Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Επόμενο στάδιο

Mε έπιασα να τραγουδάω από το πρωϊ μια δική μου μίξη ενός τραγουδιού "Τέλος Εποχής" [από την ομώνυμη ταινία του 1994] και του Advice for the Young at Heart των Tears for Fears.

Είναι βέβαιο ότι εισέρχομαι σε μια νέα εποχή, ύστερα και από το ξεκλήρισμα των προ-προγόνων μου, με το χαμό της γιαγιάς μου, σήμερα.
Μπορώ να γράψω κάμποσα για τη γιαγιά μου καθώς με μεγάλωσε (όχι μόνο εμένα) αλλά θα αρκεστώ μόνο σε ένα: ήταν η σύζυγος του στη φωτογραφία πάνω αριστερά στο βλόγι μου, του παππού μου! Αυτό από μόνο του ήταν ηρωϊκό! ΔΕ μπορείτε να φανταστείτε...Μικρό κοριτσάκι με πλεξούδες ήταν... και έπεσε στα χέρια ενός ανθρώπου που είναι για ..βιβλίο.

Όλα έχουν ένα τέλος, το δικό της ξεκίνησε όταν έχασε "το παιδί της", τον πατέρα μου, κι ας μην ήταν δικό της. Θεωρούσε ότι δεν είχε καμία θέση στο κόσμο μας ύστερα από αυτό. Δεν ήταν εγωϊστικό, όπως μου εξήγησαν άλλοι πιο γραμματιζούμενοι, θρηνούσε το ταίρι της κόρη της, που την άφησε μόνη στο δύσκολο τούτο κόσμο.

Το σκέφτηκε λίγο και αποφάσισε περί το Φλεβάρη ότι δεν υπήρχε λόγος να μείνει μαζί μας. Της έφταναν όσα είχε δει, όσα είχε ζήσει. Τότε ήταν που για πρώτη φορά ξεκίνησε να κλέβει στην αγωγή της. Αλλά στη μια βδομάδα τη τσάκωσαν να κρύβει τα χάπια στη χαρτοπετσέτα.

Μετά, έκανε ένα κουράγιο και περίμενε να πάει στο νησί, όπως κάθε καλοκαίρι και μου έλεγε κάθε φορά που με έβλεπε "με έχουν αφήσει χωρίς λεφτά, πως θα φύγω;"...Αλλά όταν της είπαν ότι δεν πρόκειται να το κουνήσει όλο το καλοκαίρι από το διαμέρισμα έπεσε. Και παραδόθηκε. Θυμήθηκε ξανά ότι δεν ήθελε να μείνει μαζί μας, δεν τη κρατούσε τίποτε πια, ούτε τα εγγόνια ούτε τα δισέγγονα. Τι να τα κάνει αφού δεν θα τα είχε στο νησί...

Ήσυχη, ήρεμη, κρατώντας το χεράκι όλο το βράδυ, μας άφησε.

4 σχόλια:

koulpa είπε...

αχ οι γιαγιούλες..
η δική μου τελευταία.. 1902-1999.. κάληψε σχεδόν όλο τον αιώνα.. δυστυχώς δεν πρόλαβε την έκρηξη των πολυμέσων.. θα είχα την ευκαιρία να καταγράψω μεγάλο μέρος της ιστορίας.. κι ήταν ο μόνος άνθρωπος που γνώριζα που μπορούσε να ζήσει καλά χωρίς χρήματα.. και με τα ελάχιστα που έπερνε μετά απο 40 χρόνια χαμαλίκη στις αποθήκες του σιδηροδρόμου.. μπορούσε να κάνει και όλους γύρω της να περνούν καλά.. αν την είχαν κάνει προθυπουργό στη μεταπολίτευση.. τώρα θα είμασταν οι μόνοι ευτυχισμένοι της γής.. :) :)
να τη θυμάσαι και να χαίρεσαι φίλε.. :) :)
την καληνύχτα μου :) :)

geokalp είπε...

η καλύτερη ήταν με το 1999 ;)

οι παλιοί αυτοί ήξεραν τόσα που δεν ξέρει ο κόσμος όλος

ευχαριστώ για τις ευχές

να ζήσουμε τα χρόνια τους να τους θυμόμαστε

fvasileiou είπε...

Συλλυπητήρια.
Και μένα με μεγάλωσε η γιαγιά μου, που την υπεραγαπούσα. Αλλά την χάσαμε πολύ νωρίς: Ήταν 63 και ήμουν 14. Τη σκέφτομαι πολύ συχνά. Συγκρίνω πώς μεγάλωσε εκείνη η αγράμματη τα παιδιά της και τα εγγόνια της και πώς μεγαλώνουν οι υπεργραμματιζούμενοι φίλοι και συγγενείς τα δικά τους και, ειλικρινά φίλε μου, δεν καταλαβαίνω.

geokalp είπε...

καλημέρα και καλή εβδομάδα

άλλες οι συνθήκες, άλλα τα μυαλά και σίγουρα άλλες οι προτεραιότητες

ευτυχώς θυμάμαι κάμποσα από εκείνα τα χρόνια, όχι ότι δεν κάνω και λάθη