Mall

Abudhabi
Doha

.
Valencia

Ακόμα μία φορά για ψώνια, δώρα, ότι βρούν μπροστά τους... Χαμός!
Εννοείτε πως τα ATMs έχουν ουρά τριών ατόμων, αν αργήσεις βρίσκεις μπροστά σου άλλους τέσσερις.
Για να γλιτώσουν λίγο χρόνο, μπαίνουν σε όποιο μαγαζί δεν έχει πολύ κόσμο... Μάταια...
Αυτό όμως που δημιούργησε άσχημη εικόνα στον σκεπτόμενο καταναλωτή ήταν η εκτιθέμενη με κάλυμμα τις γιορτές και τα Χριστούγεννα διαφημιστική καμπάνια ορισμένων εταιρειών. Τέτοιες ήταν μια τράπεζα όπου μπορούσες να στείλεις γράμμα - αίτηση για πιστωτική μήπως; Έταιρείες που μοίραζαν χυμούς, τσάι, σούπες, βούτυρο... Ότι μπορούσαν... Τέτοια σούπα είχα να φάω χρόνια...
Ευτυχώς που υπήρχαν και τα ΕΛΤΑ που πραγματικά δεχόντουσαν γράμματα για τον Άγιο Βασίλη...
Άλλοι μοίραζαν δώρα... 200 άτομα ταυτόχρονα συμπλήρωναν δηλώσεις συμμετοχής σε κληρώσεις των €70,000... Αδιανόητα πράγματα...

.

Oι φώτο προτροπή στο φίλο Kaarakar να ξεναγηθεί μιας και είναι πλέον εκεί κοντά.

Προγνωστικά

Από τέταρτος στον Πειραιά έως με κλήρωση την Celtic και αναμονή του αντιπάλου στους 16...
Άγχος... αυτό μόνο περιγράφει τον χρόνο που απομένει...
Κι οι παραδοσιακά ευρωπαϊοι πράσινοι περιμένουν να πανηγυρίσουν...
Γέλιο!
Με τι ασχολούμαστε...

Χάνεται το αμερικανικό όνειρο

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ αισθάνονται ότι το όνειρο, για το οποίο τόσες γενιές έδωσαν μάχη, σταδιακά χάνεται. Οικογένειες πάλεψαν για να δουν τα παιδιά τους στο πανεπιστήμιο και τώρα δεν μπορούν να αντέξουν τα αυξανόμενα δίδακτρα. Αλλοι πάλι οδηγήθηκαν σε χρεοκοπία, καθώς δεν μπόρεσαν να καλύψουν το τεράστιο κόστος αναγκαίων ιατρικών θεραπειών και φαρμάκων.

Εκατομμύρια είναι εκείνοι, που καταφεύγουν στα δάνεια, αδυνατώντας να αποταμιεύσουν χρήματα από το μισθό τους. Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν προκαλεί έκπληξη που δύο εκατομμύρια Αμερικανοί απειλούνται με κατάσχεση της κατοικίας τους.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, ωστόσο, είναι πως τα όσα συμβαίνουν στην αγορά στέγης θα μπορούσαν να διαχυθούν σε άλλους τομείς της οικονομίας. Η καταναλωτική εμπιστοσύνη είναι στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων ετών. Τα συνταξιοδοτικά ταμεία χάνουν χρήματα, με αποτέλεσμα να απειλούνται τα ασφαλιστικά δικαιώματα των πολιτών.

Οι τράπεζες χάνουν επίσης χρήματα ως αποτέλεσμα της πιστωτικής στενότητας. Οι εταιρείες έχουν λιγότερα κεφάλαια για επενδύσεις, γεγονός που ενδέχεται να οδηγήσει σε μαζικές απολύσεις.

Διανύουμε μία περίοδο σημαντικών προκλήσεων, αλλά και ευκαιριών, που δεν θα πρέπει να χάσουμε. Πρώτη προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η αντιμετώπιση των προβλημάτων στην πηγή του κακού, δηλαδή στην αγορά στέγης. Για τους περισσότερους Αμερικανούς, η κατοικία είναι το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο. Η αποτροπή μίας μεγαλύτερης κρίσης στο συγκεκριμένο τομέα σημαίνει επομένως οικονομική ασφάλεια για τις οικογένειες μεσαίου εισοδήματος.

Πριν από λίγες ημέρες, ο πρόεδρος Μπους ανακοίνωσε μία συμφωνία με τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους για «πάγωμα» των επιτοκίων σε ορισμένα δάνεια. Είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά ανεπαρκές. Για αυτό και πριν από πολλούς μήνες είχαν προτείνει φορο-ελαφρύνσεις, που θα βοηθήσουν εκατομμύρια ιδιοκτήτες κατοικιών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να αποφύγουν τη χρεοκοπία ή την κατάσχεση.

Για να αποτρέψουμε την επέκταση της κρίσης στην αγορά στέγης σε άλλους τομείς, θα πρέπει να ενισχύσουμε το εισόδημα του μέσου Αμερικανού πολίτη μέσω της αναθεώρησης του φορολογικού συστήματος. Θα πρέπει επίσης να περιορίσουμε δραστικά τη φορολογία εισοδήματος για συνταξιούχους με εισόδημα κατώτερο των 50.000 δολαρίων ετησίως. Μακροπρόθεσμα απαιτούνται σημαντικές αλλαγές στο σύστημα συνταξιοδότησης.

Χρειαζόμαστε μία νέα ηγεσία για την ενίσχυση της μεσαίας τάξης και τη διασφάλιση του οικονομικού μέλλοντος. Μία ηγεσία, που θα μπορεί να προκαλέσει ειδικά συμφέροντα και που θα ενώσει Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς σε έναν κοινό σκοπό. Και αυτό ακριβώς σκοπεύω να προσφέρω από τη θέση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.

ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ

Αυτός τουλάχιστον είναι αυθεντικός!

P.S. Ευχαριστώ τη φίλη Σ.

H κλιματική αλλαγή μας αφορά όλους

.

Μόλις το είδα και το προβάλω κι εγώ.
Νομίζω ότι θα βρω λίγο χρόνο και θα πάω, μαζί με όποιον άλλο μπορεί.
Δεν έχω ιδέα εάν θα πραγματοποιηθεί και σε άλλες πόλεις...
Πληροφορίες και όλη την ανακοίνωση στο site της Αναδάσωσης.

Μόλις ήρθε...

Έτσι ζεστή που είναι την "ανεβάζω"!

μην αγχώνεστε, η ..καλτσοδέτα είναι!

.

Δυστυχώς, η φώτο δεν μπορεί να δείξει την καταναλωθείσα ποσότητα αλκοόλ...
Ευτυχώς, έχουμε την επίδραση! Κάτι είναι κι αυτό!
(τα υπόλοιπα, εδώ!)

Να ζήσουν και πάλι!

P.S. μόλις επέστρεψαν από την αιώνια πόλη!

Ασυνήθιστη προειδοποίηση

Μια πολύ "καλή" φωτογραφία!

.

.

Κοιτάχτε προσεκτικά!

Πέτρες, ξύλο και καθόλου τσίπα

Πάμε να δούμε κάτι διαφορετικό:
1. Μια διαρκής παραβατική συμπεριφορά που μένει ατιμώρητη
2. Πως αισθάνεται κάποιος που τη δέχεται στο "πετσί του", και
3. Τι σκέψεις του δημιουργούνται για την ποιότητα της κοινωνίας και της καθημερινότητάς του.

Σοκαρισμένος παραμένει ο προπονητής του Πανιωνίου, Έβαλντ Λίνεν, μετά τον τραυματισμό του από τις πέτρες που πέταξαν ανεγκέφαλοι στο πούλμαν της αποστολής της ομάδας του μετά την αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. O τεχνικός της ομάδας της Νέας Σμύρνης αναφέρθηκε στο περιστατικό, τονίζοντας στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι πέρασε ένα μεγάλο σοκ.
"Στάθηκα πολύ τυχερός. Μια πέτρα, ένα πραγματικά χοντρό κομμάτι, έσπασε το τζάμι και με χτύπησε στο στήθος. Εκείνη την ώρα μιλούσα με τη σύζυγό μου στο τηλέφωνο. Ήταν σοκ για μένα. Έχω έναν τεράστιο μώλωπα στο στήθος και διάφορες μικρές εκδορές στο κεφάλι".
Συνεχίζοντας, ο Λίνεν συμπλήρωσε: "Φοβήθηκα. Ένιωσα έναν έντονο πόνο στο στήθος και άρχισα να φωνάζω. Είμαι τυχερός, γιατί θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα τα πράγματα. Γίνεται μια προσπάθεια να σταματήσουν όλα αυτά και κάτι τέτοιο είναι πολύ άσχημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο και γενικότερα για τον αθλητισμό".
http://news.antenna.gr/articleDetail/0,3091,170366,00.html

...αφήσε ανοικτό κάθε ενδεχόμενο, ακόμη και της αποχώρησής του από τον πάγκο της αθηναϊκής ομάδας.
Για τα όσα συνέβησαν την περασμένη Κυριακή, μετά τον αγώνα της Τούμπας με τον ΠΑΟΚ και την επίθεση που δέχτηκε το πούλμαν του Πανιωνίου, ο έμπειρος τεχνικός είπε:
«Nιώθω τυχερός για για μένα και για την ομάδα όμως πρέπει να αναλογιστώ γιατί συμβαίνει για πρώτη φορά, διαμορφώνει την ποιότητα της ζωής μου. Πρέπει να σκεφτώ, είναι πολύ σημαντικό, είναι κάτι στην καθημερινότητα.
Είναι χειρότερο όταν μαθαίνω ότι είναι συνηθισμένη πρακτική, να πετούν πέτρες όπως είχε γίνει και με το πούλμαν του Ολυμπιακού και δεν κάνουμε κάτι να το αντιμετωπίσουμε. Συνειδητοποιώ ότι δεν κάνουμε κάτι, το θεωρούμε δεδόμενο. Είναι σίγουρα δύσκολο να το αντιμετωπίσουν οι αρχές, η αστυνομία. Πρέπει όμως να το πάρουν πιο σοβαρά. Για να έρθουν οι οικογένειες στο γήπεδο.
»Μου έχουν πει πολλοί ότι θέλουν να έρθουν στο γήπεδο, αλλά φοβούνται. Πέρυσι στο παιχνίδι με τον Αρη μας πέταγαν μπουκάλια. Σε άλλες χώρες υπάρχουν κάμερες όταν πετά ένα μπουκάλι κάποιος, πηγαίνει στην φυλακή. Δεν φαίνεται ότι είναι φυσιολογικό να συμβαίνει. Πρέπει να σκεφτούμε το μέλλον του ποδοσφαίρου. Δεν είναι κάτι που έχω τον χρόνο να σκεφτώ για την ώρα.
Είναι κάτι που θα το σκεφτώ σοβαρά αν δεν υπάρξουν αλλαγές. Αρχίζει με το να πετά κάποιος μπουκάλια με νερό, συνεχίζεται με πέτρες και καταλήγει με μαχαίρια και πυροβολισμούς. Αν πάω στο κέντρο της Αθήνας και πετάξω ένα μπουκάλι θα συλληφθώ.
Δεν δέχομαι ότι πρέπει να έρχεται κάποιος στο γήπεδο και να πετάει μπουκάλια, χωρίς να συλλαμβάνεται. Πρέπει να αναλογιστούν κάτι τέτοιο η Σούπερ Λίγκα και η κυβέρνηση. Στη Γερμανία αν πετάξεις ένα μπουκάλι πρέπει να ξέρεις ότι θα τιμωρηθείς».
http://www.in.gr/sports/article.asp?lngEntityID=852926&lngDtrID=246

Ποιος θα τον κατηγορήσει εάν φύγει από τη χώρα και πει σε όλους πόσο "ωραία" πέρασε;
Θα μας δυσφημίσει;
Η ευθύνη βαρύνει συνολικά την ελληνική κοινωνία καθώς η ανοχή που έχει δείξει είναι απεριόριστη... (οι μισοί έχουν ήδη ξεχάσει ότι κάποιος δολοφονήθηκε με μαχαίρι σε συμπλοκές οπαδών πριν λίγους μήνες και κανείς δεν παραιτήθηκε ούτε κατηγορήθηκε...)
Για να το κλείνουμε, μου φαίνεται ότι είναι ένας ακόμα λόγος που δυσκολεύει την παραμονή σ' αυτή τη χώρα οποιουδήποτε σκέφτεται ακόμα λογικά.

Άντε να βγει αυτός ο μήνας

Δεν προλάβαμε να χαρούμε και λίγο με την φίλη Ελένη και τα του γάμου της, ακόμα ένα - βγαλμένο μέσα από τη ζωή - μας έτυχε...
Ο πατέρας πολύ καλού φίλου διαγνώσθηκε με καρκίνο στον πνεύμονα πριν μερικές εβδομάδες. Ποτέ δε πήγαινε στο γιατρό. Όμως κάποια στιγμή ο τσιγαρόβηχας του έγινε αβάσταχτος. Και πήγε. Και του είπανε τα μαντάτα. Χειρουργείο και ολική τελικα αφαίρεση του ενός, κυρίως για μεγαλύτερη προφύλαξη.
Κι εκεί που την προηγούμενη εβδομάδα που μιλάω με το φίλο μου και μου λέει ότι η πρώτη δυσκολία αντιμετωπίστηκε και ότι θα έχουμε συνέχεια με θεραπείες κι ότι άλλο χρειάζεται, μαθαίνω εχθές ότι ξαναμπήκε στο νοσοκομείο κάι μάλιστα στην εντατική, λόγω λοίμοξης, την οποία μάλλον "άρπαξε" όσο καιρο ήταν εκεί. Ποιος ξέρει που, στο δωμάτιο, στο χειρουργείο...
Και δεν τα κατάφερε...
Ήταν η τέταρτη-πέμπτη φορά που το ακούω αυτό φέτος... Τι να πω...
Αλλά και δεν μπορώ να χωνέψω ότι πηγαίνεις στο νοσοκομείο για να γίνεις καλά - όσο γίνεται αυτό - και βγαίνεις με τέσσερις άλλους παρέα.

Να ζήσουν και να τον θυμούνται.

Λευτεριά

Τα φοιτητικά χρόνια δεν μπορούν να ξεχαστούν... Ειδικά εάν ήσουν φοιτητής σε άλλη πόλη από τη δική σου... Ειδικότερα εάν ήσουν στη φτωχομάνα Θεσσαλονίκη!
Εκεί ήμουν κι εγώ...
Το πρώτο σπίτι που "έπιασα" το κράτησα για τα τέσσερα χρόνια των σπουδών. Η τοποθεσία του ήταν λίγο "περίεργη" για "αθηναίο" και μάλιστα γαύρο: Τούμπα! Διογένους & Υμηττού, ένα τετράγωνο από το γήπεδο του (μ)ΠΑΟΚ!
Μια συμπάθεια αναπτύχθηκε... Έγινα και λίγο ΠΑΟΚ... Από τις τέσσεριςς ομάδες που έχει η πόλη αυτή διάλεξα, άσχετο εάν μου άρεσε ο μπασκετικός Άρης - όπως όλων των Ελλήνων τη δεκαετία του '80 - και η ήσυχη ατμόσφαιρα όταν έπαιζαν οι "γριές" στο Καυτατζόγλειο.
Για να το κλείσω - και να αυτοδικαιολογηθώ - είδα πόσο κοινά έχουν ο γαύρος και ο μπαοκτζής, κι άφησα πίσω όλα όσα θέλουν κάποιοι να τους χωρίζουν. Η μόνη τους διαφορά είναι ότι κάποια στιγμή ανέλαβε το λιμάνι ο Κόκκαλης, και μερικά χρόνια αργότερα κάποιοι "σφύριξαν" λάθος πληροφορίες στον Βαγγέλη το Μυτιληναίο και αντί για τον ΠΑΟΚ πήγε στον Ηρακλή... Μακάρι να βρεθεί κάποιος ανάλογος και για το "γωνιακό" μαγαζί του ΠΑΟΚ, το αξιζει αλλά και ο "επενδυτής" δεν θα χάσει...

Σε ένδειξη συμπαράστασης στην ομάδα του ΠΑΟΚ βάζω την παρακάτω φωτογραφία. Το κάνω επίσης και για να γνωρίσω σε άλλους γαύρους - μικρότερους σε ηλικία - πως θα ήταν ο Ολυμπιακός χωρίς τον Κόκκαλη.

P.S. _st_ τώρα μου "βγήκε" το κείμενο, δεν έψαχνα τη φώτο για να το βάλω.

Την είχαμε δει με νυφικό αλλά αυτή τη φορά θα ήταν το δικό της!
Από όλα τα μέρη της χώρας άρχισαν να καταφθάνουν για Κιάτο, Βραχάτι και κάποιοι ..Νεράντζα!

(αποκλειστικές φωτογραφίες από το Nerantza Hotel, Νεράντζα Κορινθίας, μείον 2 Αστέρων)

διαχρονικός διάδρομος

άποψη δωματίου, το ψυγείο - εκτός ρεύματος - λειτουργεί και ως βάση τηλεορασης

Παρά τη σημασία της 17 Νοεμβρίου, δεν ήταν για κάποια δια-δήλωση ή δια-μαρτυρία αλλά για τη δήλωση του γάμου της φίλης Ελένης μετά του Γιάννη, ανώτατου στελέχους κατασκευαστικής, και η μαρτυρία μας ήταν επιβεβλημένη.

Το γλέντι ξεκίνησε από την προηγούμενη, και η νύφη δεν ήθελε και πολύ για να ξεκινήσει το χορό… (πριν ξεκινήσει να “χορεύει στο ταψί” τον Γιάννη!)

Η μαμά Λίτσα όπως πάντα σε κέφια και με τρομακτικές ποσότητες φαγητού να έχουν ετοιμαστεί! (εδώ διακρίνεται με τη νύφη και το σύζυγο!)
Ο μπαμπάς Νίκος έτοιμος να διώξει και την τελευταία του έννοια ποζάρει πανευτυχής με την κόρη του!

Μπορεί να μην είχαμε ακόμα ένα bachelor party την προηγούμενη του γάμου μιας και έπρεπε η νύφη να είναι ξεκούραστη για την μεγάλη ημέρα, αλλά η χαρά ήταν μεγάλη και ..φαινόταν!

Την μεγάλη μέρα, όσο η νύφη και οι φίλες της έβαζαν τις τελευταίες πινελιές, κάποιοι άλλοι απολάμβαναν τον καφέ τους στη εξωτική παραλία του Κιάτου (Βυθός, για να μην ξεχνιόμαστε!). Μέχρι και ..τάβλι παίξαμε!

Όμως δεν αφήσαμε και την ευκαιρία να πάει χαμένη, πήγαμε να δούμε και λίγο από τις ετοιμασίες...

Έκτακτη εμφάνιση της Φωλιάς του Κούκου... (χωρίς άλλο σχόλιο)

Το αναμμένο stick που δίνει ένα πιο εορταστικό τόνο στις ετοιμασίες ΔΕΝ είναι μέρος του concept που επιμελήθηκε με πολύ κόπο και αγάπη η φίλη GB, ως THE wedding planner!

Και η μεγάλη στιγμή πλησιάζει! Απαραίτητη η στάση στο σπίτι της νύφης για τις τελευταίες φωτογραφίες της ως single!

(σε αυτοκρατορική πόζα...)

Ετοιμάζεται για το φακό με τις φίλες της...

Διάφορες κομψές παρουσίες, όπως το ζεύγος Μπακοπούλου-Αριστειδοπούλου-Γιαννοπούλου...

Κάπου εκεί έφτασε κι ο γαμπρός!
Νέος, ωραίος, φρεσκοξυρισμένος και με πλατύ χαμόγελο, προτίμησε να περάσει τις τελευταίες στιγμές της εργένικης ζωής του μιλώντας στο κινητό…

(πουλήστε Τόκυο, αγοράστε ΝΥ!!! Τώρα! Παντρεύομαι!!!)

(η ivoire γραβάτα – προτροπή της νύφης – όλα τα λεφτά!)

Δυστυχώς δεν ήμασταν σε απόσταση βολής κατά την διάρκεια της πατροπαράδοτης παράδοσης της νύφης από τον πατέρα, η οποία έγινε στο σπίτι και όχι στην εκκλησία…
Μια διαφοροποίηση από το έθιμο, μια γροθιά στο κατεστημένο!

Ευτυχώς, ήμασταν μπροστά στην είσοδο της Παναγίτσας όταν έφτασαν, και οι δύο μαζί μέσα στο πολυτελές αυτοκίνητο τους.

Η νύφη ακτινοβολεί!
Κι ο γαμπρός ..υπερήφανος!!! Την τύλιξε, την τύλιξε!!!
Οι – πλέον – πασίγνωστοι κοσμικοί (και ένας μαϊντανος!) ήταν εκεί!

Η σεμνή τελετή κύλισε όπως έπρεπε.

(για προφανείς λόγους δεν υπάρχουν φωτογραφίες από τη στιγμή του ρυζιού… Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες κάνουν λόγο για 50 κιλά Agrino, εκ των οποίων 50% κατευθείαν στη μούρη του γαμπρού!)

Στη συνέχεια η βραδιά μεταφέρθηκε σε κοντινό παραλιακό club.

Ατραξιόν, το ..μπαρ!!!

Το ζεύγος έφτασε – είχαμε λυσσάξει στη πείνα! – και ...

..τα πράγματα πήραν το δρόμο τους!

Να ζήσετε! Πάντα τέτοια! Και τα καλύτερα έρχονται!

P.S. H επόμενη ημέρα:

κάποιοι δυσκολεύθηκαν να ξυπνήσουν…

“παρκάρισμα άλα Ντούνη” – σκέψου να υπήρχε δένδρο!!!

η τύχη του πανάκριβου νυφικού…

ευτυχισμένο πρωινό στο μπαλκόνι

Με το καλό να γυρίσετε από το γαμήλιο ταξίδι!