Olympiacos

Ας πούμε δυο λόγια για το προχθεσινό παιχνίδι, τώρα που το θερμόμετρο έχει φτάσει στα φυσιολογικά επίπεδα!

1. Η είσοδος αρκετών νέων παικτών διαφοροποίησε την ψυχολογία της ομάδας στα παιχνίδια εκτός έδρας του Champions League. Αυτοί οι νέοι παίχτες δεν γνωρίζουν τι σημαίνει για τον Ολυμπιακό να παίζει εκτός έδρας σ'αυτή τη διοργάνωση... Το "βήμα" θα μπορούσε να γίνει και πέρισυ (με Σαχτάρ ή Ρόμα) αλλά κάτι έλλειπε, μάλλον η ψυχολογία και η πίστη, ίσως και το σύστημα(formation).
Ο μοναδικός παίχτης που στο πρώτο ημίχρονο δεν κατάφερε να εγκλιματιστεί στη "νέα ψυχολογία" των υπολοίπων ήταν ο Άντζας, ο καλύτερος παίχτης των πρώτων εγχώριων αγωνιστικών.

2. Η μεγάλη διαφορά των δύο ομάδων ήταν στη θέση του τερματοφύλακα! Από την μία ο-τα-έχω-δει-όλα-στη-καριέρα-μου Αντώνης Νικοπολίδης και από την άλλη - ευτυχώς - ο κρύος αναπληρωματικός τερματζής της Βέρντερ που ήταν τόσο ασταθής όσο και ο-"το πουλί"-Ελευθερόπουλος!

3. Πανηγυρική δικαίωση του SirTakis με το μη-Ολυμπιακό 4-5-1... που όταν είδε τι μπορεί να γίνει με δύο επιθετικούς, έγραψε το εαυτό του και την ομαδα αυτής της χρονιάς στην Ιστορία! Το άσχημο είναι ότι το θέμα προπονητή περιπλέκεται... μπορεί να μην κερδίσει όλα τα επόμενα εγχώρια παιχνίδια... Έχω όμως ακόμα εμπιστοσύνη στο Πρόεδρο και την από πέρισυ με τον αποκεφαλισμό του Τροντ άποψή του για το ποσό που πλέον διαθέτει για προπονητή!
Από την άλλη, η φετινή χρονιά του γαύρου θυμίζει έντονα εποχές Παναθηναϊκού με το κράτημα δυνάμεων πριν την Ευρώπη... Και, κακά τα ψέμματα, τέτοιες νίκες βουλώνουν στόματα...

4. Ρέντα! υπήρχε, κάτι που δεν είναι σύνηθες για τον Ολυμπιακό! Εάν ακούσεις γαύρους, πάντοτε λένε σε κάτι τέτοια - συνήθως χαμένα - παιχνίδια: "εμείς μια φορά δεν μπορούμε να είμαστε κωλόφαρδοί;". Η ρέντα ήρθε στο τέλος με την ανατροπή με τρία γκολ στο τελευταίο τέταρτο! Και ίσως στο σουτ του Πάτσα (που ακόμα κι εγώ τον χαρακτήριζα πρώην ποδοσφαιριστή μέχρι πριν λίγες μέρες) που "βρήκε" στον αμυντικό και μπήκε καλά στο πλεχτό!

5. Κλείνω με το καλύτερο! Οι επιτυχίες Ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη αλλά και της Εθνικής στηρίχτηκε κυρίως στο τσούκου-τσούκου μπολ. Ο χθεσινός Ολυμπιακός πρόσφερε χορταστικό θέαμα! Όπως λέει και ο φαφούτης:
"Δεν πήγε σα λαμόγιο να κλέψει τη νίκη. Πήγε κουστουμαρισμένος στα ίσια, πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν ήταν ο ψευτοαντάρτης της πόλης κρυμμένος στη γωνία να πετάξει τη μολότωφ και να το βάλει στα πόδια πανικοβλημένος και τρομοκατημένος. Πήγε σαν πραγματικός πολεμιστής."
"Με την μπάλα που έπαιξε στο β' ημίχρονο, έβλεπα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Ιλλιγγυώδης ο ρυθμός του. Φοβερά τα κλεψίματα που έκανε στο κέντρο του γηπέδου. Και οι πάσες του δεν ήταν αυτές οι μικρές και ανούσιες στα πλάγια και πίσω που κουράζουν να τις βλέπεις και σε ταλαιπωρούν. Ήταν κάθετες και ξυραφένιες, που έκοβαν φέτες την άμυνα της Βέρντερ."

Αυτό που επισημαίνω όμως εγώ είναι ακριβώς αυτό που είπε ο SirTakis στις επίσημες δηλώσεις της ΟΥΕΦΑ: σημασία έχει η διάρκεια, να επαναληφθεί αυτή η απόδοση και στα επόμενα ματς...

ο speaker είναι όλα τα λεφτά!!!