Δημοψηφίσματα

Παρ΄όλο που με έχει πιάσει το Δόγμα του Σοκ από το Μνημόσυνονιο ΙΙ (καλά σαράντα εύχομαι!), θέλω να γράψω δύο λόγια σχετικά με τα επερχόμενα δημοψηφίσματα.

Θα διαβάσατε για τα πρόσφατα δημοψηφίσματα στην Ιταλία, τέσσερα (4) μάλιστα την ίδια ημέρα. Έαν ψάξουμε θα βρούμε πολλά παραδείγματα, ειδικά για θέματα εθνικής σημασίας όπως είναι πχ η ένταξη σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, πχ την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τη συμμετοχή στο κοινό νόμισμα. Αυτά είναι θέματα που οι βόρειες χώρες δεν αφήνουν τους πολιτικούς να αποφασίζουν μόνοι τους ακόμα και με ειδική πλειοψηφία 180 βουλευτών όπως το δικό μας κουρελόχαρτο (Σύνταγμα) επιτάσσει.

Καθώς η τεχνολογία έχει προοδεύσει (sic), είναι ευκολότερο να διεξάγονται άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες. Από το BBC μαθαίνουμε ότι ταυτόχρονα με τις τελευταίες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ διεξήχθησαν δεκάδες/εκατοντάδες περιφερειακά ή τοπικά (δήμος) δημοψηφίσματα.
Τα επόμενα παραδείγματα είναι από την (αμφιλεγόμενη πάντως) Καλιφόρνια:
"Μόνο ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας είναι έγκυρος ή αναγνωρισμένος στην Καλιφόρνια"
"Να απαγορευθεί ο περιορισμός των εκτρεφόμενων ζώων με τρόπο που δεν τους επιτρέπει να γυρίσουν γύρω ελεύθερα, να ξαπλώνουν, σηκωθούν, και πλήρως επεκτείνουν τα άκρα τους"
"Η άμβλωση ανηλίκων να επιτρέπεται μόνο μετά τη παρέλευση 48 ωρών από την κοινοποίηση του συμβάντος στους κηδεμόνες τους"
Στο Κολοράντο ζητούν:
"να οριστεί η "προσωπικότητα" ώστε να αρχίζει από τη στιγμή της γονιμοποίησης, και όχι όταν ένα ωάριο εμφυτεύεται στη μήτρα"

Στο ίδιο ρεπορτάζ το BBC γράφει και το παράδοξο: τα δημοψηφίσματα είναι ένας έξυπνος τρόπος να ανασχέσουν τη μεγάλη αποχή των ψηφοφόρων από τις εκλογές.


Ο Guardian έγραψε πρόσφατα ότι τα δημοψηφίσματα δεν είναι κάτι νέο (για το ΗΒ), υπάρχουν εδώ και 40 χρόνια αλλά σπάνια ζητούνται.

Πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι μιλούσαν ελληνικά και έλαβαν μέρος σε δημοψήφισμα πρόσφατα ήταν οι Κύπριοι το 2004 για το σχέδιο του Κόφι Ανάν, όταν "με την καρδιά τους ήθελαν να πουν ναι, με τη λογική τους είπαν όχι" και απάντησαν με 75% όχι στην ενοποίηση της Κύπρου αντίθετα από τους Τουρκοκύπριους που ψήφισαν με 65% ΝΑΙ στην ένωση όλης της Κύπρου.


Η Wiki γράφει πολλά και διάφορα σχετικά με τα δημοψηφίσματα ανά τον κόσμο.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΣΤΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΕΛΛΑΣ!
Τι να γράψουν; για το δημοψήφισμα του 1974; Όταν κλήθηκε το σώμα να διαλέψει μεταξύ Προέδρου ή Βασιλιά; Δείτε Wiki και γι' αυτό.


Από τη μικρή αυτή αναδρομή βλέπουμε ότι ενώ στις ΗΠΑ αποφασίζουν εάν θέλουν κότες και μοσχάρια περιορισμένα στις μονάδες εκτροφής, εγχωρίως σταματήσαμε στον εξοστρακισμό του τέως. ΤΟΣΟ ΠΙΣΩ ΕΙΜΑΣΤΕ (και) στις δημοκρατικές διαδικασίες.
(δεν εξετάζω το γιατί, μόνο παρατήρηση κάνω έχοντας μια άποψη που κλίνει στο ότι η πολιτική ελίτ θεωρεί τα εγχώρια πρόβατα πιο ανώριμα πολιτικά και από πρόβατα, ώστε να μην αφήνει "δύσκολες" αποφάσεις σε ..άσχετους - άλλωστε, τι άλλο χρειάζονται οι κοινοβουλευτικοί;)
Τυχόν προσπάθειες τοπικής επιλογής μεταξύ κατασκευής νέου σχολείου ή αποχετευτικού συστήματος, μέσω ενός ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος στο δημαρχείο (πιθανότατα μια ιδέα από τον ακατοίκητο Άρη), προφανώς θα προσέκρουαν σε ..ανιδιοτελή συμφέροντα: ποιος δίνει τα περισσότερα.


Ως λαός είμαστε τρομερά εκπαιδευμένοι, ενημερωνόμαστε συνεχώς, διαβάζουμε ασύστολα και προσπαθούμε να λειτουργούμε το μυαλό μας συνεχώς. Είμαστε οι καλύτεροι.
Γι΄αυτό και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί/αντιπρόσωποί μας, όταν πλησιάζουν οι ώρες των εκλογών, εκφράζουν τις ευχαριστίες τους για "τα τόσα πολλά που πετύχαμε όόόόόλοι μαζί".

Ούτε

Eάν έκανα την ερώτηση "Τι νομίζετε ότι επαγγέλεται ο εικονιζόμενος;" αποκλείεται να το πετύχαινε περισσότερο από το 1% του ενημερωμένου εγχώριου πληθυσμού.
σημ.: όσοι διαβάζετε pølse είστε εκτός συναγωνισμού ;)

Εάν σας έλεγα ότι κατάγεται από τη Σουηδία ίσως να είχατε περισσότερες πιθανότητες να το βρείτε.

Ο εικονιζόμενος είναι ο Anders Erik Borg, γεννηθείς το 1968, οικονομολόγος, Σουηδός Υπουργός Οικονομικών από τον Οκτώβριο 2006, με το μαλλάκι του και με το σκουλαρίκι του.

Με αυτά τα μαλλιά και αυτό το σκουλαρίκι είτε υπουργεύει στη χώρα του είτε συναντά και συνομιλεί με τους ομολόγους του, πχ τον Γερμανό Σόϊμπλε ή τον Έλληνα Παπακωνσταντίνου Βενιζέλο (σημ.: από 17/6/11).

Εμείς δεν μπορούμε να βρούμε σοβαρούς πολιτικούς ούτε και χωρίς μαλλάκια ή σκουλαρίκι!

πρωτοφανή πράγματα

συμβαίνουν αυτές τις ώρες στην Αθήνα...
το ανωτέρω οδόφραγμα, προϊόν Γένοβας 2001 - πάνε 10 χρόνια... - είναι το λιγότερο...
οι σκηνές των αυτοκινητοπομπών των κρατικών αξιωματούχων ανάμεσα από αστυνομικούς και διαδηλωτές είναι από άλλες εποχές...
πραγματικά ανατριχιαστικά όλα αυτά... 

Μήνυμα

Το μήνυμα ενός εθισμένου στους Αγανακτισμένους, όπως μου μεταφέρθηκε (είχα σκοπό να γράψω πολλά, καλύτερα να μεταφέρω μόνο αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, τα υπόλοιπα μπορείτε να τα διαβάσετε από άλλους)

πάμε ..πλατεία
Καλοκαίρι είναι, τα βράδια του Ιουνίου στην Αθήνα είναι μοναδικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιος να κλείνεται σπίτι του. Ας πάει να μιλήσει, να πιει μια μπύρα, να περπατήσει, να πάρει το ποδήλατό του, να ξεσκάσει χωρίς να χρεωθεί περισσότερο από το να καθόταν σπίτι του.
Ας κλείσει και τον υπολογιστή του ή ας τον κατεβάσει εκεί. Καλύτερα όμως να συζητήσει και να γνωρίσει εκτός φέιςμπουκ άλλους ανθρώπους

μουσικη/τέχνη
Η ελπίδα που φέρει η κίνηση των Αγανακτισμένων μπορεί να μετεξελιχθεί. Ας αφήσουμε όμως τα δύσκολα (πολιτική) και ας πάμε στα εύκολα, που λέγεται μουσική και τέχνη. Γιατί δε μπορούν όσοι ασχολούνται με τη μουσική να γίνουν μέρος αυτής της κίνησης; Για πάραδειγμα μου έφεραν κάποιους ράπερς που εμφανίστηκαν [δείτε παρακάτω βίντεο] και έγινε χαμός... Αυτοί θα μπορούσαν να γίνουν μέρος των όσων συμβαίνουν στη πλατεία



Καθώς η επανάσταση μπορεί να περιμένει τον Μπάνκς Μπάνυ για να ξεκινήσει, τα δύο παραπάνω έχουν μεγαλύτερη αξία.

υ.γ. υπάρχει περίπτωση η συγκέντρωση της Κυριακής να έχει διπλάσιο κόσμο από τη προηγούμενη, μιλάμε μπορεί και 1/4 του εκατομμυρίου άνθρωποι να μαζευτούν στο Σύνταγμα.

update ως προς υστερογραφο
καθώς έχω εικόνα από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα των μπαλκονάτων στα τέλη της δεκαετίας του '80-αρχές '90, οι υπολογισμοί μου έβγαλαν ότι είχαμε τουλάχιστον 500,000 κόσμου στο μέγιστο αλλά ενδεχόμενα να ήταν ακόμα περισσότεροι καθώς ο κόσμος ερχόταν και έφευγε.

Kαλό Μήνα Ιούνιο 2011

Να αλλάξουμε τους γειτόνους των Τούρκων

Διάβασα το Σάββατο ότι την άμεση αντίδραση της ελληνικής πρεσβείας στην Ολλανδία προκάλεσε πρωτοσέλιδο άρθρο της ολλανδικής εφημερίδας De Pers με τίτλο «Η Τουρκία κυνηγά ελληνικές εκποιήσεις», το οποίο συνοδευόταν από φωτογραφία ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας στη Σαντορίνη πάνω στην οποία κυμάτιζε τουρκική σημαία.
Να το φωτομοντάζ:

 

Το πρώτο πράγμα που θυμήθηκα ήταν τι έγραφε η φυλλάδα Bild, η οποία άγει και φέρει ακόμα και τη Μέρκελ - ψηφαλάκια είναι κι αυτά, τι να κάνουμε... - πέρυσι τον Μάρτιο: "Η Ελλάδα πρέπει να πουλήσει την Ακρόπολη;"

Να και το τότε φωτομοντάζ:

Σαντορίνη από τη μία, Ακρόπολη από την άλλη, έχω μια καλύτερη ιδέα.
Θεωρώντας δεδομένο ότι "κάτι πρέπει να πουλήσουμε εδώ που φτάσαμε", ίσως θα ήταν καλύτερη ιδέα να πουληθούν - αυστηρά σε Γερμανούς και Γάλλους - οι ιδιοκτησίες που κατέχει το ελληνικό δημόσια στα νησιά που βρίσκονται στα παράλια της Τουρκίας.
Ότι αιγιαλός ή άλλη ιδιοκτησία έχει το δημόσιο στα νησιά και τις βραχονησίδες που βρίσκονται κοντά με τα τουρκικά θαλάσσια σύνορα να πουληθούν στους εταίρους μας Ευρωπαϊους, ειδικά ότι οι Τούρκοι θεωρούν "αμφισβητήσιμο".

Με αυτή τη στρατηγική κίνηση, χωρίς να θίγονται οι δηλωμένες ιδιοκτησίες των κατοίκων αυτών των νησιών παρά μόνο μεταβιβάζοντας ότι κατέχει το ελληνικό δημόσιο - πονάει αλλά τι να κάνουμε, θα περιμένουμε την αντίδραση των (φίλων) Τούρκων, οι οποίοι αμφισβητούν την εκεί ελληνική επικράτεια. Να δούμε μετά τι θα λένε οι Τούρκοι και τι ακριβώς θα διεκδικούν.
Εννοείται πως ότι υποβρύχια που γέρνουν, αεροπλάνα και τανκς χωρίς ραντάρ, καράβια χωρίς πολεμοφόδια, θα μπορούσαμε επίσης να τα δωρίσουμε στους φίλους εταίρους, δωρεάν μαζί με τον αιγιαλό και τις άλλες εκποιήσεις. Ας τα βάλουν όπου θέλουν.

Μετά, ας τους αφήσουμε να βρουν την άκρη μεταξύ τους.
Χαίρετε.

Ελλάδα - Ισπανία 0 - 5

 
Tις τελευταίες μέρες έτυχε να περνάω από κέντρο τα απογεύματα.
Την Τρίτη σκεφτόμουν ότι "Τρίτη είναι.. και δεν έχει κόσμο".
Τη Τετάρτη σκεφτόμουν ότι "είναι κλειστά τα μαγαζιά... τα περισσότερα δηλαδή, γιατί τα μεγάλα έχουν συνεχόμενο...".
Σήμερα όμως συνειδητοποίησα ότι η μέρα της εβδομάδας δεν έχει σημασία, ΚΑΘΕ μέρα έχει λιγοστό κόσμο στο κέντρο.
"Μήπως οι αθηναίοι σταμάτησαν να χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους;", στράβωνα το στόμα μου. "Λες να παίρνουν πλέον μόνο μετρό;"...
Αλλά ούτε πολλούς διερχόμενους έβλεπα.
Ούτε αυτοκινητα, λοιπόν, ούτε πεζοί...

Φόβος, ύφεση, αποφυγή, "στη σιγουριά του mall", όποια κι αν είναι η αναλογία που οδηγεί τη μιζέρια που συνάντησα αυτές τις μέρες, με λυπεί. Δεν του αξίζει του κέντρου.

Κάπου αλλού όμως, τα κέντρα των πόλεων σφύζουν από ζωή και νεολαία! Για την ακρίβεια, το τεράστιο πείραμα κοινωνικής ανασυγκρότησης οπισθοδρομικών κοινωνιών βρήκε μιμητές σε ..ανεπτυγμένες χώρες! Στην Ισπανία!
Το κοινό χαρακτηριστικό των εξεγέρσεων στον αραβομουσουλμανικό κόσμο με τις διαδηλώσεις στην Ισπανία είναι η ηλικία όσων διαδηλώνουν: από τη μία νέοι άνθρωποι που θέλουν αλλαγή και από την άλλη νέοι άνθρωποι που είναι άνεργοι (σύμφωνα με τα στοιχεία Φεβρουαρίου, η ανεργία στην Ισπανία ανήλθε στο 21.19% ενώ για τους νέους η κατάσταση είναι ακόμα πιο απελπιστική: πλήττονται σε ποσοστό 44.6% τα άτομα κάτω των 25 ετών).
Αλλά και οι άνεργοι της Ισπανίας δημοκρατία ζητούν - "democracia real ya" λέγεται το κίνημά τους [ή των αγανακτισμένων (με παγκόσμια χροιά) ή Μ-15 - (εδώ πολλές πληροφορίες για το ισπανικό κίνημα)] - δε φαίνεται μεγάλη διαφορά να έχουν, στο βάθος των αιτημάτων τους, από τα παιδιά που μαζευόντουσαν στην πλατεία Ταχίρ της Αιγύπτου, τώρα νέοι μαζεύονται κάθε βράδυ στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης Puerta del Sol... Μέχρι που θέλουν να τους απαγορεύσουν τη συγκέντρωσή τους το Σάββατο πριν τις δημοτικές/περιφερειακές ισπανικές εκλογές της ερχόμενης Κυριακής.. Αλλά και οι δυνάμεις καταστολείς φοβούνται να τα βάλουν με ειρηνικά πλήθη....
[Η ισπανική οικονομία, στα προηγούμενα χειρότερά της, είχε φτάσει σε επίπεδα ανεργίας του 24.12%, 17 χρόνια αργότερα, με τα "οφέλη" που παρέχει το ενιαίο νόμισμα τα καταφέρνει ελάχιστα καλύτερα, μόλις 14% "καλύτερα" και αυτό για την ώρα..]

Η προσπάθεια των αγανακτισμένων θέλει να εξαπλωθεί και στα μέρη μας

Το μανιφέστο του κινήματος πάντως είναι ενδιαφέρον, δύσκολα κάποιος νέος μπορεί να του αντισταθεί. Τελειώνει κάπως έτσι:

.... είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να τ' αλλάξω.
Νομίζω μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι παρέα μπορούμε. 



Ενώ και το κεντρικό αίτημα του ειρηνικού νεολαιϊστικου κινήματος είναι αρκετά απλό: η ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, ταγμένου στην υπηρεσία των τραπεζών και του κεφαλαίου και δομημένο έτσι ώστε να ευνοεί μόνο δύο μεγάλα κόμματα - αν σας θυμίζει κάτι...
Το σύνθημα που μου άρεσε πάει κάπως έτσι: "το κώλο μου στο διάβολο για ένα στεγαστικό".


Η αλλαγή που ωθείται μέσω μιας κοινωνικής κίνησης που ξεκινά η νεολαία διαθέτει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό, όσον αφορά τα κοινωνικά κινήματα, ένα χαρακτηριστικό που άλλες κοινωνικές ομάδες (π.χ. μετανάστες, απολυμένοι, στρατιωτικοί, "δεν πληρώνω" κλπ.) αδυνατούν να κατακτήσουν: η υπόλοιπη κοινωνία, αυτή που κοιτά το φαινόμενο όπως εξελίσσεται, πάντοτε μπορεί να ταυτιστεί με τη νεολαία.

WiFi

Το internet αποτελεί ίσως τη σημαντικότερη κατάκτηση της κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες. Ενδέχεται να είναι η σημαντικότερη καθώς συμπεριλαμβάνει πολλά στοιχεία που κατηγοριοποιούνται στη "παιδεία". Σημαντικό είναι επίσης ότι η τεχνολογία που το εξελίσσει έχει φτάσει στο σημείο να παρέχει ασύρματη πρόσβαση στους δέκτες. Μάλιστα η δική μας κοινωνία, χρησιμοποιώντας και ευρωπαϊκά κονδύλια, έφτασε στο σημείο να έχει τη δυνατότητα να παρέχει ασύρματη πρόσβαση μέσω δημόσιου, κρατικού ή δημοτικού, δικτύου, χώρια τους ιδιώτες. Επιπλέον, η εξέλιξη της βιομηχανικής παραγωγής έφτασε να παρέχει σε προσιτή τιμή καταναλωτικά προϊόντα, πχ κινητά τηλέφωνα, τα οποία μπορούν να συνδεθούν στα ασύρματα δίκτυα. Συνεπώς, υπάρχει το σύνολο των προϋποθέσεων για τη ευρεία χρήση ασύρματων δικτύων.

Πως γίνεται τότε να μην μπορεί να συνδεθεί κάποιος; Τι όφελος υπάρχει ένα ελεύθερο/ανοικτό εγκατεστημένο δίκτυο να μην δίνει πρόσβαση; Τι ξεφτύλα ο τάδε (ιδιωτικός/δημόσιος) φορέας να έχει προβάλλει την επένδυσή του σε ασύρματο δίκτυο αλλά όταν ο πάσα ένας προσπαθεί να το χρησιμοποιήσει αυτό να μην συμβαίνει; Πόσο γελοια λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα;

Είναι κοροϊδία πραγματικά...

καλοΙ ΜΟΥ Ανθρωποι

Έκκληση ?!

O philosopher εδώ και πολλές εβδομάδες βρίσκεται σε κατάσταση που αδυνατεί να συντάξει ένα ποστ.
Του έχει ξανασυμβεί αλλά αυτή τη φορά πρέπει να έχει σπάσει όλα τα κοντέρ: δεκάδες όσα σκέφτηκε ή προσπάθησε να ξεκινήσει να γράφει χωρίς όμως να ολοκληρωθεί ούτε ένα.

Μήπως δεν είχε ευτυχείς ή δυστυχείς συγκυρίες ώστε να αντλήσει θέματα; Μπα... μάτσο τα θέματα, μεγάλη η έμπνευση αλλά από ..κοκό τίποτα... Μέχρι που δέχτηκε και προτάσεις για να αναδημοσιεύσει σπουδαία κομμάτια... αλλά ούτε έτσι βγήκε από τη δύσκολη θέση.

Τελικά μάλλον βρήκε τι φταίει!
Ο κακός (μας) ο καιρός! Αυτός πρέπει να ευθύνεται!
Δεν εξηγείται αλλιώς: (σχεδόν) δύο μέρες ηλιοφάνειας και κατάφερε [το τρίτο είναι από χθες που προσπάθησε] να φτάσει αισίως στη τρίτη παράγραφο ;)

Να ευχηθώ καλό μήνα και να προτείνω σε όλους να κάνουν έναν περίπατο στο δάσος, σε όποιο δάσος έχουν πρόχειρο, ακόμα και στον Υμηττό στα δέντρα πάνω από τη Μονή Καισαριανής, όπου πρόσφατα ..ανακαλύφθηκε ένα νέο ειδος πουλιού, ο νανοφυλλόσκοπος (Phylloscopus proregulus).


Το πτηνό αυτό περιγράφεται ως 10 γραμμαρίων και σύμφωνα με τους ειδικούς διήνυσε την απόσταση από το μέρος που συνήθως συναντάται, τη μακρινή ..Σιβηρία! Ας προσπαθήσει κάποιος να αναλογιστεί ότι στα βουνά αυτής της Αττικής, όπως είναι σήμερα, μπορεί να βρει ..καταφύγιο ένα μικρό πτηνό κάνοντας ένα ταξίδι που ισοδυναμεί με το 1/7 της Γης ή 5,500km.

Κι ύστερα από όλα τα παραπάνω, μόλις που θυμήθηκα ότι παρόμοια έκκληση (?!) έκανα και πριν ένα περίπου χρόνο, όταν είχα ανακαλύψει ότι τα παρκα είναι θαυμάσιος χώρος συνέυρεσης.

Ίσως να είναι πράγματι ο καιρός, ας είναι :)

Καλό μήνα Μάϊο 2011

Repent

Escalation is the phenomenon of something getting more intense step by step, for example a quarrel... ...
In psychology it is a change in behavior, usually from stable or acceptable towards unstable or unacceptable.

Conflict escalation describes the escalation of a conflict to a more destructive, confrontational, painful, or otherwise "less comfortable" level; in particular, it is concerned with how persons or forces can be controlled or subdued in conflict.

23-2-2010, Athens, Constitution Square, Greek Parliament aimed

Yesterday's satyric TV Show Ellinofreneia tagged the above photo with the word "Repent"