Χριστούγεννα, μέρες αργίας και ξεκούρασης. Κι εμένα το μυαλό μου είναι πάντα στα βιβλία ;)
Τι να κάνω; Τα θεωρώ από τα καλύτερα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Και στους άλλους βέβαια δώρο!
Για φέτος προτείνω ένα αρκετά δυσανάγνωστο βιβλίο-πόνημα, της Ναόμι Κλέιν, το "THE SHOCK DOCTRINE", το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά με το τίτλο "Το Δόγμα του ΣΟΚ".
Δεν το έχω διαβάσει, ούτε το έχω αγοράσει ακόμα, απλά το ξεφύλλισα που το είχε η Μαργαρίτα και μου το έδειξε κάπως συνομωτικά "ξέρεις, αυτό θα ήθελα να σου το δανείσω αλλά δεν ξέρω κιόλας...", υπονοώντας ότι δεν θα το ξανάβλεπε!
Το πέτυχα και σε κάτι μίνι αφιερώματα που είχε το Ε.
Αλλά ήταν ένας άλλος φίλος, ο Γιάννης, που μου το είχε προτείνει στις αρχές του καλοκαιριού, λίγο μετά τις υπογραφές του Α' Μνημονίου.
δύο σχόλια για το βιβλίο, μπας και δελεάσω κάποιον:
(1) κάποιος θα διαβάσει, πέρα των άλλων, πως το "παλαιό" εθνικό (δημόσιο) χρέος που υπόκειται στα εθνικά δικαστήρια ανταλλάσεται με νέο χρέος που υπόκειται στα αγγλοσαξωνικά δικαστήρια (πχ τα 110 δισ. του μνημονίου), τα οποία δέχονται ντε φάκτο ότι είναι υποθηκευμένο έναντι της περιουσίας του κράτους - μια γνωστή πρακτική σε Ν.Αμερική/Αφρική που μας πλησίασε...
(2) χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του δόγματος ΣΟΚ είναι το τι έγινε με τη δημόσια εκπαίδευση στη Νέα Ορλεάνη, όταν πλήγηκε από τον τυφώνα Κατρίνα τον Αύγουστο του 2005. Ο Friedman τότε ήταν 93 χρόνων και άρρωστος. Βρήκε, όμως, τη δύναμη να γράψει ένα άρθρο στο περιοδικό The Wall Street Journal, στο οποίο έλεγε: “Τα περισσότερα σχολεία της Νέας Ορλεάνης είναι κατεστραμμένα όπως και τα σπίτια των μαθητών που φοιτούσαν σ’ αυτά. Τα παιδιά είναι τώρα διασκορπισμένα σε όλη τη χώρα. Αυτό είναι μία τραγωδία. Είναι όμως και μία ευκαιρία για να αλλάξει ριζοσπαστικά το εκπαιδευτικό σύστημα”.Η ριζοσπαστική ιδέα του Friedman ήταν, αντί η αμερικάνικη κυβέρνηση να ξοδέψει εκατομμύρια δολάρια για να ξανακτήσει το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα της Ν. Ορλεάνης, να δώσει στους γονείς κουπόνια με τα οποία να πληρώνουν τα δίδακτρα σε ιδιωτικά σχολεία, πολλά από τα οποία είναι κερδοσκοπικά και τα οποία θα μπορούσε να επιχορηγούνται από το κράτος. Ηταν σημαντικό, έγραψε ο Friedman, αυτή η θεμελιακή αλλαγή να είναι “μόνιμη” - πηγή
μπορείτε να δείτε και το site της Naomi Klein - www.naomiklein.org - και τα διάφορα video που κυκλοφορούν
το θέμα του βιβλίου μου θύμησε ένα παλαιότερο ντοκυμαντέρ (Τhe Corporation), που εκτός της ταινίας είχα διαβάσει και το βιβλίο και είχα ..ξεφύγει καθώς το πήγαινε παραπέρα.
Παρεπιπτόντως, από Καναδά μεριά και το ντοκυμαντέρ και η Κλέιν... Προτεινόμενα, προς διάβασμα, και τα δύο βέβαια, αλλά η Κλέιν είναι φρέσκια.
υ.γ. καθώς εκπνέει το 2010, θα πρότεινα να μην παρακαλάτε να φύγει και να μην ξανάρθει, θα είναι σίγουρα καλύτερο από το επόμενο 2011, εντός του οποίου κατά πάσα πιθανότητα θα ξανανοιώσουμε ως λαός να μην κυλάει ο χρόνος...
PAUL KRUGMAN
Aναφέρεται στο Wisconsin 2011
Τι να κάνω; Τα θεωρώ από τα καλύτερα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Και στους άλλους βέβαια δώρο!
Για φέτος προτείνω ένα αρκετά δυσανάγνωστο βιβλίο-πόνημα, της Ναόμι Κλέιν, το "THE SHOCK DOCTRINE", το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά με το τίτλο "Το Δόγμα του ΣΟΚ".
Δεν το έχω διαβάσει, ούτε το έχω αγοράσει ακόμα, απλά το ξεφύλλισα που το είχε η Μαργαρίτα και μου το έδειξε κάπως συνομωτικά "ξέρεις, αυτό θα ήθελα να σου το δανείσω αλλά δεν ξέρω κιόλας...", υπονοώντας ότι δεν θα το ξανάβλεπε!
Το πέτυχα και σε κάτι μίνι αφιερώματα που είχε το Ε.
Αλλά ήταν ένας άλλος φίλος, ο Γιάννης, που μου το είχε προτείνει στις αρχές του καλοκαιριού, λίγο μετά τις υπογραφές του Α' Μνημονίου.
δύο σχόλια για το βιβλίο, μπας και δελεάσω κάποιον:
(1) κάποιος θα διαβάσει, πέρα των άλλων, πως το "παλαιό" εθνικό (δημόσιο) χρέος που υπόκειται στα εθνικά δικαστήρια ανταλλάσεται με νέο χρέος που υπόκειται στα αγγλοσαξωνικά δικαστήρια (πχ τα 110 δισ. του μνημονίου), τα οποία δέχονται ντε φάκτο ότι είναι υποθηκευμένο έναντι της περιουσίας του κράτους - μια γνωστή πρακτική σε Ν.Αμερική/Αφρική που μας πλησίασε...
(2) χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του δόγματος ΣΟΚ είναι το τι έγινε με τη δημόσια εκπαίδευση στη Νέα Ορλεάνη, όταν πλήγηκε από τον τυφώνα Κατρίνα τον Αύγουστο του 2005. Ο Friedman τότε ήταν 93 χρόνων και άρρωστος. Βρήκε, όμως, τη δύναμη να γράψει ένα άρθρο στο περιοδικό The Wall Street Journal, στο οποίο έλεγε: “Τα περισσότερα σχολεία της Νέας Ορλεάνης είναι κατεστραμμένα όπως και τα σπίτια των μαθητών που φοιτούσαν σ’ αυτά. Τα παιδιά είναι τώρα διασκορπισμένα σε όλη τη χώρα. Αυτό είναι μία τραγωδία. Είναι όμως και μία ευκαιρία για να αλλάξει ριζοσπαστικά το εκπαιδευτικό σύστημα”.Η ριζοσπαστική ιδέα του Friedman ήταν, αντί η αμερικάνικη κυβέρνηση να ξοδέψει εκατομμύρια δολάρια για να ξανακτήσει το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα της Ν. Ορλεάνης, να δώσει στους γονείς κουπόνια με τα οποία να πληρώνουν τα δίδακτρα σε ιδιωτικά σχολεία, πολλά από τα οποία είναι κερδοσκοπικά και τα οποία θα μπορούσε να επιχορηγούνται από το κράτος. Ηταν σημαντικό, έγραψε ο Friedman, αυτή η θεμελιακή αλλαγή να είναι “μόνιμη” - πηγή
μπορείτε να δείτε και το site της Naomi Klein - www.naomiklein.org - και τα διάφορα video που κυκλοφορούν
το θέμα του βιβλίου μου θύμησε ένα παλαιότερο ντοκυμαντέρ (Τhe Corporation), που εκτός της ταινίας είχα διαβάσει και το βιβλίο και είχα ..ξεφύγει καθώς το πήγαινε παραπέρα.
Παρεπιπτόντως, από Καναδά μεριά και το ντοκυμαντέρ και η Κλέιν... Προτεινόμενα, προς διάβασμα, και τα δύο βέβαια, αλλά η Κλέιν είναι φρέσκια.
υ.γ. καθώς εκπνέει το 2010, θα πρότεινα να μην παρακαλάτε να φύγει και να μην ξανάρθει, θα είναι σίγουρα καλύτερο από το επόμενο 2011, εντός του οποίου κατά πάσα πιθανότητα θα ξανανοιώσουμε ως λαός να μην κυλάει ο χρόνος...
update 25-2-2011
Shock Doctrine, U.S.A.PAUL KRUGMAN
Aναφέρεται στο Wisconsin 2011
