Mπάρτσα: το πιο δύσκολο ποδόσφαιρο στο πλανήτη

Ο κυρ Ηλίας Γ. είναι άφθαστος σε περιγραφή ενώ καταφέρνει να συνδέει αρμονικά θέματα και καταστάσεις που εκ πρώτης όψεως δεν σχετίζονται.
Αντιγράφω, bold δικά μου, ορθογραφία δική του:

Πράγματι η Μπάρτσα παίζει το ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ που μπορεί να υπάρξη. Αν του δώσουμε βαθμό δυσκολίας 10, οτιδήποτε άλλο παίζεται στο πλανήτη αυτή την ώρα, σταματάει στο 7. Συνεπώς, η Μπάρτσα είναι τόπι ελιτίστικο, για ειδήμονες και μανιακούς, για όσους μαγεύονται από τη πνευματική πλευρά του ποδοσφαίρου και απολαμβάνουν μια πολλαπλή αλλαγή μπάλας με ύψιστο βαθμό δυσκολίας πολύ περισσότερο από όσο απολαμβάνουν ένα γκολ από τσαφ (Για την ακρίβεια, αυτό δεν το απολάμβάνουν καθόλου, το φτύνουν, αν το βάλη δική τους ομάδα θέλουν να ..ακυρωθή, αν μη μετρήσει! ΝΑΙ, υπάρχουν τέτοιοι φίλαθλοι, μην απορείται, και δεν είναι ΛΙΓΟΙ!...)
Αυτοί οι μερακλήδες του δύσκολου ποδοσφαίρου ξέρουν ότι πολύ συχνά δεν φέρνει τη νίκη, ακριβώς επειδή είναι τόσο δύσκολο. Αντίπαλος διαβασμένος στο αντιποδόσφαιρο, εύκολα χαλάει προσπάθειες που απαιτούν τόση ακρίβεια χειρισμών. Τους λάτρεις του υψηλού-τεχνικού ποδοσφαίρου όμως, τους ενδιαφέρει πιο λίγο το αποτέλεσμα και πιο πολύ το δρώμενο.
Ίσως έχουν κάποια βαθιά ριζωμένη αταβιστική ανάγκη να πιστέψουν στην υπεροχή του πνεύματος πάνω στην ύλη. Ίσως τα κυτταρά τους "θυμούνται" ακόμα την πάλη της επιβίωσης απέναντι στο μαμούθ και στο μαχαιρόδοντα. Είναι εκείνοι, που ελπίζουν να δουν τον Οδυσσέα να νικάει τον Αίαντα, τον Ινιέστα να αντιμετωπίζει το Σακίλ 'Ο Νηλ με ζίου ζίτσου. Όπως υπάρχουν κι εκείνοι, που θα πληρώσουν εισιτήριο  για να δουν το Σακίλ 'Ο Νηλ να κάνη αλοιφή τον Ινιέστα. Αυτοί συνήθως διαβάζουν "Σουπερμαν".
Η Μπαρτσελόνα προσπαθεί να χτίση πάνω στη βάση ενός κοινού, που να μπορή να πάη σε μια συναυλία του Θεοδωράκη για να ακούση ...Θεοδωράκη! Και όχι να σπαστή και να φύγη πρόωρα, όταν καταλάβη ότι το πρόγραμμα "μόνο τέτοια, ναούμε!..." Και καθόλου "Ταμπούτια Σου, Μανάρα Μου!.."

Φόρος τιμής το ποστ στην αποψινή μυσταγωγία του El Clásico.

update 30/11

Άξιζε πραγματικά να παρακολουθήσει κάποιος το χθεσινό ματς. Κι ας ήταν παράσταση για ένα ρόλο, ένας καταιγιστικός μονόλογος της ομάδας της Καταλωνίας αφού διέσυραν τον μεγάλο τους αντίπαλο με 5-0 αποδίδοντας εκπληκτικό ποδόσφαιρο.
Ας γράψω ότι το είδα σε ένα sports cafe, το οποίο ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Στο τέλος του ματς, όλοι παραμίλαγαν με αυτό που είχαν δει, δεν μπορούσαν από τη μία να το χωνέψουν ότι υπάρχει ομάδα που παίζει τέτοιο ποδόσφαιρο ("με τους κοντοστούπηδες", κάποιοι έλεγαν) και από την άλλη είχαν χορτάσει θέαμα για ένα μήνα! Όταν έχεις παρακολουθήσει τέτοια παράσταση δύσκολα μπορείς μετά να δεις Ολυμπιακό...

Συνοψίζοντας το τρόπο παιχνιδιού της Μπάρτσα, θα έλεγα ότι είναι προσηλωμένοι στις αξίες του ολλανδικού ποδοσφαίρου της δεκαετίας του '70 (Άγιαξ, Εθνική Ολλανδίας), οι οποίοι πρώτοι εφήρμοσαν το ασφυκτικό πρέσινγκ στον αντίπαλο (που προϋποθέτει ταχύτητα και "πνευμόνια") όταν έχει τη μπάλα στην άμυνά του ("καλύτερα να την έχει η Μπάρτσα, είναι πιο επικίνδυνη όταν προσπαθεί να τη κλέψει"), σε συνδυασμό με μια εξωγήινη τεχνική κατάρτιση (κοντρόλ/έλεγχος της μπάλας, μέγιστη ακρίβεια στη μεταβίβαση σε συμπαίκτη που μπορεί να έχει δύο δίπλα του, μικρές προβολές του ποδιού για κλέψιμο της μπάλας, "ποδιές", περιστροφή γύρω από τον άξονά τους με τη μπάλα) που όμοιά της βλέπεις μόνο από ομάδες που έχουν αμιγώς ..βραζιλιάνους, όπως η Εθνική Βραζιλίας.
Δεν τους αρέσει καθόλου να βγάζουν σέντρες από τα πλάγια της επίθεσης, προσπαθούν συνέχεια να βγάζουν κάθετες πάσες, από τον κεντρικό άξονα προς την επίθεση, λίγο διαγώνιες ώστε να βγαίνουν οι κεντρώοι παίχτες μόνοι τους, αφήνωντας τους αμυντικούς να ..τρέχουν πίσω τους.
Εννοείται πως η βία σχεδόν απουσιάζει από το παιχνίδι της Μπάρτσα, μόνο ανταποδίδουν, όσο μπορούν οι κοντοστούπηδες..! [εξαίρεση: εχθές στη πρώτη φορά που πήρε ο Ρονάλντο τη μπάλα (ο μόνος που διασώθηκε από τη Ρεάλ) του έδωσαν τα ..πόδια στο ..χέρι! Αλλά εκεί απλά δήλωσαν στους αντιπάλους τους "¡No pasarán!"!!!)

Τέλος, κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει ξαναπαίξει τέτοιο ποδόσφαιρο ομάδα στο πλανήτη όλα τα χρόνια. Δίκαια ο κυρ Ηλίας λέει ότι είναι το πιο δύσκολο ποδόσφαιρο, απλά θέλει να το παρακολουθήσεις ώστε να συνειδητοποιείς το τι ακριβώς προσπαθούν να κάνουν [ενδεικτική η πρώτη φάση του αγώνα που ο Μέσι (που δεν έπαιξε πολύ καλά, τον είχαν κλείσει) με δυο-τρεις μπροστά του στη γραμμή του άουτ της μεγάλης περιοχής προσπάθησε να πλασάρει από πάνω τους και πάνω από το τέρμα και η μπάλα πήγε στο .. απέναντι δοκάρι...].

Ήμουν τυχερός που είδα αυτή τη παράσταση.