Το τείχος έπεσε το 1989

Μόλις γυρίσαμε με τον savol από την καφετέρια και το AΕΚ-Ολυμπιακός.
[καλή κι η ιδέα να διώξουμε τον προπονητή.. "μα καλά, πριν δύο εβδομάδες δεν τον πήραμε;"]

Η λογική προέδρου πέθανε!!
"θα σας τρίξω τα δόντια, εσένα του επαγγελματία ποδοσφαιριστή"
ο προπονητής δεν προσφέρει κι ιδιαίτερα στην ομάδα
ο μόνος αλάθητος είμαι εγώ - ο πάπας
[Διαζύγιο κοινή συναινέσει Λεμονή και Ολυμπιακού]

Τα πρόσκαιρα οφέλη καρπώθηκαν αλλά η βασική αιτία του προβλήματος, ενώ διαγνώσθηκε σωστά, δεν αντιμετωπίστηκε λογικά.
Ο δικτάκτωρ έχει μείνει πίσω στα όπλα που χρησιμοποιεί...
Αύριο, "δεν πειράζει"-"ατυχία"-"αυτός φταίει" (ο νέος "προπονητής", φυσικά) - "ότι σουτ έκαναν μπήκε γκολ/κωλόφαρδοι" - θα έρθουν να περάσουν μέσω του φιλικού/προσκείμενου/χρηματοδοτούμενου/οπαδικού αθλητικού τύπου.
[ευτυχώς δεν θα έχουμε και σχόλια για τη διαιτησία - μου φάνηκε καλή]
Και βέβαια, καμία μακρο-πρόθεσμη αποτίμηση δεν μπορεί να γίνει όταν η "χούντα" της ισόβιας κατάκτησης του εγχώριου πρωταθλήματος πάντοτε επικρατεί μεταξύ των επιλογών.
Είναι κάτι σα τον Τζώρτζεβιτς στην αριστερά πλευρά... Όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα εκεί.
[τι ωραία που ανεμίζουν τα μαλλάκια του..]

"Μα καλλά, ρε φιλλαράκι, η άνετη διακυβέρνηση / επικράτηση της άποψης του προέδρου ("πλερών") να είναι πάνω από το θέαμα που προσφέρει η ομάδα;"
"Και κανείς, να μην μιλλάει..."
"Ούτε στο γήπεδο πια να μην μπορείς να μιλλήσεις;"
[για να μην ξεχνιούνται κι οι οπαδοί άλλων ομάδων]

"Εσύ τι θες να βλλέπεις;"
"Μπάλλα, ρε φιλλαράκι... Μπάλλα..."
"Και φέτος είδα μόνο 3.5 ματς..."

Επίκαιρο:
Τι φώναζαν οι 600 ηρωϊκοί φίλαθλοι του τριφυλιού για να πικάρουν (αλαζονεία, χαρακτηριστικό των νικητών) λίγο πριν την απονομή του κυπέλλου μπάσκετ;
"Κάνε την ομάδα πάλι πρώτη... Παναγιώτη.."

Οι ομάδες δεν πεθαίνουν, όσα πρωταθλήματα κι αν δεν πάρουν, έχει αποδειχτεί πανηγυρικά.
Οι λογικές της μη εφαρμογής συλλογικής προσπάθειας τόσο εντός (Ρεχάγκελ) όσο και εκτός (η διοίκηση διοικεί και μόνο) των γραμμών του γηπέδου δεν μπορούν να βοηθήσουν ομάδες μικρότερων χωρών και υποβαθμισμένων διοργανώσεων.
Άλλωστε το κύρος σου το αντλείς από την εκτός συνόρων σου παρουσία κι όποιος δεν θέλει να το δει θέλει μόνο το εγχώριο πρωτάθλημα για να πειράζει τους κολλητούς όταν το κερδίζει...
Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να μην αφήνεις τα πράγματα να πηγαίνουν μπροστά (φυσική ροή) με το να τους κρατάς όλους πίσω.

[η μεγάλη ευκαιρία του Ολυμπιακού για να χάσει το πρωτάθλημα και να πάει σπίτι της η παλαιά φουρνιά για να ξεκουραστεί, μπας κι οι "νέοι" έχουν καμιά φρέσκια ιδέα κι όχι μόνο όρεξη για "οράματα" που θα φωτίζουν τις ψυχές του κόσμου]