Επόμενο στάδιο

Mε έπιασα να τραγουδάω από το πρωϊ μια δική μου μίξη ενός τραγουδιού "Τέλος Εποχής" [από την ομώνυμη ταινία του 1994] και του Advice for the Young at Heart των Tears for Fears.

Είναι βέβαιο ότι εισέρχομαι σε μια νέα εποχή, ύστερα και από το ξεκλήρισμα των προ-προγόνων μου, με το χαμό της γιαγιάς μου, σήμερα.
Μπορώ να γράψω κάμποσα για τη γιαγιά μου καθώς με μεγάλωσε (όχι μόνο εμένα) αλλά θα αρκεστώ μόνο σε ένα: ήταν η σύζυγος του στη φωτογραφία πάνω αριστερά στο βλόγι μου, του παππού μου! Αυτό από μόνο του ήταν ηρωϊκό! ΔΕ μπορείτε να φανταστείτε...Μικρό κοριτσάκι με πλεξούδες ήταν... και έπεσε στα χέρια ενός ανθρώπου που είναι για ..βιβλίο.

Όλα έχουν ένα τέλος, το δικό της ξεκίνησε όταν έχασε "το παιδί της", τον πατέρα μου, κι ας μην ήταν δικό της. Θεωρούσε ότι δεν είχε καμία θέση στο κόσμο μας ύστερα από αυτό. Δεν ήταν εγωϊστικό, όπως μου εξήγησαν άλλοι πιο γραμματιζούμενοι, θρηνούσε το ταίρι της κόρη της, που την άφησε μόνη στο δύσκολο τούτο κόσμο.

Το σκέφτηκε λίγο και αποφάσισε περί το Φλεβάρη ότι δεν υπήρχε λόγος να μείνει μαζί μας. Της έφταναν όσα είχε δει, όσα είχε ζήσει. Τότε ήταν που για πρώτη φορά ξεκίνησε να κλέβει στην αγωγή της. Αλλά στη μια βδομάδα τη τσάκωσαν να κρύβει τα χάπια στη χαρτοπετσέτα.

Μετά, έκανε ένα κουράγιο και περίμενε να πάει στο νησί, όπως κάθε καλοκαίρι και μου έλεγε κάθε φορά που με έβλεπε "με έχουν αφήσει χωρίς λεφτά, πως θα φύγω;"...Αλλά όταν της είπαν ότι δεν πρόκειται να το κουνήσει όλο το καλοκαίρι από το διαμέρισμα έπεσε. Και παραδόθηκε. Θυμήθηκε ξανά ότι δεν ήθελε να μείνει μαζί μας, δεν τη κρατούσε τίποτε πια, ούτε τα εγγόνια ούτε τα δισέγγονα. Τι να τα κάνει αφού δεν θα τα είχε στο νησί...

Ήσυχη, ήρεμη, κρατώντας το χεράκι όλο το βράδυ, μας άφησε.