Εξέλιξη

Η ζωή προχωράει, όσοι προλάβουν να ανέβουν, το ταξίδι έτσι κι αλλιώς διαρκεί λίγο, ας το μετράμε με δεκαετίες.
Αυτό πρέπει να είχα στο μυαλό μου στο πρώτο ποστ στο παρόν: Πάνω απ' όλα υγεία!

Σήμερα, έμαθα ότι ο αγώνας που είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια νωρίτερα πλησιάζει στο τέλος του, με χαμένο τον Σταμ.
Ενώ δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι κάτι δεν πήγαινε καλά ύστερα από τη πετυχημένη επέμβαση του Μαϊου, η σημερινή αξονική έδειξε τη μετανάστευση των όγκων στον εγκέφαλο. Υπήρχαν από την αρχή οι πιθανότητες αλλά η τόσο σύντομη διακοπή της μη εξέλιξης δείχνει καθαρά προς τα που κατευθύνεται η ζωή.

Εντάξει, "μην χάνεις το κουράγιο σου", οι ακτινοβολίες που θα ακολουθήσουν μπορεί να έχουν καλό αποτέλεσμα. Δεν τα μετράω αυτά, θέλω να βλέπω που πηγαίνω.

Από τα όσα ξέρω, μέλημα των γύρω του πρέπει να είναι η υποφερτή υπόλοιπη ζωή του, όσο γίνεται χωρίς πόνο, χωρίς άλλα ανούσια, όσο μπορεί βέβαια και εκείνος καθώς μέσα στις τελευταίες 15 μέρες απλά έχει γίνει άλλος άνθρωπος.

Θέλω να υποσχεθώ πολλά, φοβάμαι ότι δεν θα τα τηρήσω.

υ.γ. ακόμα κάτι που άκουσα χθες είχε θύμησες από ένα βραδινό ταξίδι πριν κάτι χρόνια τέτοιες μέρες... το cd που ακούγαμε στη διαδρομή ήταν της φίλης daf




update Σαββατο 18-Σεπτ-2010

Η μίνι επέμβαση αφαίρεσης του ενός εκ των δύο μεταναστών από το κεφάλι κρίνεται απίστευτα ικανοποιητική!
Η ανάρρωση του Σταμ ήταν - το λιγότερο - θεαματική! Πολύ απλά, πέτυχε η αναστροφή σε σημείο που να είναι και πάλι άνθρωπος!
Και βέβαια η δική μου ψυχολογία ακολουθεί την ίδια πορεία προς τα πάνω!