Ταξίδι ΙV (Φλωρεντία Ι)

Ύστερα από ανεπανάληπτους γύρους στην γεμάτη αυτοκίνητα Φλωρεντία καταφέραμε να εντοπίσουμε το ξενοδοχείο μας...

Ήταν το μόνο σημείο - το ξενοδοχείο στην Φλωρεντία - που δεν είχαμε "κλείσει" από την Αθήνα, ήθελα την περιπέτεια - τρομάρα μου! Αφού άφησα το αυτοκίνητο στο χώρο στάθμευσης απ' έξω, μπήκα να κάνω το arrangement...

O front officer μου φάνηκε πολύ μαυριδερός για Ιταλός και η προφορά του μου τον έκανε περισσότερο για Ισπανό. Δεν είχα πρόβλημα καθώς γνώριζα ακριβώς τι έπρεπε να πω:
- A room for two for tonight only, please...
- Is it just for tonight?
- Yes, tomorrow we 're living to Milan, just a quick sight-seeing!
- I have a beatiful room for €99! Ιncluding breakfast!
- It's brilliant!
- Just give me your passports..
- Also, I need parking for the car...
- Ok, it is €25 more...
- I'm getting our passports!

(Όταν ψάχναμε στους οδηγούς για ξενοδοχείο στην Φλωρεντία το συγκεκριμένο είχε minimum €140...)

Τακτοποιηθήκαμε και ετοιμαστήκαμε για βόλτα στη παλαιά πόλη και φαγητό. Απαραίτητή ήταν η στάση στον front officer ώστε να μας προτείνει που να πάμε... Μας σημείωσε τον χάρτη μας - απαραίτητη αγορά - και ξεκινήσαμε.

Ο - κλασσικός - καθεδρικός ήταν γεμάτος κόσμο που έδειχνε ότι δεν υπήρχε κάτι που να τον βοηθήσει να σκοτώσει την ώρα του... Συνεχίσαμε τη βόλτα μας ψάχνοντας και που θα φάμε. Η πόλη, σε σχέση με την Βενετία, έδειχνε να της λείπει αυτό το ιδιαίτερο που ψάχναμε.. Γενικά δεν ήταν τόσο του γούστου μας. Η εικόνα της διορθώθηκε - τουλάχιστον στα μάτια μου - όταν φτάσαμε σε ένα υπαίθριο μίνι μουσείο όπου αναγνώρισα μερικά αγάλματα. Καλυτέρευσε όταν περπατήσαμε σε κάτι που θύμιζε αρχαία αγορά και αριστερά-δεξιά είχε αγάλματα των "μορφών" αυτής της πόλης. Μου άρεσε.

Η εικόνα διορθώθηκε και στα μάτια της συζύγου όταν φτάσαμε στο κανάλι, ίσως γιατί μας θύμησε νοσταλγικά τα κανάλια της Βενετίας... Αλλά αυτό ήταν ένα και μεγάλο, διέσχιζε την πόλη, αλλά δεν είχε κάποιο σημείο αναφοράς. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ένα εστιατόριο από την απέναντι πλευρά που είχε καλή θέα... Πεινάγαμε κιόλας...

Καταφέραμε να βρούμε θέση στο εστατόριο αυτό και απολαύσαμε το γεύμα μας...

Όταν σχεδόν είχαμε τελειώσει, στο διπλανό τραπέζι κάθησε ένα ζευγάρι κάποιας ηλικίας με ένα μικρό αγόρι. Καταλάβαμε ότι δεν ήταν τυχαίοι(!) όταν το αφεντικό του μαγαζιού πήγε και ήρθε δυο-τρεις φορές για τους γλύψει με επιτυχία, sorry να τους κάνει να αισθανθούν πιο άνετα ήθελα να πω.

Κάθε γυναίκα που θα έβλεπε αυτή τη κυρία θα ..άφριζε! Η ..κοτρώνα που φορούσε στο δάκτυλό της ήταν τεράστια, σετ με το περιδέραιο και τα σκουλαρίκια... Τα πέδιλα, το παντελόνι και η μπλούζα ήταν ..διακοσμημένα με μπριγιάντια!!! Το αποκορύφωμα ήταν όταν φόρεσε το γυαλιά της: στο πλάι έγραφαν RICH!!!
Δεν ήταν απλά πλούσια το ..έδειχνε κιόλας!

Η ώρα όμως είχε περάσει και εμείς έπρεπε να επιστρέψουμε... Στους πλακόστρωτους δρόμους η ίδια εικόνα: τουρίστες που δεν ήξεραν πως να σκοτώσουν την ώρα τους, αστυνομικοί να περιπολούν συνέχεια ακόμα και μέσα στο πλήθος, μικρές συγκεντρώσεις γύρω από κλόουν ή μπάντες...
Τίποτε όμως συναρπαστικό, τουλάχιστον ύστερα από την εμπειρία της Βενετίας...