η πρώτη χρονιά
η δεύτερη χρονιά
η τρίτη χρονιά
δεν πρόκαμε
ο χρόνος που είχαμε ήταν έτσι κι αλλιώς περιορισμένος
Το βίντεο με τη γυμνή αλήθεια για τα Τέρατα της Χαμάς. Δείτε το!
Πριν από 1 ημέρα
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011
ολλανδικά
Αλλαγή. Ίσως τη χρειάζομαι απλά ψυχολογικά, "για ν' αλλάξω", όπως είναι η επίσκεψη στο κομμωτήριο.
Όμως δεν είναι μόνο η οικογενειακά "περιραίουσα ατμόσφαιρα", είναι και όλη η εγχώρια.
Κι έρχονται θύμησες από κουβέντες παλαιότερων που είτε κατάφεραν να έρθουν κοντά στην "πολιτικά σχεδιάζομενη" αποκέντρωση είτε άλλων που απλά εξιστορούσαν ευρωπαϊκά παραδείγματα.
Ένα τέτοιο είναι ολλάνδικό.
Οι εκεί σκέφτηκαν ότι η ζωή σε μια μεγαλούπολη, πχ το Αμστερντάμ, είναι ανεκτή μόνο εάν δουλεύεις εκεί. Χωρίς να ζεις κιόλας. Συννενοήθηκαν μεταξύ τους και έφτιαξαν ομάδες, "κοινότητες" ίσως τις ονοματήσουν, ώστε να μετακομίσουν πιο ..έξω. Η ποιότητα ζωής τους θα υποβαθμιζόταν μόνο εάν δεν είχαν άμεση πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, υγεία και σχολεία. Αν είχαν αυτά, το μόνο που χρειάζονταν ήταν μερικούς φίλους να μένουν κοντά.
Το έκαναν. Πλεονέκτημά τους βέβαια το οριζόντιο της χώρας, με ποδήλατο κάνεις το γύρω της.
Σε συζητήσεις παλαιότερων ετών, "όταν σχεδιάζαμε αμέριμνοι τη ζωή μας", έδωσα στους δημοφιλείς, μεταξύ μας, τόπους εγκατάστασης την εξής ιεράρχηση:
1. Κρήτη
2. Χαλκιδική
3. Πήλιο
Όμως δεν είναι μόνο η οικογενειακά "περιραίουσα ατμόσφαιρα", είναι και όλη η εγχώρια.
Κι έρχονται θύμησες από κουβέντες παλαιότερων που είτε κατάφεραν να έρθουν κοντά στην "πολιτικά σχεδιάζομενη" αποκέντρωση είτε άλλων που απλά εξιστορούσαν ευρωπαϊκά παραδείγματα.
Ένα τέτοιο είναι ολλάνδικό.
Οι εκεί σκέφτηκαν ότι η ζωή σε μια μεγαλούπολη, πχ το Αμστερντάμ, είναι ανεκτή μόνο εάν δουλεύεις εκεί. Χωρίς να ζεις κιόλας. Συννενοήθηκαν μεταξύ τους και έφτιαξαν ομάδες, "κοινότητες" ίσως τις ονοματήσουν, ώστε να μετακομίσουν πιο ..έξω. Η ποιότητα ζωής τους θα υποβαθμιζόταν μόνο εάν δεν είχαν άμεση πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, υγεία και σχολεία. Αν είχαν αυτά, το μόνο που χρειάζονταν ήταν μερικούς φίλους να μένουν κοντά.
Το έκαναν. Πλεονέκτημά τους βέβαια το οριζόντιο της χώρας, με ποδήλατο κάνεις το γύρω της.
Σε συζητήσεις παλαιότερων ετών, "όταν σχεδιάζαμε αμέριμνοι τη ζωή μας", έδωσα στους δημοφιλείς, μεταξύ μας, τόπους εγκατάστασης την εξής ιεράρχηση:
1. Κρήτη
2. Χαλκιδική
3. Πήλιο
Μια σχετικά πρόσφατη αξιολόγηση του Forbes έφερε την Κεφαλονιά εντός της 10άδας με τα "καλύτερα μέρη της Ευρώπης για να ζει κανείς", αλλά δεν ξέρω εάν συνδυάζει την άμεση πρόσβαση που ζητούσαν οι Ολλανδοί.
Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011
Επόμενο στάδιο
Mε έπιασα να τραγουδάω από το πρωϊ μια δική μου μίξη ενός τραγουδιού "Τέλος Εποχής" [από την ομώνυμη ταινία του 1994] και του Advice for the Young at Heart των Tears for Fears.
Είναι βέβαιο ότι εισέρχομαι σε μια νέα εποχή, ύστερα και από το ξεκλήρισμα των προ-προγόνων μου, με το χαμό της γιαγιάς μου, σήμερα.
Μπορώ να γράψω κάμποσα για τη γιαγιά μου καθώς με μεγάλωσε (όχι μόνο εμένα) αλλά θα αρκεστώ μόνο σε ένα: ήταν η σύζυγος του στη φωτογραφία πάνω αριστερά στο βλόγι μου, του παππού μου! Αυτό από μόνο του ήταν ηρωϊκό! ΔΕ μπορείτε να φανταστείτε...Μικρό κοριτσάκι με πλεξούδες ήταν... και έπεσε στα χέρια ενός ανθρώπου που είναι για ..βιβλίο.
Όλα έχουν ένα τέλος, το δικό της ξεκίνησε όταν έχασε "το παιδί της", τον πατέρα μου, κι ας μην ήταν δικό της. Θεωρούσε ότι δεν είχε καμία θέση στο κόσμο μας ύστερα από αυτό. Δεν ήταν εγωϊστικό, όπως μου εξήγησαν άλλοι πιο γραμματιζούμενοι, θρηνούσε το ταίρι της κόρη της, που την άφησε μόνη στο δύσκολο τούτο κόσμο.
Το σκέφτηκε λίγο και αποφάσισε περί το Φλεβάρη ότι δεν υπήρχε λόγος να μείνει μαζί μας. Της έφταναν όσα είχε δει, όσα είχε ζήσει. Τότε ήταν που για πρώτη φορά ξεκίνησε να κλέβει στην αγωγή της. Αλλά στη μια βδομάδα τη τσάκωσαν να κρύβει τα χάπια στη χαρτοπετσέτα.
Μετά, έκανε ένα κουράγιο και περίμενε να πάει στο νησί, όπως κάθε καλοκαίρι και μου έλεγε κάθε φορά που με έβλεπε "με έχουν αφήσει χωρίς λεφτά, πως θα φύγω;"...Αλλά όταν της είπαν ότι δεν πρόκειται να το κουνήσει όλο το καλοκαίρι από το διαμέρισμα έπεσε. Και παραδόθηκε. Θυμήθηκε ξανά ότι δεν ήθελε να μείνει μαζί μας, δεν τη κρατούσε τίποτε πια, ούτε τα εγγόνια ούτε τα δισέγγονα. Τι να τα κάνει αφού δεν θα τα είχε στο νησί...
Ήσυχη, ήρεμη, κρατώντας το χεράκι όλο το βράδυ, μας άφησε.
Είναι βέβαιο ότι εισέρχομαι σε μια νέα εποχή, ύστερα και από το ξεκλήρισμα των προ-προγόνων μου, με το χαμό της γιαγιάς μου, σήμερα.
Μπορώ να γράψω κάμποσα για τη γιαγιά μου καθώς με μεγάλωσε (όχι μόνο εμένα) αλλά θα αρκεστώ μόνο σε ένα: ήταν η σύζυγος του στη φωτογραφία πάνω αριστερά στο βλόγι μου, του παππού μου! Αυτό από μόνο του ήταν ηρωϊκό! ΔΕ μπορείτε να φανταστείτε...Μικρό κοριτσάκι με πλεξούδες ήταν... και έπεσε στα χέρια ενός ανθρώπου που είναι για ..βιβλίο.
Όλα έχουν ένα τέλος, το δικό της ξεκίνησε όταν έχασε "το παιδί της", τον πατέρα μου, κι ας μην ήταν δικό της. Θεωρούσε ότι δεν είχε καμία θέση στο κόσμο μας ύστερα από αυτό. Δεν ήταν εγωϊστικό, όπως μου εξήγησαν άλλοι πιο γραμματιζούμενοι, θρηνούσε το ταίρι της κόρη της, που την άφησε μόνη στο δύσκολο τούτο κόσμο.
Το σκέφτηκε λίγο και αποφάσισε περί το Φλεβάρη ότι δεν υπήρχε λόγος να μείνει μαζί μας. Της έφταναν όσα είχε δει, όσα είχε ζήσει. Τότε ήταν που για πρώτη φορά ξεκίνησε να κλέβει στην αγωγή της. Αλλά στη μια βδομάδα τη τσάκωσαν να κρύβει τα χάπια στη χαρτοπετσέτα.
Μετά, έκανε ένα κουράγιο και περίμενε να πάει στο νησί, όπως κάθε καλοκαίρι και μου έλεγε κάθε φορά που με έβλεπε "με έχουν αφήσει χωρίς λεφτά, πως θα φύγω;"...Αλλά όταν της είπαν ότι δεν πρόκειται να το κουνήσει όλο το καλοκαίρι από το διαμέρισμα έπεσε. Και παραδόθηκε. Θυμήθηκε ξανά ότι δεν ήθελε να μείνει μαζί μας, δεν τη κρατούσε τίποτε πια, ούτε τα εγγόνια ούτε τα δισέγγονα. Τι να τα κάνει αφού δεν θα τα είχε στο νησί...
Ήσυχη, ήρεμη, κρατώντας το χεράκι όλο το βράδυ, μας άφησε.
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011
Βρώμικο διαμάντι
Όπως μας πληροφορούν τα ΜΜΕ, ο Βενιζέλος ξεκίνησε σειρά επαφών με τους εφοπλιστές.
Δήλωσε επίσης στο Reuters ότι "Σε ό, τι έχει να κάνει με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, ο υπουργός, σε συνέντευξή του στο Reuters, υποστήριξε πως ο ρόλος της ελληνικής ναυτιλίας θα είναι «αποφασιστικός»" - από τη σελίδα του Βενιζέλου via PoliticsGR διαβάζουμε ότι "Η συμμετοχή της ελληνικης εφοπλιστικής κοινότητας στην προσπάθεια των ιδιωτικοποιήσεων μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική. Θα συναντηθώ με εκπροσώπους τους την επόμενη εβδομάδα και θα συζητήσουμε για τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους".
Αυτό που μετέφερε στους εφοπλιστές πρέπει να ήταν κάπως έτσι: τα φιλέτα γνωρίζετε καλά ποια είναι, είτε να κατέβετε αυτόνομα να τα πάρετε, είτε φτιάχτε κοινοπραξίες με ξένους ώστε να καταφέρουμε να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερα σε ελληνικά χέρια.
Έχει κάποιος ψευδαισθήσεις ότι το κεφάλαιο, είτε ελληνικό εφοπλιστικό είτε διεθνές γαλλικό ή γερμανικό έχει διαφορά;
Κι όμως έχει! Οι ξένοι λόγω νοοτροπίας, κουλτούρας και εκτίμησης στο "ωραίο το μεγάλο και το αληθινό" είμαι βέβαιος ότι θα φερθούν στο φυσικό πλούτο της χώρας πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε εγχώριο!
Είμαι βέβαιος ότι θα σεβαστούν περισσότερο από ότι εμείς τα αρχαία που βρίσκονται οπουδήποτε κι αν σκάψει κάποιος, θα σεβαστούν περισσότερα τα δάση και το φυσικό περιβάλλον που (παρά τις πυρκαγιές 30 ετών) διαθέτουμε, θα σεβαστούν τις καρέτα-καρέτα και οτιδήποτε άλλο ζει στο οικόπεδο της Ελλάδας.
Στη τελική, μήπως είχαμε εθνική κυριαρχία πριν; Οι 100 οικογένειες έπαιρναν με αξιοκρατικό τρόπο τις δημόσιες προμήθειες/συμβάσεις/παραχωρήσεις/αποκρατικοποιήσεις;
Το οικόπεδο και ο φυσικός πλούτος που λέγεται "Ελλάδα" είναι ένα διαμάντι, το οποίο όμως βρώμισε. Κάποιοι ήξεραν εδώ και δεκαετίες την αξία του αλλά αποδείχτηκε ότι κοιτούσαν μόνο να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερο από την αξία και τη λάμψη του για τον εαυτό τους.
Τώρα, για δεύτερη φορά τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχουν υπολογίσιμοι - αν όχι ανώτεροι - ξένοι ανταγωνιστές, οι οποίοι και αναγνώρισαν τι κρύβει το βρώμικο διαμάντι (και το θέλουν) και ενδεχόμενα να το προσέξουν περισσότερο από ότι εμείς οι εγχώριοι.
Καλύτερα να είναι δική τους αυτή η ευκαιρία.
Δήλωσε επίσης στο Reuters ότι "Σε ό, τι έχει να κάνει με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, ο υπουργός, σε συνέντευξή του στο Reuters, υποστήριξε πως ο ρόλος της ελληνικής ναυτιλίας θα είναι «αποφασιστικός»" - από τη σελίδα του Βενιζέλου via PoliticsGR διαβάζουμε ότι "Η συμμετοχή της ελληνικης εφοπλιστικής κοινότητας στην προσπάθεια των ιδιωτικοποιήσεων μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική. Θα συναντηθώ με εκπροσώπους τους την επόμενη εβδομάδα και θα συζητήσουμε για τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους".
Αυτό που μετέφερε στους εφοπλιστές πρέπει να ήταν κάπως έτσι: τα φιλέτα γνωρίζετε καλά ποια είναι, είτε να κατέβετε αυτόνομα να τα πάρετε, είτε φτιάχτε κοινοπραξίες με ξένους ώστε να καταφέρουμε να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερα σε ελληνικά χέρια.
Έχει κάποιος ψευδαισθήσεις ότι το κεφάλαιο, είτε ελληνικό εφοπλιστικό είτε διεθνές γαλλικό ή γερμανικό έχει διαφορά;
Κι όμως έχει! Οι ξένοι λόγω νοοτροπίας, κουλτούρας και εκτίμησης στο "ωραίο το μεγάλο και το αληθινό" είμαι βέβαιος ότι θα φερθούν στο φυσικό πλούτο της χώρας πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε εγχώριο!
Είμαι βέβαιος ότι θα σεβαστούν περισσότερο από ότι εμείς τα αρχαία που βρίσκονται οπουδήποτε κι αν σκάψει κάποιος, θα σεβαστούν περισσότερα τα δάση και το φυσικό περιβάλλον που (παρά τις πυρκαγιές 30 ετών) διαθέτουμε, θα σεβαστούν τις καρέτα-καρέτα και οτιδήποτε άλλο ζει στο οικόπεδο της Ελλάδας.
Στη τελική, μήπως είχαμε εθνική κυριαρχία πριν; Οι 100 οικογένειες έπαιρναν με αξιοκρατικό τρόπο τις δημόσιες προμήθειες/συμβάσεις/παραχωρήσεις/αποκρατικοποιήσεις;
Το οικόπεδο και ο φυσικός πλούτος που λέγεται "Ελλάδα" είναι ένα διαμάντι, το οποίο όμως βρώμισε. Κάποιοι ήξεραν εδώ και δεκαετίες την αξία του αλλά αποδείχτηκε ότι κοιτούσαν μόνο να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερο από την αξία και τη λάμψη του για τον εαυτό τους.
Τώρα, για δεύτερη φορά τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχουν υπολογίσιμοι - αν όχι ανώτεροι - ξένοι ανταγωνιστές, οι οποίοι και αναγνώρισαν τι κρύβει το βρώμικο διαμάντι (και το θέλουν) και ενδεχόμενα να το προσέξουν περισσότερο από ότι εμείς οι εγχώριοι.
Καλύτερα να είναι δική τους αυτή η ευκαιρία.
Σάββατο 25 Ιουνίου 2011
Δημοψηφίσματα
Παρ΄όλο που με έχει πιάσει το Δόγμα του Σοκ από το Μνημόσυνονιο ΙΙ (καλά σαράντα εύχομαι!), θέλω να γράψω δύο λόγια σχετικά με τα επερχόμενα δημοψηφίσματα.
Θα διαβάσατε για τα πρόσφατα δημοψηφίσματα στην Ιταλία, τέσσερα (4) μάλιστα την ίδια ημέρα. Έαν ψάξουμε θα βρούμε πολλά παραδείγματα, ειδικά για θέματα εθνικής σημασίας όπως είναι πχ η ένταξη σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, πχ την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τη συμμετοχή στο κοινό νόμισμα. Αυτά είναι θέματα που οι βόρειες χώρες δεν αφήνουν τους πολιτικούς να αποφασίζουν μόνοι τους ακόμα και με ειδική πλειοψηφία 180 βουλευτών όπως το δικό μας κουρελόχαρτο (Σύνταγμα) επιτάσσει.
Καθώς η τεχνολογία έχει προοδεύσει (sic), είναι ευκολότερο να διεξάγονται άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες. Από το BBC μαθαίνουμε ότι ταυτόχρονα με τις τελευταίες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ διεξήχθησαν δεκάδες/εκατοντάδες περιφερειακά ή τοπικά (δήμος) δημοψηφίσματα.
Τα επόμενα παραδείγματα είναι από την (αμφιλεγόμενη πάντως) Καλιφόρνια:
"Μόνο ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας είναι έγκυρος ή αναγνωρισμένος στην Καλιφόρνια"
"Να απαγορευθεί ο περιορισμός των εκτρεφόμενων ζώων με τρόπο που δεν τους επιτρέπει να γυρίσουν γύρω ελεύθερα, να ξαπλώνουν, σηκωθούν, και πλήρως επεκτείνουν τα άκρα τους"
"Η άμβλωση ανηλίκων να επιτρέπεται μόνο μετά τη παρέλευση 48 ωρών από την κοινοποίηση του συμβάντος στους κηδεμόνες τους"
Στο Κολοράντο ζητούν:
"να οριστεί η "προσωπικότητα" ώστε να αρχίζει από τη στιγμή της γονιμοποίησης, και όχι όταν ένα ωάριο εμφυτεύεται στη μήτρα"
Στο ίδιο ρεπορτάζ το BBC γράφει και το παράδοξο: τα δημοψηφίσματα είναι ένας έξυπνος τρόπος να ανασχέσουν τη μεγάλη αποχή των ψηφοφόρων από τις εκλογές.
Ο Guardian έγραψε πρόσφατα ότι τα δημοψηφίσματα δεν είναι κάτι νέο (για το ΗΒ), υπάρχουν εδώ και 40 χρόνια αλλά σπάνια ζητούνται.
Πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι μιλούσαν ελληνικά και έλαβαν μέρος σε δημοψήφισμα πρόσφατα ήταν οι Κύπριοι το 2004 για το σχέδιο του Κόφι Ανάν, όταν "με την καρδιά τους ήθελαν να πουν ναι, με τη λογική τους είπαν όχι" και απάντησαν με 75% όχι στην ενοποίηση της Κύπρου αντίθετα από τους Τουρκοκύπριους που ψήφισαν με 65% ΝΑΙ στην ένωση όλης της Κύπρου.
Η Wiki γράφει πολλά και διάφορα σχετικά με τα δημοψηφίσματα ανά τον κόσμο.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΣΤΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΕΛΛΑΣ!
Τι να γράψουν; για το δημοψήφισμα του 1974; Όταν κλήθηκε το σώμα να διαλέψει μεταξύ Προέδρου ή Βασιλιά; Δείτε Wiki και γι' αυτό.
Από τη μικρή αυτή αναδρομή βλέπουμε ότι ενώ στις ΗΠΑ αποφασίζουν εάν θέλουν κότες και μοσχάρια περιορισμένα στις μονάδες εκτροφής, εγχωρίως σταματήσαμε στον εξοστρακισμό του τέως. ΤΟΣΟ ΠΙΣΩ ΕΙΜΑΣΤΕ (και) στις δημοκρατικές διαδικασίες.
(δεν εξετάζω το γιατί, μόνο παρατήρηση κάνω έχοντας μια άποψη που κλίνει στο ότι η πολιτική ελίτ θεωρεί τα εγχώρια πρόβατα πιο ανώριμα πολιτικά και από πρόβατα, ώστε να μην αφήνει "δύσκολες" αποφάσεις σε ..άσχετους - άλλωστε, τι άλλο χρειάζονται οι κοινοβουλευτικοί;)
Τυχόν προσπάθειες τοπικής επιλογής μεταξύ κατασκευής νέου σχολείου ή αποχετευτικού συστήματος, μέσω ενός ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος στο δημαρχείο (πιθανότατα μια ιδέα από τον ακατοίκητο Άρη), προφανώς θα προσέκρουαν σε ..ανιδιοτελή συμφέροντα: ποιος δίνει τα περισσότερα.
Ως λαός είμαστε τρομερά εκπαιδευμένοι, ενημερωνόμαστε συνεχώς, διαβάζουμε ασύστολα και προσπαθούμε να λειτουργούμε το μυαλό μας συνεχώς. Είμαστε οι καλύτεροι.
Γι΄αυτό και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί/αντιπρόσωποί μας, όταν πλησιάζουν οι ώρες των εκλογών, εκφράζουν τις ευχαριστίες τους για "τα τόσα πολλά που πετύχαμε όόόόόλοι μαζί".
Θα διαβάσατε για τα πρόσφατα δημοψηφίσματα στην Ιταλία, τέσσερα (4) μάλιστα την ίδια ημέρα. Έαν ψάξουμε θα βρούμε πολλά παραδείγματα, ειδικά για θέματα εθνικής σημασίας όπως είναι πχ η ένταξη σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, πχ την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τη συμμετοχή στο κοινό νόμισμα. Αυτά είναι θέματα που οι βόρειες χώρες δεν αφήνουν τους πολιτικούς να αποφασίζουν μόνοι τους ακόμα και με ειδική πλειοψηφία 180 βουλευτών όπως το δικό μας κουρελόχαρτο (Σύνταγμα) επιτάσσει.
 |
Τα επόμενα παραδείγματα είναι από την (αμφιλεγόμενη πάντως) Καλιφόρνια:
"Μόνο ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας είναι έγκυρος ή αναγνωρισμένος στην Καλιφόρνια"
"Να απαγορευθεί ο περιορισμός των εκτρεφόμενων ζώων με τρόπο που δεν τους επιτρέπει να γυρίσουν γύρω ελεύθερα, να ξαπλώνουν, σηκωθούν, και πλήρως επεκτείνουν τα άκρα τους"
"Η άμβλωση ανηλίκων να επιτρέπεται μόνο μετά τη παρέλευση 48 ωρών από την κοινοποίηση του συμβάντος στους κηδεμόνες τους"
Στο Κολοράντο ζητούν:
"να οριστεί η "προσωπικότητα" ώστε να αρχίζει από τη στιγμή της γονιμοποίησης, και όχι όταν ένα ωάριο εμφυτεύεται στη μήτρα"
Στο ίδιο ρεπορτάζ το BBC γράφει και το παράδοξο: τα δημοψηφίσματα είναι ένας έξυπνος τρόπος να ανασχέσουν τη μεγάλη αποχή των ψηφοφόρων από τις εκλογές.
Ο Guardian έγραψε πρόσφατα ότι τα δημοψηφίσματα δεν είναι κάτι νέο (για το ΗΒ), υπάρχουν εδώ και 40 χρόνια αλλά σπάνια ζητούνται.
Πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι μιλούσαν ελληνικά και έλαβαν μέρος σε δημοψήφισμα πρόσφατα ήταν οι Κύπριοι το 2004 για το σχέδιο του Κόφι Ανάν, όταν "με την καρδιά τους ήθελαν να πουν ναι, με τη λογική τους είπαν όχι" και απάντησαν με 75% όχι στην ενοποίηση της Κύπρου αντίθετα από τους Τουρκοκύπριους που ψήφισαν με 65% ΝΑΙ στην ένωση όλης της Κύπρου.
Η Wiki γράφει πολλά και διάφορα σχετικά με τα δημοψηφίσματα ανά τον κόσμο.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΣΤΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΕΛΛΑΣ!
Τι να γράψουν; για το δημοψήφισμα του 1974; Όταν κλήθηκε το σώμα να διαλέψει μεταξύ Προέδρου ή Βασιλιά; Δείτε Wiki και γι' αυτό.
Από τη μικρή αυτή αναδρομή βλέπουμε ότι ενώ στις ΗΠΑ αποφασίζουν εάν θέλουν κότες και μοσχάρια περιορισμένα στις μονάδες εκτροφής, εγχωρίως σταματήσαμε στον εξοστρακισμό του τέως. ΤΟΣΟ ΠΙΣΩ ΕΙΜΑΣΤΕ (και) στις δημοκρατικές διαδικασίες.
(δεν εξετάζω το γιατί, μόνο παρατήρηση κάνω έχοντας μια άποψη που κλίνει στο ότι η πολιτική ελίτ θεωρεί τα εγχώρια πρόβατα πιο ανώριμα πολιτικά και από πρόβατα, ώστε να μην αφήνει "δύσκολες" αποφάσεις σε ..άσχετους - άλλωστε, τι άλλο χρειάζονται οι κοινοβουλευτικοί;)
Τυχόν προσπάθειες τοπικής επιλογής μεταξύ κατασκευής νέου σχολείου ή αποχετευτικού συστήματος, μέσω ενός ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος στο δημαρχείο (πιθανότατα μια ιδέα από τον ακατοίκητο Άρη), προφανώς θα προσέκρουαν σε ..ανιδιοτελή συμφέροντα: ποιος δίνει τα περισσότερα.
Ως λαός είμαστε τρομερά εκπαιδευμένοι, ενημερωνόμαστε συνεχώς, διαβάζουμε ασύστολα και προσπαθούμε να λειτουργούμε το μυαλό μας συνεχώς. Είμαστε οι καλύτεροι.
Γι΄αυτό και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί/αντιπρόσωποί μας, όταν πλησιάζουν οι ώρες των εκλογών, εκφράζουν τις ευχαριστίες τους για "τα τόσα πολλά που πετύχαμε όόόόόλοι μαζί".
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011
Ούτε
 |
|---|
Eάν έκανα την ερώτηση "Τι νομίζετε ότι επαγγέλεται ο εικονιζόμενος;" αποκλείεται να το πετύχαινε περισσότερο από το 1% του ενημερωμένου εγχώριου πληθυσμού.
σημ.: όσοι διαβάζετε pølse είστε εκτός συναγωνισμού ;)
Εάν σας έλεγα ότι κατάγεται από τη Σουηδία ίσως να είχατε περισσότερες πιθανότητες να το βρείτε.
Ο εικονιζόμενος είναι ο Anders Erik Borg, γεννηθείς το 1968, οικονομολόγος, Σουηδός Υπουργός Οικονομικών από τον Οκτώβριο 2006, με το μαλλάκι του και με το σκουλαρίκι του.
Με αυτά τα μαλλιά και αυτό το σκουλαρίκι είτε υπουργεύει στη χώρα του είτε συναντά και συνομιλεί με τους ομολόγους του, πχ τον Γερμανό Σόϊμπλε ή τον Έλληνα
Εμείς δεν μπορούμε να βρούμε σοβαρούς πολιτικούς ούτε και χωρίς μαλλάκια ή σκουλαρίκι!
Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011
πρωτοφανή πράγματα
συμβαίνουν αυτές τις ώρες στην Αθήνα...
το ανωτέρω οδόφραγμα, προϊόν Γένοβας 2001 - πάνε 10 χρόνια... - είναι το λιγότερο...
οι σκηνές των αυτοκινητοπομπών των κρατικών αξιωματούχων ανάμεσα από αστυνομικούς και διαδηλωτές είναι από άλλες εποχές...
πραγματικά ανατριχιαστικά όλα αυτά...
Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011
Μήνυμα
Το μήνυμα ενός εθισμένου στους Αγανακτισμένους, όπως μου μεταφέρθηκε (είχα σκοπό να γράψω πολλά, καλύτερα να μεταφέρω μόνο αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, τα υπόλοιπα μπορείτε να τα διαβάσετε από άλλους)
πάμε ..πλατεία
Καλοκαίρι είναι, τα βράδια του Ιουνίου στην Αθήνα είναι μοναδικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιος να κλείνεται σπίτι του. Ας πάει να μιλήσει, να πιει μια μπύρα, να περπατήσει, να πάρει το ποδήλατό του, να ξεσκάσει χωρίς να χρεωθεί περισσότερο από το να καθόταν σπίτι του.
Ας κλείσει και τον υπολογιστή του ή ας τον κατεβάσει εκεί. Καλύτερα όμως να συζητήσει και να γνωρίσει εκτός φέιςμπουκ άλλους ανθρώπους
μουσικη/τέχνη
Η ελπίδα που φέρει η κίνηση των Αγανακτισμένων μπορεί να μετεξελιχθεί. Ας αφήσουμε όμως τα δύσκολα (πολιτική) και ας πάμε στα εύκολα, που λέγεται μουσική και τέχνη. Γιατί δε μπορούν όσοι ασχολούνται με τη μουσική να γίνουν μέρος αυτής της κίνησης; Για πάραδειγμα μου έφεραν κάποιους ράπερς που εμφανίστηκαν [δείτε παρακάτω βίντεο] και έγινε χαμός... Αυτοί θα μπορούσαν να γίνουν μέρος των όσων συμβαίνουν στη πλατεία
Καθώς η επανάσταση μπορεί να περιμένει τον Μπάνκς Μπάνυ για να ξεκινήσει, τα δύο παραπάνω έχουν μεγαλύτερη αξία.
υ.γ. υπάρχει περίπτωση η συγκέντρωση της Κυριακής να έχει διπλάσιο κόσμο από τη προηγούμενη, μιλάμε μπορεί και 1/4 του εκατομμυρίου άνθρωποι να μαζευτούν στο Σύνταγμα.
update ως προς υστερογραφο
καθώς έχω εικόνα από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα των μπαλκονάτων στα τέλη της δεκαετίας του '80-αρχές '90, οι υπολογισμοί μου έβγαλαν ότι είχαμε τουλάχιστον 500,000 κόσμου στο μέγιστο αλλά ενδεχόμενα να ήταν ακόμα περισσότεροι καθώς ο κόσμος ερχόταν και έφευγε.
πάμε ..πλατεία
Καλοκαίρι είναι, τα βράδια του Ιουνίου στην Αθήνα είναι μοναδικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιος να κλείνεται σπίτι του. Ας πάει να μιλήσει, να πιει μια μπύρα, να περπατήσει, να πάρει το ποδήλατό του, να ξεσκάσει χωρίς να χρεωθεί περισσότερο από το να καθόταν σπίτι του.
Ας κλείσει και τον υπολογιστή του ή ας τον κατεβάσει εκεί. Καλύτερα όμως να συζητήσει και να γνωρίσει εκτός φέιςμπουκ άλλους ανθρώπους
μουσικη/τέχνη
Η ελπίδα που φέρει η κίνηση των Αγανακτισμένων μπορεί να μετεξελιχθεί. Ας αφήσουμε όμως τα δύσκολα (πολιτική) και ας πάμε στα εύκολα, που λέγεται μουσική και τέχνη. Γιατί δε μπορούν όσοι ασχολούνται με τη μουσική να γίνουν μέρος αυτής της κίνησης; Για πάραδειγμα μου έφεραν κάποιους ράπερς που εμφανίστηκαν [δείτε παρακάτω βίντεο] και έγινε χαμός... Αυτοί θα μπορούσαν να γίνουν μέρος των όσων συμβαίνουν στη πλατεία
Καθώς η επανάσταση μπορεί να περιμένει τον Μπάνκς Μπάνυ για να ξεκινήσει, τα δύο παραπάνω έχουν μεγαλύτερη αξία.
υ.γ. υπάρχει περίπτωση η συγκέντρωση της Κυριακής να έχει διπλάσιο κόσμο από τη προηγούμενη, μιλάμε μπορεί και 1/4 του εκατομμυρίου άνθρωποι να μαζευτούν στο Σύνταγμα.
update ως προς υστερογραφο
καθώς έχω εικόνα από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα των μπαλκονάτων στα τέλη της δεκαετίας του '80-αρχές '90, οι υπολογισμοί μου έβγαλαν ότι είχαμε τουλάχιστον 500,000 κόσμου στο μέγιστο αλλά ενδεχόμενα να ήταν ακόμα περισσότεροι καθώς ο κόσμος ερχόταν και έφευγε.
Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011
Δευτέρα 30 Μαΐου 2011
Να αλλάξουμε τους γειτόνους των Τούρκων
Διάβασα το Σάββατο ότι την άμεση αντίδραση της ελληνικής πρεσβείας στην Ολλανδία προκάλεσε πρωτοσέλιδο άρθρο της ολλανδικής εφημερίδας De Pers με τίτλο «Η Τουρκία κυνηγά ελληνικές εκποιήσεις», το οποίο συνοδευόταν από φωτογραφία ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας στη Σαντορίνη πάνω στην οποία κυμάτιζε τουρκική σημαία.
Να το φωτομοντάζ:
Να το φωτομοντάζ:
Το πρώτο πράγμα που θυμήθηκα ήταν τι έγραφε η φυλλάδα Bild, η οποία άγει και φέρει ακόμα και τη Μέρκελ - ψηφαλάκια είναι κι αυτά, τι να κάνουμε... - πέρυσι τον Μάρτιο: "Η Ελλάδα πρέπει να πουλήσει την Ακρόπολη;"
Να και το τότε φωτομοντάζ:
Σαντορίνη από τη μία, Ακρόπολη από την άλλη, έχω μια καλύτερη ιδέα.
Θεωρώντας δεδομένο ότι "κάτι πρέπει να πουλήσουμε εδώ που φτάσαμε", ίσως θα ήταν καλύτερη ιδέα να πουληθούν - αυστηρά σε Γερμανούς και Γάλλους - οι ιδιοκτησίες που κατέχει το ελληνικό δημόσια στα νησιά που βρίσκονται στα παράλια της Τουρκίας.
Ότι αιγιαλός ή άλλη ιδιοκτησία έχει το δημόσιο στα νησιά και τις βραχονησίδες που βρίσκονται κοντά με τα τουρκικά θαλάσσια σύνορα να πουληθούν στους εταίρους μας Ευρωπαϊους, ειδικά ότι οι Τούρκοι θεωρούν "αμφισβητήσιμο".
Με αυτή τη στρατηγική κίνηση, χωρίς να θίγονται οι δηλωμένες ιδιοκτησίες των κατοίκων αυτών των νησιών παρά μόνο μεταβιβάζοντας ότι κατέχει το ελληνικό δημόσιο - πονάει αλλά τι να κάνουμε, θα περιμένουμε την αντίδραση των (φίλων) Τούρκων, οι οποίοι αμφισβητούν την εκεί ελληνική επικράτεια. Να δούμε μετά τι θα λένε οι Τούρκοι και τι ακριβώς θα διεκδικούν.
Εννοείται πως ότι υποβρύχια που γέρνουν, αεροπλάνα και τανκς χωρίς ραντάρ, καράβια χωρίς πολεμοφόδια, θα μπορούσαμε επίσης να τα δωρίσουμε στους φίλους εταίρους, δωρεάν μαζί με τον αιγιαλό και τις άλλες εκποιήσεις. Ας τα βάλουν όπου θέλουν.
Μετά, ας τους αφήσουμε να βρουν την άκρη μεταξύ τους.
Χαίρετε.
Σαντορίνη από τη μία, Ακρόπολη από την άλλη, έχω μια καλύτερη ιδέα.
Θεωρώντας δεδομένο ότι "κάτι πρέπει να πουλήσουμε εδώ που φτάσαμε", ίσως θα ήταν καλύτερη ιδέα να πουληθούν - αυστηρά σε Γερμανούς και Γάλλους - οι ιδιοκτησίες που κατέχει το ελληνικό δημόσια στα νησιά που βρίσκονται στα παράλια της Τουρκίας.
Ότι αιγιαλός ή άλλη ιδιοκτησία έχει το δημόσιο στα νησιά και τις βραχονησίδες που βρίσκονται κοντά με τα τουρκικά θαλάσσια σύνορα να πουληθούν στους εταίρους μας Ευρωπαϊους, ειδικά ότι οι Τούρκοι θεωρούν "αμφισβητήσιμο".
Με αυτή τη στρατηγική κίνηση, χωρίς να θίγονται οι δηλωμένες ιδιοκτησίες των κατοίκων αυτών των νησιών παρά μόνο μεταβιβάζοντας ότι κατέχει το ελληνικό δημόσιο - πονάει αλλά τι να κάνουμε, θα περιμένουμε την αντίδραση των (φίλων) Τούρκων, οι οποίοι αμφισβητούν την εκεί ελληνική επικράτεια. Να δούμε μετά τι θα λένε οι Τούρκοι και τι ακριβώς θα διεκδικούν.
Εννοείται πως ότι υποβρύχια που γέρνουν, αεροπλάνα και τανκς χωρίς ραντάρ, καράβια χωρίς πολεμοφόδια, θα μπορούσαμε επίσης να τα δωρίσουμε στους φίλους εταίρους, δωρεάν μαζί με τον αιγιαλό και τις άλλες εκποιήσεις. Ας τα βάλουν όπου θέλουν.
Μετά, ας τους αφήσουμε να βρουν την άκρη μεταξύ τους.
Χαίρετε.
Σάββατο 21 Μαΐου 2011
Ελλάδα - Ισπανία 0 - 5
Tις τελευταίες μέρες έτυχε να περνάω από κέντρο τα απογεύματα.
Την Τρίτη σκεφτόμουν ότι "Τρίτη είναι.. και δεν έχει κόσμο".
Τη Τετάρτη σκεφτόμουν ότι "είναι κλειστά τα μαγαζιά... τα περισσότερα δηλαδή, γιατί τα μεγάλα έχουν συνεχόμενο...".
Σήμερα όμως συνειδητοποίησα ότι η μέρα της εβδομάδας δεν έχει σημασία, ΚΑΘΕ μέρα έχει λιγοστό κόσμο στο κέντρο.
"Μήπως οι αθηναίοι σταμάτησαν να χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους;", στράβωνα το στόμα μου. "Λες να παίρνουν πλέον μόνο μετρό;"...
Αλλά ούτε πολλούς διερχόμενους έβλεπα.
Ούτε αυτοκινητα, λοιπόν, ούτε πεζοί...
Φόβος, ύφεση, αποφυγή, "στη σιγουριά του mall", όποια κι αν είναι η αναλογία που οδηγεί τη μιζέρια που συνάντησα αυτές τις μέρες, με λυπεί. Δεν του αξίζει του κέντρου.
Το κοινό χαρακτηριστικό των εξεγέρσεων στον αραβομουσουλμανικό κόσμο με τις διαδηλώσεις στην Ισπανία είναι η ηλικία όσων διαδηλώνουν: από τη μία νέοι άνθρωποι που θέλουν αλλαγή και από την άλλη νέοι άνθρωποι που είναι άνεργοι (σύμφωνα με τα στοιχεία Φεβρουαρίου, η ανεργία στην Ισπανία ανήλθε στο 21.19% ενώ για τους νέους η κατάσταση είναι ακόμα πιο απελπιστική: πλήττονται σε ποσοστό 44.6% τα άτομα κάτω των 25 ετών).
Αλλά και οι άνεργοι της Ισπανίας δημοκρατία ζητούν - "democracia real ya" λέγεται το κίνημά τους [ή των αγανακτισμένων (με παγκόσμια χροιά) ή Μ-15 - (εδώ πολλές πληροφορίες για το ισπανικό κίνημα)] - δε φαίνεται μεγάλη διαφορά να έχουν, στο βάθος των αιτημάτων τους, από τα παιδιά που μαζευόντουσαν στην πλατεία Ταχίρ της Αιγύπτου, τώρα νέοι μαζεύονται κάθε βράδυ στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης Puerta del Sol... Μέχρι που θέλουν να τους απαγορεύσουν τη συγκέντρωσή τους το Σάββατο πριν τις δημοτικές/περιφερειακές ισπανικές εκλογές της ερχόμενης Κυριακής.. Αλλά και οι δυνάμεις καταστολείς φοβούνται να τα βάλουν με ειρηνικά πλήθη....
[Η ισπανική οικονομία, στα προηγούμενα χειρότερά της, είχε φτάσει σε επίπεδα ανεργίας του 24.12%, 17 χρόνια αργότερα, με τα "οφέλη" που παρέχει το ενιαίο νόμισμα τα καταφέρνει ελάχιστα καλύτερα, μόλις 14% "καλύτερα" και αυτό για την ώρα..]
Η προσπάθεια των αγανακτισμένων θέλει να εξαπλωθεί και στα μέρη μας
Το μανιφέστο του κινήματος πάντως είναι ενδιαφέρον, δύσκολα κάποιος νέος μπορεί να του αντισταθεί. Τελειώνει κάπως έτσι:
.... είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να τ' αλλάξω.
Νομίζω μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι παρέα μπορούμε.
Ενώ και το κεντρικό αίτημα του ειρηνικού νεολαιϊστικου κινήματος είναι αρκετά απλό: η ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, ταγμένου στην υπηρεσία των τραπεζών και του κεφαλαίου και δομημένο έτσι ώστε να ευνοεί μόνο δύο μεγάλα κόμματα - αν σας θυμίζει κάτι...
Το σύνθημα που μου άρεσε πάει κάπως έτσι: "το κώλο μου στο διάβολο για ένα στεγαστικό".
Η αλλαγή που ωθείται μέσω μιας κοινωνικής κίνησης που ξεκινά η νεολαία διαθέτει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό, όσον αφορά τα κοινωνικά κινήματα, ένα χαρακτηριστικό που άλλες κοινωνικές ομάδες (π.χ. μετανάστες, απολυμένοι, στρατιωτικοί, "δεν πληρώνω" κλπ.) αδυνατούν να κατακτήσουν: η υπόλοιπη κοινωνία, αυτή που κοιτά το φαινόμενο όπως εξελίσσεται, πάντοτε μπορεί να ταυτιστεί με τη νεολαία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
