Αντί-δράση και προς-κρούση

1.
Η μορφή βίας των νέων, όπως αυτή εκδηλώνεται από το Σάββατο το βράδυ, κάνουν την (εγχώρια) εξουσία να χαίρεται.
Κάθε σημείο καταστροφής, είτε μαγαζί μικρομεσαίου είτε γλάστρα νοικοκυράς, σε συνδυασμό με τις εικόνες/ειδήσεις που αναπαράγει η τηβιόλα, βοηθάει τους περισσότερους μέσους ανθρώπους να εξωτερικεύσουν ακόμα περισσότερο τον αρχέγονο φόβο τους, όταν αιώνες είχαν περάσει μέχρι αυτός ο φόβος να κλείστει αρκετά βαθιά μέσα μας. Και ποιος θα αρνηθεί ότι αυτοί οι νέο/ξανά-φοβισμένοι δεν θα υποστήριζαν με όλη τους τη καρδιά αυτούς τους οργισμένους νέους;

Η εξουσία ανήκει σε αυτούς που την κατέχουν, ενώ θ' ανήκει και σε αυτούς που θα την αποκτήσουν.
Αυτοί είναι ένα μικρό μόνο μέρος όλων των κατοίκων αυτής της χώρας, αυτής της ηπείρου, αυτού του πλανήτη, μια απειροελάχιστη μειοψηφία απόλυτα ελεύθερη να διαπράττει ότι θεωρεί ότι της αρμόζει, συνήθως εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας. Η διαφορά τους είναι εμφανής: κάποιοι γεννήθηκαν βασιλιάδες, κάποιοι βοσκοί...
Όποιος γεννήθηκε βοσκός είναι γιατί φτιάχτηκε να είναι βοσκός, και ο άλλος που γεννήθηκε με λογαριασμό τράπεζας δισεκατομμυρίων θα συνεχίσει επ' άπειρον να διαθέτει λογαριασμό τράπεζας με ένα επιπλέον μηδενικό κάθε χρόνο...
Κι όποιος ΔΕΝ το καταλαβαίνει μάλλον χρειάζεται επειγόντως να ανησυχεί.

Η μόνη λύση που βλέπω εγώ είναι όλοι αυτοί, μόνοι τους, να βοηθήσουν τους πολλούς. Δυστυχώς, η λύση επιβολής νέων νόμων, αν και απίθανη, αν και ο μόνος σωστός τρόπος αυθεντικής οργάνωσης μιας κοινωνίας (η Δημοκρατία), είναι πολύ δύσκολη, όπως είμαστε.

2. Θυμήθηκα ξανά μια ωραία ιστορία με λύκους και πρόβατα.

3.
Τι δουλειά είχε 2:30 τη νύχτα ο ανήλικος στα Εξάρχεια; Δεν είχε γονείς;
Το 25χρονο τσογλάνι, ο μπάτσος, θέλει κρέμασμα!
Εμένα ποιος θα μου πληρώσει το μαγαζί; Τα δάνεια, οι κάρτες τρέχουν...
Όποιος έχει παιδί καταλαβαίνει περισσότερα!
Το κέντρο της Αθήνας, όπως πέρασα πριν λίγες ώρες, ήταν άδειο. Που ήταν όλοι αυτοί που το μποτιλιάρουν καθημερινά;
Το κράτος θα μας βοηθήσει...

4.
Ποια είναι η λογική των πιτσιρικάδων, που καίνε ότι βρουν μπροστά τους; Γιατί δεν καίνε μόνο τα πανάκριβα αυτοκίνητα; Φταίνε τα καταστήματα και τα αυτοκίνητα;
Φταίνε!
Φταίνε γιατί ΔΕΝ αντιδρούν. Κι αφού ΔΕΝ αντιδρούν θα τους χτυπήσουμε για να έρθουν μαζί μας, έξω από τα σπίτια τους, μακρυά από τους καναπέδες.
Μαζί μας.

5.
Τις προηγούμενες εβδομάδες και τους προηγούμενους μήνες παρατηρώ μια περίεργη κλιμάκωση βανδαλισμών: γκαζάκια, μολότωφ, πυρκαϊες, κάθε λογής βανδαλισμοί σχεδόν κάθε βράδυ, σε κάθε γωνιά της Αθήνας.
Θυμάμαι ότι το ίδια έγιναν και πριν 20 χρόνια: και Καλτεζάς και κάθε βράδυ μολότωφ...
Τότε μάλιστα υπήρχε και η 17Ν, ευτυχώς σήμερα δεν υπάρχει ούτε έχει αντικατασταθεί, από ότι φαίνεται.
Όμως, τέτοιες συνθήκες ευνοούν τη σύσταση τέτοιων εγκληματικών οργανώσεων καθώς στα "πεδία μάχης" κάποιοι βρίσκουν "μαχητές", μακάρι να διαψευστώ.

6. Η βία δεν έχει γονείς, η βία δεν ανήκει σε κανέναν, κανείς δεν έχει το προνόμιο να την επικαλείται. Όμως όλος αυτός ο κόσμος πάνω σ'αυτήν έχει δομηθεί...

7.
1821: Ανεξαρτησία και για άλλους "ανεξαρτησία".
1897: Χαμένος πόλεμος από τους Τούρκους, ποιους άλλους, αλλά και off-the-record "επτωχεύσαμεν" του Χαρίλαου Τρικούπη.
192οs: Μεγαλοϊδεατισμός και καταστροφή.
1936: Δεξά
1967: Χούντα
1974: Μεταπολίτευση
1981: Αλλαγή
1989: Κάθαρση
1996: Εκσυγχρονισμός και 2004: Μεταρρυθμίσεις
Νομίζω ότι χρειαζόμαστε κάτι νέο, όλα τα παλαιά, ειδικά αυτής της χώρας έχουν σαπίσει. Και δε νομίζω ότι μια προσπάθεια απλής σταθεροποίησης είναι η δέουσα λύση.
Δυστυχώς, η χρονιά-ορόσημο είναι το 2004: η κορφή!
Από τότε κατήφορος...
Και καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να παραμένεις στη κορυφή αλλά από το να μην γίνεται καμία προσπάθεια, να είσαι παραδομένος, απέχουμε...

Είναι νομίζω μια εγχώρια λαϊκή απαίτηση για κάποια αλλαγή, έστω και ψεύτικη, έστω και τύπου Ομπάμα, μια ελπίδα...

8.
Εάν αφιερώνω χρόνο σε ένα μέσο αυτό είναι το ραδιόφωνο. Συνήθως η βελόνα είναι κολλημένη στο BestRadio.
Σήμερα άκουσα όσα ροκ κομμάτια δεν είχα ακούσει τους τελευταίους μήνες!
Δύο θυμάμαι:
Midnight Oil - Beds are Burning
manic street preachers--if you tolerate this
Το 2ο είναι ένα τραγούδι που έπαιξε πάλι με τις φωτιές.
Μάλιστα όταν ο Ψαρ έπαιξε και διάφορα εγχώρια, όπως του Άσημου, ήταν στιγμές συλλογισμού.

9.
Διαβάστε κάτι περίεργα προφητικό από τις 22/11/08:
Στην μνήμη του Carlo Guliani
το οποίο έγινε update και περιλαμβάνει και τα τελευταία εγχώρια.

10.
(ανέκδοτο του Βενσαν Κασελ από τη ταινία La Haine)
Ενας ραββίνος πέφτει από τον 126ο όροφο ενος ουρανοξύστη.
Οσο πέφτει προσπαθεί να ηρεμήσει λέγοντας
"Μέχρι εδώ όλα παν καλα,
μέχρι εδω ολα παν καλά..."
Έτσι - λέει ο ήρωας - είναι και η (...) κοινωνία που,
ενώ πέφτει,
σκέφτεται απο μέσα της:
"Jusque ici tout va bien...,
Jusque ici tout va bien...".

Το κακό όμως δεν είναι η πτώση
είναι η προσκρουση

Ξυπνήστε!

Η εικόνα αυτή σχεδιάστηκε κι αναρτήθηκε όταν η έκταση των καταστροφικών πυρκαϊών, τον Αύγουστο του 2007, είχε ξεφύγει.
Τα γεγονότα (και) αυτού του σαββατοκύριακου 6-7/12/2008 δείχνουν ακόμα μία φορά ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα σ'αυτή τη χώρα.
Όμως, ΔΕΝ υπάρχει πάτος!

Μεγαλώνουμε!

Άγγελος

Χρονολογία: 17-Νοε-2008
[..επαναστατική ημέρα, λες;]
Ωρα: 14:55
[αυτή είναι η επίσημη, ανεπίσημα όμως 15:00 ;) ]
Βάρος: 3,250γρ.
[εκεί το ..αφήσαμε να φτάσει]
Ύψος: 51
[ήθελα να 'ξερα πως το μέτρησαν]
Χρώμα μαλλιών: Μελαχροιν(ι)ό
[και πλούσιο!]
Χρώμα οφθαλμών: Σκούρα
[θα πρέπει να περιμένουμε...]

Απορία της εποχής

Εν μέσω των συζητήσεων των "σχεδίων διάσωσης των τραπεζών".

Οκτώβριος 30, 2008

“Why am I being punished for having bought a house I could afford?
I am beginning to think I would have rocks in my head if I keep paying my mortgage.”
...
(...the cost of helping them will come, one way or another, out of his pocket as a taxpayer.)
“I’m basically financing my own financial destruction”

"Γιατί τίμωρούμαι επειδή αγόρασα ένα σπίτι που μπορούσα να αντέξω;
Αρχίζω να σκέφτομαι ότι θα είμαι κουφιοκέφαλος εάν συνεχίσω να αποπληρώνω το στεγαστικό μου."
...
(..το κόστος για τη "βοήθεια", με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα βγει από τη τσέπη του ως φορολογούμενου.)
"Κατα βάση χρηματοδοτώ τη δική μου οικονομική καταστροφή"

Todd Lawrence, 45 ετών, αμερικάνος δανειολήπτης στεγαστικού 30 ετών.
http://www.nytimes.com/2008/10/31/business/31bailout.html?_r=1&oref=slogin

Ανθρώπινο

Κάποιες φορές όλοι κολλάμε με κάποιο μουσικό κομμάτι (κλισέ)

Κόλλησα μόλις άκουσα - ξανά - τους Κillers στο νέο τους - για μένα τουλάχιστον - "Human".
Η σχετική έρευνα (τίποτε δε γίνεται χωρίς μικρή έρευνα!) έβγαλε πρώτο αποτέλεσμα το τιούμπι:

Η έρευνα έβγαλε και ένα απίστευτο δεύτερο:

Open Question

Meaning of the lyrics of "Human" by The Killers?
I have been pondering over this song for the last few days. I have theorized that it is about searching for (not finding) one's identity after passively progressing along the set lines of education/childhood in general which tries to instill good values and such. What do you think it means?
1 day ago - 2 days left to answer.

Και βέβαια εκατοντάδες φορές τους στίχους:

I did my best to notice
When the call came down the line
Up to the platform of surrender
I was brought but I was kind
And sometimes I get nervous
When I see an open door
Close your eyes
Clear your heart...
Cut the cord

Are we human?
Or are we dancer?
My sign is vital
My hands are cold
And I'm on my knees
Looking for the answer
Are we human?
Or are we dancer?

Pay my respects to grace and virtue
Send my condolences to good
Give my regards to soul and romance,
They always did the best they could
And so long to devotion
You taught me everything I know
Wave goodbye
Wish me well..
You've got to let me go

Are we human?
Or are we dancer?
My sign is vital
My hands are cold
And I'm on my knees
Looking for the answers
Are we human?
Or are we dancer?

Will your system be alright
When you dream of home tonight?
There is no message we're receiving
Let me know is your heart still beating

Are we human?
Or are we dancer?
My sign is vital
My hands are cold
And I'm on my knees
Looking for the answers

You've got to let me know

Are we human?
Or are we dancer?
My sign is vital
My hands are cold
And I'm on my knees
Looking for the answers
Are we human
Or are we dancer?

Are we human?
Or are we dancer?

Are we human
Or are we dancer?

Το ότι κάποιος έχει γράψει στη wikipedia για το άλμπουμ, το single και άλλα ειδικά δεν θα πρέπει πλέον να προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση...
Από εκεί και η άχρηστη είδηση της ημέρας: το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε στο τιούμπι μια μέρα πριν τη προγραμματισμένη παρουσίασή του στο BBC1...

Τι άλλο θα 'κούσουμε!

Ο παπαρουπού (δημοσιογραφικός όρος, όχι δικός μου!) απαντώντας στην ανακοίνωση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ σημειώνει ότι ο Βασίλης Κωνσταντίνου (μόνιμος φετινός εκπρόσωπος στην Αθλητική Κυριακή, εγκάθετος του ΠΟΚ) εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις, στη προκειμένη περίπτωση σχολιάζοντας τις διαιτητικές αποφάσεις στο χθεσινό ματς με τον Πανιώνιο.
Ενοοείται ότι σόου όπως του Μίνου, χρόνια "χρεωμένου" με το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ, κάνωντας ότι δεν ακούει από το ακουστικό του την "Αθήνα", όλα - μάλιστα πάρα πολλά - τα λεφτά!
Σε αντιδιαστολή, ο Σάββας Θεοδωρίδης νωρίτερα, σχεδόν προσευχόταν να ..αφήσουν τους διαιτητές να σταθούν στο ύψος τους και να παίξουν τη μπάλα τους όπως ξέρουν!!!
Η ΑΕΚ ψάχνει να βρει αλλαγή με άλλον παλαίμαχο στη προεδρία της, πρώτος επιλαχών ο Νίκος Κωστένογλου, πρώην παίκτης-σημαία-παλαίμαχος-βοηθός προπονητή-προπονητής-σκάουτερ-μέλος του τεχνικού τημ-παράγοντας-διοικητικός-κλπ.
Εάν κάποιος θέλει να δει πως συμπεριφέρεται ο σωστός οπαδός, ας ψάχνει πλάνα του Σκόρδα στην εξέδρα του γηπέδου που αγωνίζεται ο Άρης, την προηγούμενη φορά δυσκολευόταν να μιλήσει στο κινητό καθώς τραγουδούσε τα συνθήματα της αγαπημένης του ομάδας:
Σκόρδα, αλήτη, γ@μ@ τους το σπίτι
Σκόρδα, αλάνι, άναψε ντουμάνι
Πολλά ακόμα συμβαίνουν στο εγχώριο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Super League, το οποίο έχει μεγάλη ανάγκη και οι υπόλοιπες ομάδες να έχουν εκπρόσωπό τους στην Αθλητική Κυριακή της NET και όλων όσων πληρώνουν ΕΡΤ στο λογαριασμό της ΔΕΗ τους.

Αλυσιδωτή «κατάρρευση» πρωθυπουργών

(λατρεύω τη σύγχρονη και γενικότερα την Ιστορία, το πρώτο ever μαθημα που είπα ότι μου αρέσει)

Tου Xρηστου Γιανναρα

Μπροστά στη φανερή πια πολιτική αποτυχία του πρωθυπουργού της χώρας, την απροκάλυπτη και οδυνηρή, δεν χωράνε «εξυπνάδες» καύχησης για την έγκαιρη πρόβλεψή της. Ομως, όταν η κατάρρευση πρωθυπουργού είναι η πέμπτη σε συνεχή διαδοχή μετά την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» το 1974, σίγουρα κάποιες έγκαιρες προγνωστικές επισημάνσεις που παρακολουθούσαν την αλυσιδωτή διαδοχή, αξίζουν την προσοχή μας.

Η μυθοποίηση της προσωπικότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου (λαϊκή ανάγκη εξωραϊσμού της ανυπόφορης κοινωνικής παρακμής μας) δεν καταργεί αυτοματικά και την ιστορική μνήμη: Ο αναμφισβήτητων ηγετικών προσόντων πολιτικός, το 1980, όταν πια ήταν ολοφάνερη η επερχόμενη πανωλεθρία του στην εκλογική αναμέτρηση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, εγκατέλειψε προτροπάδην την πρωθυπουργία για να κατασφαλιστεί ταπεινωτικά στον θώκο της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Αμαχητί.

Ακόμη πιο ταπεινωτική ήταν η κατάρρευση του αντιπάλου του, του δεύτερου ινδαλματικού εκτοπλάσματος των λαϊκών ψευδαισθήσεων, ύστερα από εννέα χρόνια. Μέσα σε κλίμα γενικευμένης αηδίας και αγανάκτησης, με το γενναία τίμιο περιοδικό «ΑΝΤΙ» να καταγγέλλει το παπανδρεϊκό σχήμα ως «Κυβέρνηση Απατεώνων» και το βιβλίο του επικεφαλής της πρωθυπουργικής φρουράς αξιωματικού να φέρνει στο φως τη σεξουαλική εξαργύρωση της εξουσίας, η κατάρρευση του 1989 ήταν όχι μόνο εξευτελιστική, αλλά και παροιμιώδης.

Τρίτη ακολούθησε η κατάρρευση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κορυφαίου της εγωπαθούς κομπορρημοσύνης στον πολιτικό στίβο της χώρας. Δεν κατόρθωσε ούτε καν να καταστήσει τετραετή τη «γαλάζια παρένθεση» στον εικοσάχρονο πασοκικό εφιάλτη. Δραματικά ανέτοιμος και φανερά ανίκανος να αναστρέψει τον «κοινωνικό μετασχηματισμό» (θεσμική επιβολή της αναξιοκρατίας και του εκφαυλισμού) που είχε «κατορθώσει» ο Ανδρέας, νόμιζε ότι διαδέχθηκε στη νομή της εξουσίας ένα συνηθισμένο κόμμα, όχι ένα κοινωνικό σύμπτωμα φρενιτιώδους αμοραλισμού. Κατέρρευσε μέσα στην ντροπή και αυτός χονδροειδέστατων λαθών, ανικανότητας και σκανδάλων καταγγελλόμενος από κορυφαίον υπουργό του για προδοσία εθνικού απορρήτου.

Τέταρτη και πιο ταπεινωτική από κάθε προηγούμενη ήταν η κατάρρευση του Κωνσταντίνου Σημίτη. Παρά τη φανερή ανεπάρκειά του σε φυσικά προσόντα ηγετικής παρουσίας, κατόρθωσε, σε μια πρώτη τετραετία, να κερδίσει την εμπιστοσύνη εχέφρονος μερίδας της ελλαδικής κοινωνίας. Εδωσε την εικόνα πολιτικού με σοβαρές φιλοδοξίες, φροντίδα να συγκεντρώνει γύρω του ικανούς επιτελείς, έγνοια για να παραγάγει έργο και όχι απλώς εντυπωσιασμό. Στη δεύτερη τετραετία της πρωθυπουργίας του έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να ανατρέψει αυτή την εικόνα, να αυτοδιασυρθεί, να ταυτιστεί με πρόσωπα προκλητικώς διαβλητά. Μπροστά και αυτός στο φάσμα επερχόμενης εκλογικής πανωλεθρίας παρέδωσε πανικόβλητος το δαχτυλίδι της διαδοχής στον πιο κραυγαλέα μειονεκτικό από τους διεκδικητές της – επιλογή που παραμένει αινιγματική και υπονομευτική του πολιτικού ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπονομευτική του μέλλοντος της χώρας.

Πέμπτη, είναι η εν εξελίξει κατάρρευση του σημερινού πρωθυπουργού: Τη βλέπουν όλοι, την καταγγέλλει και τη σχολιάζει ακόμα και ο φιλικός προς την κυβέρνηση Τύπος, τη συνειδητοποιούν απεγνωσμένοι και οι πιο εθελότυφλοι οπαδοί. Είναι μάλλον η περισσότερο σκανδαλώδης για την κοινή λογική κατάρρευση, επειδή ο σημερινός πρωθυπουργός είχε και τα ηλικιακά περιθώρια και τη χρονική άνεση (εφτά χρόνια αρχηγός πριν από την πρωθυπουργία) να σπουδάσει την ταπεινωτική κατάληξη των προκατόχων του, τις πραγματικές της αιτίες, και να βγάλει αυτοπροστασίας συμπεράσματα.

Στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του νεώτερου ξαφνιάζει και αποτελεί αίνιγμα η ευθύς εξ αρχής απουσία από τον ψυχισμό αυτού του νέου ανθρώπου κάθε εύτολμης φιλοδοξίας. Ωσάν να τον άφηνε παγερά αδιάφορο η δυνατότητα που του προσφέρθηκε να σημαδέψει την Ιστορία, ή να πείσει ότι έγινε αρχηγός χάρη στις ικανότητές του και όχι χάρη στο όνομα του θείου του. Διαχειρίστηκε την αρχηγία του κόμματος και εν συνεχεία την πρωθυπουργία σαν υπερήλικας μπουχτισμένος από εξουσία, βαργεστημένος, παραιτημένος από κάθε διάθεση για τολμηρές ρήξεις, γόνιμες ανατροπές. Στα σαρανταένα του χρόνια έμοιαζε κιόλας κουρασμένος και φοβισμένος, ακολουθούσε την παλαιοκομματική πεπατημένη, απέφευγε κάθε καινοτομία, κάθε δημιουργική πρωτοβουλία, κάθε ρίσκο.

Βέβαια, γεννήθηκε και μεγάλωσε ξέροντας ότι στην κάθε μέρα που ξημερώνει αυτός έχει εκ προτέρου κερδίσει πρώτο λαχνό λαχείου, δεν χρειάζεται να παλέψει για τίποτα, έχει την επιτυχία εκ καταγωγής, όχι εξ έργων. Ομως ήταν έκπληξη η ρητορική του ευστοχία: εντόπιζε τα καίρια της βασανιστικής για τον πολίτη κακοδαιμονίας του κρατικού μηχανισμού και των θεσμών, ονομάτιζε τα προβλήματα, υποδήλωνε τη λύση τους έστω με γενικολογίες. Αλλά στην πολιτική πράξη όλη αυτή η ρητορική ευστοχία ήταν σαν να μην είχε υπάρξει, η άγνοια των πραγματικών προβλημάτων προκλητική και οι προτάσεις λύσεων ούτε καν επιθυμητό ζητούμενο.

Μιλούσε για την πρωταρχική ανάγκη να αποκατασταθεί αξιοκρατία, να «επανιδρυθεί το κράτος» στη βάση της ποιοτικής αξιολόγησης των λειτουργών του. Και στην πράξη συντηρούσε απαραβίαστα μέχρι κεραίας τα θεσμικά μηχανεύματα του ΠΑΣΟΚ για τον έλεγχο του κράτους από το κυβερνών κόμμα. Αντιγράφοντας το ΠΑΣΟΚ, αδέξια και με φανερή ανικανότητα, επέτρεπε, στο δικό του τώρα κόμμα, να διορίζει ώς και τους γυμνασιάρχες, να πειθαρχεί το κράτος στην απαίτηση των συνδικαλιστών για αποκλεισμό κάθε κριτικής αξιολόγησης, κάθε διάκρισης του ικανού από τον ανίκανο, του εργατικού από τον ράθυμο, του ηθικού από τον αχρείο.

Η ατολμία του καταρρέοντος σήμερα πρωθυπουργού αποδείχθηκε όχι ψυχολογική φοβία, αλλά τυπικό προϊόν της αδυναμίας του να διακρίνει ποιότητες. Για ποια θέματα να δώσει μάχη ένας άνθρωπος που δεν ενδιαφέρεται ούτε καν για το επίπεδο νοημοσύνης και εντιμότητας των συνεργατών του – επιλέγει τους υπουργούς του με κριτήριο εσωκομματικές ψευτοϊσορροπίες, συγγενικούς δεσμούς, εύνοια σε φιλαράκια. Γέμισε τον δημόσιο τομέα με χρυσοπληρωμένους εκλεκτούς του που έπνιξαν τη χώρα στην αποφορά σκανδάλων ή στην ντροπή της ανικανότητας και της ασχετοσύνης. Και ούτε που τόλμησε έστω να ενοχλήσει όσους άπαξ εντόπισε ως «νταβατζήδες»: ασύδοτους καναλάρχες, ανεξέλεγκτους εργολήπτες, την αδίστακτη μέσα στο ίδιο του το κόμμα καμαρίλα.

Για λόγους ιστορικής απομνημείωσης και μόνο η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να συγκεντρώσει σε τόμο τις επιφυλλίδες που δημοσιεύτηκαν σε αυτές εδώ τις στήλες και αφορούσαν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον νεώτερο, από το 1997 ώς σήμερα. Δεν χωράνε «εξυπνάδες» καύχησης για έγκαιρες προβλέψεις όταν μια χώρα είναι σε απόγνωση. Ομως η επαλήθευση των προβλέψεων με τόση ακρίβεια, ίσως να είναι χρήσιμος οδηγός για το μέλλον. Το όποιο μέλλον μπορεί να έχει αυτό το ασπόνδυλο κόμμα, αυτή η ακέφαλη χώρα.

Νέα Ατζέντα

Κομμάτια από την χθεσινή συνέντευξη τύπου της ισχυρής γυναίκας των Δημοκρατικών, κας Νάνσυ Πελόσι, Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Ξεδίπλωσε όλο το πρόγραμμα των Δημοκρατικών.
Στέκομαι σ'αυτήν καθώς ήταν ο πρώτος πολιορκητικός κριός απέναντι στο στρατόπεδο Μπους, πολύ πριν την εμφάνιση του Ομπάμα.

Last night was a great night. The American people spoke out loudly and clearly that they wanted a new direction for America.
...our increased numbers in the House better enable us to work closely with our new president for a vision for America and a plan to succeed, again, as we unify the American people.
And as I pledged last night, I do again, that we will do so in a strong bipartisan way with civility in our debate and fiscal responsibility in our budgeting.
The economy, of course, is the top item on the agenda as we go forward.
But even before then, we have a stimulus package on the table ...
.... by creating jobs, to do it in a newer, greener way, to recognize the unemployment situation in our country by extending unemployment insurance, to understand that people are hungry in America and provide additional emergency food assistance, and to give help to the states for their health needs for seniors and children and other needs that they have.
Essential to the job creation issue is the -- a strong piece for rebuilding the infrastructure of America; again, in a way that reduces our dependence on foreign oil, creates good green jobs in America.
The agenda as we go forward, as you know, has always been about, again, growing our economy, expanding access to health care, improving the quality of education for all Americans, ending our dependence on foreign oil and bringing an end to the war in Iraq. ...
We have passed a stimulus package; we passed it on September 26th. It’s $61 billion. It has those four features: infrastructure, aid to the states for Medicaid, extension of unemployment insurance, and emergency food assistance, $61 billion.
....issues that relate to children’s health, the children’s health -- SCHIP program -- the children’s state and children’s health insurance program
Well, that could be something we could bring up as a discrete piece of the health of the American people.
Another piece could be the stem cell research legislation to increase research and embryonic stem cell research. And that -- and that could be a discrete piece of the health issue.
...One of the main reasons I believe, watching it from this side, sending over and over again -- maybe five or six times -- the end to the war in Iraq, a time frame for the withdrawal of our troops out of Iraq, and any number off issues that we have sent over there -- stimulus package, unemployment insurance extension, you name it -- and to see it hit that obstacle.
...
I was a student when John F. Kennedy became president. It was very exciting. And we thought, again, it was the most important election ever, in history. And it probably was at the time.
But at this time, with the state of our economy, with us engaged in two wars, with the desperate need of the American people for access to quality health care -- that being a health issue and an economic issue -- with our dependence on foreign oil that must be stopped -- with all of these big challenges, we have to do what government is supposed to do.
...
comprehensive immigration reform that protected our borders, enforced our laws, unified families, created a path to legalization
The -- here’s the thing. The country must be governed from the middle. A country must be governed from the middle.
The point is, you have to bring people together to reach consensus on solutions that are sustainable and acceptable to the American people.
What is interesting about the last couple of years, in my view, is that when we saw from the center, we’ll talk about what we did in bipartisan way to raise the minimum wage -- first time in 10 years; to make college more affordable. The biggest package for college affordability in the -- since the 1944 G.I. Bill was passed. Honor the service of our veterans; the biggest package in the 77-year history of the Veterans Administration. End our dependence on foreign oil; first CAFE standard bill in 32 -- 32 years.
...
There certainly are excellent ideas about how to go forward on the right, in middle and on the left. And wherever those solutions are, we should incorporate them.
But, again, all of these big issues need bipartisan discussion. Bipartisanship at the table in terms of the solutions that are offered.
I don’t include among them, though, for example initiatives to destroy Social Security, unravel Medicare. In other words, are you committed to this -- the principle of Social Security and Medicare and the rest now? Let’s see how we can learn from a bipartisan way to strength them.
...
The American people have desperate needs. They’re fundamental: jobs, health care, education. They’re fundamental. And, of course, the country wants to end the war. And we no longer can afford the dependence on foreign oil. Excuse me.
At a time of this economic crisis, our priorities should be very clear about what we need to do. Each side of the spectrum can hope to influence the decision, but the fact is, is that a new president coming in, in my view, must take the country down the middle, solve the problems, to gain the confidence to take us more strongly in a new direction.

ολόκληρη η συνέντευξη εδώ

Τα παραπάνω ας ελπίσουμε ότι θα είναι η Νέα Ατζέντα που θα ξεδιπλωθεί παγκοσμίως, ύστερα από τρεις δεκαετίες όπου η κυρίαρχη ιδεολογία ήταν "η αγορά μπορεί να αποφασίσει (σοφά) για τα πάντα", και θα φτάσει παντού.
Οι Δημοκρατικοί έχουν μπροστά τους δύο (2) ολόκληρα χρόνια να βάλουν σε τάξη τη κατάσταση, ενώ οι πιθανότητες είναι μαζί τους και μέχρι το 2012.

Τέλος, από μια μικρή έρευνα που έκανα για τη Νάνσυ Πελόσι κατάλαβα ότι όλα αυτά που είπε προχθές αποτελούν την δική της ιδεολογία για την οποία έχει υποστεί δριμύτατες κριτικές από τους αντιπάλους της.

Το κρασάκι του Τσου

Ένα videάκι που με πληροφόρησαν ότι κάνει πάταγο (843,787 εμφανίσεις) στο τιούμπι:



Τίτλος: το κρασάκι του Τσου

Το είδα και θέλω να σημειώσω ότι πρόκειται για πολύ αξιόλογη προσπάθεια των παιδιών. Η φαντασία τους ήταν εκπληκτική και το αποτέλεσμα πολύ καλό.
Μου έδειξαν τι μπορούμε να κάνουμε εάν προσπαθήσουμε λίγο.
Αποπνέει υγεία και είναι μακράν καλύτερο από τα περισσότερα που κυκλοφορούν γύρω μας.
Μπράβο τους και πάλι!

Obama time!

O Obama μιλώντας για τη λευκή γιαγιά του, η οποία τον μεγάλωσε, και έφυγε από καρκίνο την παραμονή των εκλογών

Ο γνωστός (δημοσιογράφος σκιτσογράφος) Στάθης άπλωσε τη φαντασία του αρκετό καιρό πριν

.

Εδώ μπορείτε αν διαβάσετε και την άποψη του Νόαμ Τσόμσκι για τους υποψήφιους, τις εκλογές και την εξωτερική πολιτική σε συνέντευξη στη κυπριακή εφημερίδα Πολίτης

November rain!

Αυτό ακούω στο radio, την ανακάλυψη που θεωρείται ότι προκάλεσε το κράχ (γιατί το λέμε εγχωρίως έτσι, ρωτήστε το πρώτο δημοσιογράφο που ..έκανε μετάφραση!) του '29.
['74-'79: πετρέλαιο, 2k: internet, '08: "τράπεζες"]
Η επόμενη μεγάλη φούσκα, τόσο του χρηματιστηρίου όσο και της πραγματικής ζωής θα είναι το περιβάλλον, ένας κλάδος με ..μέλλον!
Σκουπίδια, μόλυνση, πυρηνική ενέργεια, "βρώμικο" πετρέλαιο πάντα, καύσεις, ξέσκισμα της γης και των πρώτων υλών, "ανάπτυξη" του παγκόσμιου χωριού μας.

Οι συνέπειες ορατές! Αλλά η μνήμη μας γεμίζει γρήγορα με "μαλακίες" και οι μπαταρίες μας αδείαζουν μαζί με τις αντιστάσεις μας μπροστά στα γεγονότα: Νοέμβριο πέρυσι χιόνι, φέτος 30οC...
Στην Ευρώπη χιονίζει, στην Ελλάδα έχει πάντα ήλιο!

Ξεσκίστε! Δεν υπάρχει τώρα το "κράτος" να ετοιμάσει "σχέδιο διάσωσης" από... (συμπληρώστε ότι θέλετε..)

Η βροχή μου αρέσει όταν είμαι μέσα, να περπατάω... Από τα καλύτερα ήταν όταν είχα ποδήλατο, σε μια κρύα βόρεια χώρα, εντελώς διαφορετική από τη δική μας. Εκεί τα είχαν όλα αλλά καμιά φορά πηδούσαν από τις ψηλές εργατικές κατοικίες. Τα είχαν όλα...
Εμείς εδώ έχουμε πάντα ήλιο!

Οι παραγωγοί του σταθμού είναι ανώμαλοι: Don't Know Any Better by Puressence και Here Comes The Rain Again για τη συνέχεια!