Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

Εμείς δεν μπορούμε να ξανα-ζήσουμε

Από πέρισυ είχαμε ανακαλύψει με τον eisvolea το θεατρικό "O Mαρξ στο Σόχο" και καταφέραμε να πάμε μόλις εχθές.
Η επιλογή μας δικαίωσε πανηγυρικά!

Εντάξει, ήταν μονόλογος, δεν γίνεται να σε συναρπάσει ένας μονόλογος, μόνο να σε βάλει να σκεφτείς μπορεί. Κι αυτό όταν δε σε κάνει να βαριέσαι, γιατί είπαμε, "μονόλογος".

Όμως η ιδέα του Χάουαρντ Ζιν ήταν καλή.

Ο Μάρξ στέκεται απέναντι τόσο στον αντίπαλο "καπιταλισμό" όσο και στους Μαρξιστές. Κι αν ο καπιταλισμός είναι γνωστός σε όλους, οι Μαρξιστές ήταν ακατανόητοι στον Μαρξ. Διάβαζαν κι αποστήθιζαν τα έργα του αλλά γνωστές έγιναν μόνο ορισμένες "πιασεδιάρικες" ιδέες του, ορισμένοι "δεν έκαναν το κόπο να διαβάσουν όλη τη παράγραφο"...
Το "τυφλό μίσος", η "θρησκευτική μονο-λατρεία" και όλα τα άσχημα που συναντάμε σε -ισμούς δεν άφησαν να εξελιχθεί σωστά ο "σοσιαλισμός"/"κομμουνισμός" που είχε ο Μαρξ στο μυαλό του όταν έγραφε το Κεφάλαιο ή το Μανιφέστο.
Η κομμούνα του Παρισιού μόνο φαίνεται ότι τον αντιπροσώπευε: δημοκρατία από τους πολίτες για τους πολίτες.

Το αποτέλεσμα - πάντοτε σύμφωνα με το θεατρικό, μη παρεξηγούμαστε(!) - ήταν να κερδίσει τα πάντα ο καπιταλισμός. Αλλά, η κριτική του Μαρξ δεν είχε λαθέψει: ανισοκατανανομή εισοδήματος(*), κέρδος πάνω απ' όλα, φτώχεια και ανέχεια για τους πολλούς, ανθρώπινη ζωή χωρίς αξία, εμπορευματοποίηση των πάντων...
Ο ίδιος εμφανίστηκε σίγουρος ότι τελικά θα νικηθεί, από την ροπή του να παρασύρει προς τα πιο πάνω αρνητικά.

Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά, όμως - μέρα απεργίας που είναι σήμερα - το μήνυμα του φιλόσοφου ήταν ξεκάθαρο:
ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Ο Αντωνόπουλος - ευτυχώς τον προλάβαμε στα 75 του - ήταν έτοιμος για το ρόλο και πράγματι έκανε καλή προσπάθεια, το αναγνωρίζει νομίζω εύκολα ο καθένας. Κι η τελευταία του - στο έργο - χειρονομία να μας ευλογήσει, μιας και ο Χριστός του είπε ότι δεν ήθελε με τίποτα να κατέβει για δεύτερη φορά(!), όσο ο Johnny Cash μας υπενθύμιζε που βρίσκεται ο Θεός (μας), ήταν κορυφαία.



(*) αθάνατη Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη!

Blogs για το θεατρικό (τυχαία η σειρά):

μια "επιφυλλίδα"

θεατρική κριτική

κριτικές θεατών

και οι κλασσικές παρουσιάσεις που όμως είναι πολύ πρόσφατες

9 σχόλια:

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

δυο παρατηρήσεις αγαπητέ Καλπ:
α. που θυμήθηκες την Δεληβάνη! Πόσα χρόνια ήταν μπροστα.... ή πίσω...
β. Πολυ κουλτουρα ρε παιδάκι μου!!!! Έχεις κάτι? Πυρετό?

geokalp είπε...

Η Δελιβάνη ισούται με διάφορα, αλλά η ανισοκατανομή (που από αυτή έχουμε πολύ σ'αυτή τη χώρα) μου τη θυμίζει πάντοτε

geokalp είπε...

ναι, ήταν κουλτούρα
εμείς λιγότερο, 5-6 με γραβάτες και το υπόλοιπο μόνο μέσα στη κουλτούρα
άξιζε από πολλές απόψεις

Maria Mikro Analogo είπε...

Έχω ακούσει τα καλύτερη για την παράσταση. Για να δούμε, θα προλάβω να την δω;

geokalp είπε...

ξανα-γράφω: αξίζει!
πέρα από άλλα είναι διαφορετικό

gk είπε...

Από εδώ και πέρα ας τον λέμε "eisvolea" λοιπόν....

H Δελιβάνη που κολάει;;Πρέπει να έισαι και ο μοναδικός της fan.

geokalp είπε...

καμπύλη Lorenz!

Haris είπε...

Ο ίδιος ο Μαρξ είπε δεν είμαι Μαρξιστής! Προφανώς για τους λόγους που αναφέρει το θεατρικό...

geokalp είπε...

σίγουρα έχει ένα δίκιο το θεατρικό:
ο -ισμός, όπως ο φανατ-ισμός, δεν βοηθάνε ιδαίτερα όταν προσπαθείς να "συλλάβεις" την ιδέα και να προσπαθήσεις να την κάνεις πράξη