unhappy

Δεν ξέρω τι προσδοκίες υπάρχουν, μου αρέσει το ποδόσφαιρο και βλέπω μουντιάλ. Περίπου ένα μήνα θα κρατήσει και κάπου την τρίτη εβδομάδα είσαι μπροστά στη τηλεόραση αλλά δεν έχει ματς..! Είναι το τέλος της δεύτερης φάσης και υπάρχουν δύο μέρες κενές... ο εθισμός έχει επικρατήσει.
Σήμερα, τώρα, Ν.Κορέα-Ελλάδα, χιουντάϊ vs bmw!
Παρακολουθώ το πρώτο ημίχρονο κάπως φολκλορικά: Παπαρουπού στα μικρόφωνα, Χελάκης μερικά δευτερόλεπτα νωρίτερα - χρειάζεσαι τη φαντασία σου και θέλει προσδοκίες! το ρολόϊ να είναι ένα ολόκληρο λεπτό πίσω σε ποδοσφαιρικό ημίχρονο 45 λεπτών! η προϊστορία προς στιγμή επαληθεύται..
"ακόμα να βρεις που παίζουν το δεξί μπάκ και το τέρμα", η φωνή που ακούγεται πίσω μου!
Προσέξτε το Μεξικό και την Ουρουγουάη που έπαιξαν εχθές, ήταν πολύ καλές ομάδες.
Γενικά προτιμώ ομάδες που είναι τεχνικές και γενικότερα παραγωγικές - είναι μια άψογη μορφή θεάματος, καθόλου βάρβαρη θα έλεγα.
Από κάπου ακούγεται συρτάκι remix καλοκαιρινό μεσημέρι.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όσο διάβαζα μερικά στατιστικά:
ο Σαμαράς 29χλμ/ώρα top speed, ο νοτιοκορεάτης 27
μηδέν shots on goal για εμάς.. ούτε ένα σουτ στο στόχο..!
Μοιραία ένα αντίστοιχο 4 σουτ προς την εστία σε σύνολο 6 να προσεγγίζει τη πραγματικότητα ενός 2-0 υπέρ των χιουντάϊ όταν εμείς κλείσαμε τις αλλαγές...