συγκεκριμένη δουλειά ήταν 10,000k", "ψάξτε για αυτά" ή, καλύτερα "ξέρω να πω κι άλλα, εάν με ζορίσετε" αφού "όλοι τα πήραν, όχι μόνο εγώ".

Όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει νέος εγχώριος πολιτικός σχηματισμός που να έχει την υποστήριξη των ΜΜΕ όπως π.χ. ο Μπερλουσκόνι που του ανήκουν τα κανάλια.
Επίσης, όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει εγχώριος Ντι Πιέτρο.
Ακόμα, όλα δείχνουν ότι το "μοντέλο Κοσκωτά": "κάτσε 7 χρόνια στα τζακούζια του Κορυδαλλού, πες στην οικογένειά σου να κάνει υπομονή με τα λεφτά της Ελβετίας μέχρι να αποδείξεις ότι είσαι πράγματι καλό παιδί και θα πεις μόνο όσα συμφωνήσαμε και τίποτε παραπάνω, και χωρίς να το καταλάβεις θα είσαι έξω" μπορεί να εφαρμοστεί σε μερικά δευτεροκλασσάτα στελέχη για να "ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα της αστοιχείωτης κοινής γνώμης".

Από αυτά που καταλαβαίνω εγώ, "όλα τα λεφτά" είναι τα δεύτερα/μαύρα ταμεία των κομμάτων, εκεί κρύβονται τα πάντα για όποιον θέλει να βρει κάτι. Και όταν λέμε "κόμματα" εννοώ κόμματα που υπάρχουν αλλά και διάφορα κόμματα "κομήτες", που μπορεί να μην είχαν δεύτερο ταμείο αλλά δεν είχαν και πρώτο...

Δύο λόγια για τα δεύτερα ταμεία των κομμάτων.
Το ένα ακολουθούσε πιο "δημοκρατικό" τρόπο μοιρασιάς της λείας καθώς έπαιρναν όλοι ανάλογα με τη θέση και τις υπογραφές και το υπόλοιπο πήγαινε στις ανάγκες του κόμματος (προεκλογικά έξοδα, αμοιβές προσωπικού, υλικό κλπ).
Το άλλο ακολουθούσε πιο αυταρχικό σύστημα: όλα στον εκάστοτε πρόεδρο του κόμματος, ο οποίος είχε την εξουσία να τα μοιράζει κατά το δοκούν και βέβαια να τα εκμεταλλεύεται ο ίδιος όπως θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό. Πιο σπάνια ίσχυε και ο "δημοκρατικός" τρόπος μοιρασιάς αλλά ήταν πάντοτε στη διακριτική ευχέρεια του προέδρου να το επιτρέψει(!).
Κάποιο άλλο κόμμα λειτουργεί πιο συγκεντρωτικά: όλα τα λεφτά πάνε στο κόμμα, το οποίο ανάλογα με τις ανάγκες, είτε τις δικές τους είτε των στελεχών, μοιράζονται από μια κεντρική αρχή που αποφασίζει.

Σε κάθε περίπτωση, η ζέστη των προηγούμενων ημερών σε συνδυασμό με το ότι άργησα εχθές να φάω και μου έπεσε βαρύ, με έκανε να ξυπνήσω με μια περίεργη διάθεση σήμερα να σκέπτομαι πόσο πίσω είναι ακόμα αυτή η περιοχή του κόσμου.

Καλά να είμαστε


λινς για το πως λειτουργούσε το ιταλικό σύστημα και άλλα ακόμα
«Μιζούπολη» και «Καθαρά Χέρια»
Επιχείρηση «Καθαρά χέρια» στη Δωροδοκιούπολη
Τα «καθαρά χέρια» κι ο Καβαλιέρε
Οχτώ χρόνια επιχείρηση καθαρά χέρια - Απολογισμός